Ik probeer het gewoon..
Naar aanleiding van deze thread heb ik even onderzocht wat de triggervertraging is door op de computer een opname te maken van een rechtstreeks gitaargeluid en een getriggerd synthgeluid uit een Roland GR-33 (resp op linker en rechter kanaal) en vervolgens in Wavelab Lite grafisch de vertraging in milliseconden te meten (afgerond op 1 ms).
Gebruikt zijn het gewone gitaargeluid vanuit de "guitar out" van een een GR-33 rechtstreeks de mengtafel in, en een snarepatch uit de GR-33, (Getransponeerd per snaar, zodat ik op iedere snaar hetzelfde geluid had). Ik heb gewoon alle open snaren gespeeld; hogerop de hals worden de vertragingen uiteraard minder. Hier de vertragingen per snaar:
E6 28 ms, A5 23 ms, D4 18 ms, G3 14 ms, B2 12 ms, E1 10 ms
De triggering via MIDI transmit is bij de GR-33 trager dan die van de interne geluiden. Dus nog eens de procedure herhaald, maar dan met een snarepatch uit een Roland JV-1010, aangestuurd door MIDI-transmit uit de GR-33, via een Roland A-880 MIDI patchbay:
E6 34 ms, A5 28 ms, D4 24 ms, G3 20 ms, B2 17 ms, E1 15 ms
Door MIDI transmit treedt dus nog eens een extra vertraging op van 5 à 6 ms. Mogelijk is de MIDI transmit van een losse convertor (GI-20 oid) sneller dan van de GR-33.
@Jupe:Er zijn een aantal weetjes en truukjes m.b.t. het beperken of verdoezelen van de vertraging:
- Gebruik gitaar- en synthgeluiden tegelijkertijd. De snelle attack van je gitaargeluid zorgt dan dat je nog gewoon kunt timen. Werkt goed bij meelopende/ondersteunende geluiden zoals een onderliggende bas, pads, strings, orgel;
- Als je synth-only ritmische partijen moet spelen met bassige geluiden of met geluiden die van nature al een lange aanspreektijd hebben (tenorsax oid), transponeer dan de respons van je gitaarsynth resp. MIDI-output van je GI-20 één of meer octaven naar beneden en speel de partij op de hogere snaren. Mocht je van een synthgeluid zowel lage als hoge geluiden nodig hebben, dan kun je de respons per snaar verschillend transponeren, bijvoorbeeld alleen de D- en G-snaar 2 octaven naar beneden en de B- en E-snaar niet!;
- De attack van de synthgeluiden kun je sneller maken dan je voor toetsenaansturing zou doen;
- Aanslagtechnieken die voor gitaarsynth redelijk tot goed werken, zijn: single note, double stops en drieklanken, akkoorden of arpeggio's tokkelen. Vrijwel onmogelijk is "strumming". Hammer-on en pull-off technieken kunnen wel maar alleen zeer zorgvuldig gespeeld en niet met "shred" snelheden natuurlijk
- Zie ook mijn commentaar op de (vermeende?) snellere triggering van een xt-SA verderop
@ het Hyperspeed thema. Een gitaar uitrusten met alleen dunne snaren en dan via de transpose functie de gewone stemming weer laten horen is wat mij betreft een beetje het kind met het badwater weggooien, tenzij je anders ook zo gitaar speelt of eigenlijk toch altijd een Synth-Axe wilde maar het geld er niet voor hebt.
@Jupe:Het aansturen van samples in een computer via een gitaarsynth en MIDI interface (gitaarsynth heeft geen USB aansluiting, heeft de GI-20 dat wel??) verschilt niet van aansturen met een keyboard. De geluidskaart synth/sampler moet wel pitchbend sensitivity commando's kunnen verwerken.
Dat ding van Line 6 zal de Guitar Port zijn. Tenzij je daar ook een GK-2A of ander hexafonisch systeem op aan kunt sluiten, zul je er waarschijnlijk geen MIDI aansturing mee kunnen doen.
=================================
@Rednoiz & Mole. Gebruikerservaringen? Komtie:
Ik gebruik al enkele jaren een GR-33 met Gk-2A, gemonteerd op een PRS met vibrato en een DeArmond ("Les Paul" type) met vaste brug, en ben daar heel tevreden over.
Onlangs heb ik de Godin xt-SA uitvoerig getest met mijn eigen GR-33, eigen gitaar met Gk-2A als referentie er bij. De xt-SA is uitgerust met een RMC piezo systeem, net als de Brian Moores en de overige nieuwe synth acces Godins. Oudere Godins waren uitgerust met een LR Baggs X-bridge, waarmee hetzelfde werd bereikt.
De reden dat ik een gitaar met synth aansturing vanuit de snaarzadeltjes wilde proberen is dat een Gk-2A als nadeel heeft dat je daarmee geen duikvluchten met je vibratopook kunt maken. Omhoog benden is geen probleem, maar bij een diepe duikvlucht wordt de afstand tussen het hexafonisch element en de snaren te groot en valt de synth snel stil. Bij piezo zadeltjes heb je dat niet (en je hebt er meteen een - ahum nou ja - "akoestische gitaar" podium soundje bij).
Met de xt-SA leek de GR-33 aanvankelijk inderdaad sneller te tracken, maar na een tijdje merkte ik dat dat in ieder geval voor een deel komt omdat het synthgeluid zelfs bij een matig zachte snaaraanslag al op maximaal volume klinkt (dus knallender), ook bij instelling van de ongevoeligste triggerinstelling op de GR-33. Instelpots o.i.d. om de respons van de piezozadels te regelen ontbreken op de xt-SA evenals op alle nieuwere Godins met RMC piezo systeem (volgens navraag bij importeur).
NB voor wie het niet weet: een typische eigenschap van piezo elementen is dat de output tot een bepaald peil exponentieel toeneemt met de aanslagsterkte; de aanslagrespons van electromagnetische elementen heeft (door zelfinductie?) juist een natuurlijke compressie.
Nadeel van de xt-SA e.d. is dus de weinig graduele/subtiele dynamiek van de synthklanken. Maar zoals onze volksfilosoof Cruyffucius ons geleerd heeft, heb ieder nadeel z'n voordeel: Omdat de piezo output vrijwel doorlopend ver boven het triggerniveau zit, duurt het lang voordat de pitch-to-MIDI convertor te weinig signaal krijgt en het synthsignaal wegvalt. Het effect is vergelijkbaar met het gebruik van een overdrive: omdat je volume meteen tegen het plafond aanhangt heb je subjectief een langere sustain.
Ik houd echter van subtiel gebruik van dynamiek dus mijn conclusie was dat ik het voorlopig houd bij de Gk-2A tot ik iets beters vindt.
En voor het lang aanhouden van synthgeluiden kun je m.i. beter een hold-/sostenutopedaal gebruiken, omdat ook bij een piezo systeem de dikke snaren toch ook een altijd langere synthsustain zullen geven dan de dunne.
Als ik een Brian Moore (ook met RMC), Dean, Cort of welke andere gitaar met 13 pin output tegenkom zal ik die zeker ook testen.
Hoewel ik ook (zeer matig) toetsen speel en daar voor sommige partijen (percussieve partijen met de handen/noten ver uit elkaar, brede brass secties e.d.) de voorkeur aan geef, geeft een gitaarsynth toch hele toffe extra's:
- 1) Een gitaar is een veel lijfelijker instrument dan een rij aan-uit schakelaars met veertjes eronder, wat de muzikaal-emotionele expressie ten goede komt (en je kunt ook vrijer bewegen dan achter een toetsenbord).
- 2) Ik heb de indruk dat het mogelijk is (d.w.z. bij gebruik van een Gk-2A, zie boven) met meer volume dynamiek te spelen dan op een toetsenbord. Maar dat kan ook komen omdat ik op gitaar meer geneigd ben dynamisch te spelen (single-note riffs), of omdat de aanslagdynamiek van mijn Oberheim Matrix-6 keyboardsynth te beperkt is (heeft overigens wèl een keyboard met programmeerbare velocityrespons-curves)
- 3) Voor mij voelen bepaalde partijen, zoals fluit, koperblazers solo's, veel natuurlijker aan als ze gespeeld worden op een gitaar (Ik ben tenslotte Jan Hammer niet).
- 4) De onvolprezen mogelijkheid om gitaar en synth samen te laten klinken, al dan niet met gebruikmaking van sostenuto-, arpeggiator- en delay voorzieningen. Een gevoelig betokkelde gitaar met een orgel, koor of stringpad eronder is eenvoudig geweldig en het ondersteunen van een sterke gitaarriff met vette bassen of "Hammond" (Smoke on the water - effect) ook.
-5) Aan gitaar+gitaarsynth samen zit nog een speciaal aspect, namelijk het overdrive/compressie gedrag van de gitaarversterker die het mogelijk maakt dat bij harder aanslaan de synth steeds luider doorkomt terwijl het gitaargeluid nauwelijks in volume toeneemt. Hier kun je heel subtiel mee spelen. (Het omgekeerde, een clean gitaargeluid + een synthgeluid met compressie of zonder velocityrespons is natuurlijk ook mogelijk)
En zoals al gezegd, het samen klinken van gitaar en synth verdoezelt eventuele latency in de tracking of een iets te slome attackfase van een synthgeluid.
@ het aansturen van andere synths dan alleen de dedicated gitaarsynth.
Doe ik ook wel. Geeft extra patches, extra controller mogelijkheden, layeren van klanken, maar juist ook keuze van welke synth je wel en niet laat klinken. Bijvoorbeeld door overgangen van de ene synth naar de andere te sturen met velocityswitching of met een expressiepedaal, of de eventuele arpeggiator alleen de externe of juist alleen de interne geluiden te laten spelen. Nadeel is de vele extra tijd die het kost om patch combinaties te vinden en te tweaken.
Belangrijk hierbij is natuurlijk vooral dat de diverse toestellen een goed overeenstemmende MIDI implementatie hebben of een vrije toewijzing van controllernummers en -taken. Zoals zo vaak het geval is, lijkt ook bij de GR-33 het nadenken over de MIDI implementatie het sluitstuk op het R&D-budget te zijn geweest. Zo kun je geen vrije functies en controllernummers aan de 4 voetschakelaars toewijzen. Dit kan wel bij het expressiepedaal maar als je die tegelijkertijd een interne functie wilt laten aansturen wordt je weer beperkt in de externe aansturing.
De GR-33 heeft ook wel enkele goede MIDI mogelijkheden. Zo kun je per patch (zowel in mono- als poly-mode) 6 program changes versturen (of juist muten), zodat je in mono-mode per snaar/kanaal een patch van een multitimbrale externe synth kunt aansturen en ook in poly-mode nog op 6 kanalen PC's kunt verzenden (maar op slechts 1 kanaal CC's en dan ook nog een beperkt aantal vastgestelde).
Verder wordt bij ieder PC commando de pitchbend sensitivity verzonden en kan de pitchbend data stream uitgedund worden om MIDI vertragingen.te voorkomen.
Liever had ik gezien dat Roland had beseft dat zo'n floorboard-gitaarsynth voor een gitarist ook als main MIDI controller moet kunnen dienen, bijvoorbeeld om allerlei functies van een MIDI FX-unit aan te sturen. De GR-33 kan zelfs geen tap-tempo verzenden - niet eens over een vast controllernummer - om de arpeggiator te synchroniseren met een gitaardelay.
Ondanks die beperkingen en vanwege efficient gebruik van vloerruimte gebruik ik de GR-33 toch als mijn main MIDI-controller, om naast andere synths (Oberheim Matrix-6, Roland JV) mijn MIDI FX, amp-channel switchers en een Vox Tonelab "versterker" aan te sturen.
Gitaarsynth met MIDI preamp, Tonelab of andere modeling amp is trouwens helemaal een gouden combinatie, wat Roland wel besefte toen ze de GR-33+VG-8* combinatie propageerden, maar helaas niet hebben aangegrepen om de MIDI implementatie uit te breiden.
Ik vind niettemin dat Roland hulde verdient voor de volharding waarmee ze - als vrijwel enige - zijn blijven doorgaan met de ontwikkeling van steeds betere gitaarsynths. Ik vraag me af of ze er ooit een cent winst op gemaakt hebben.......
Jaja, het is een lang verhaal geworden, maar ik hoop dat jelui er iets aan hebt.
O jee wat zeg ik nu toch: "jelui hebt". Als ik nu maar niet door Pjeut voor het Taaltribunaal gesleept wordt!
Heb meelij..ij..ij..ij..ij..ij..ij..ij.................
(hier werd de veroordeelde in een diepe put geworpen)
