Akkoorden van dit loopje
- Thread starter ptaurus
- Start date
Luister naar de loop van het origineel...gaat niet alleen te ver voor de TS maar is ook gewoon niet hoe je dit zou noemen en noteren. Zelf in een transcriptie van alleen de piano partij zou er nog een F∆ uitkomen, laat staan in deze versie rekening houdend met de lage noten baspartij. Een akkoorden schema uitschrijven van een liedje is gewoon luisteren en noteren wat er gespeeld wordt...in een Dmi7 zit ook de "E" (de 9) niet welke inversie je ook gebruikt, en juist die maakt de sound van het akkoord op de plaats waar ik een F∆ heb neergezet.
Een schemaatje schrijven doe je niet op basis van theoretische analyse maar je oren openzetten.
Zoals gezegd, je kunt er over discussieren. De noten die gespeeld worden zijn inderdaad Fmaj7, maar dat wil nog niet zeggen dat het een Fmaj7 accoord is. Mijn oren zeggen me Dm. Een schema opschrijven doe ik trouwens ook mijn gehoor, geholpen door mijn muziektheoretische kennis. Ik vind het bijvoorbeeld nogal belangrijk als ik een partij lees dat er een verschil is tussen een Ami7 en een C6, ondanks dat deze uit dezelfde noten bestaan. Dus alleen de noten omschrijven naar een accoordsysmbool is soms niet voldoende.
Dat er een standaardinversie wordt gespeeld maakt het niet anders. Luister ook naar wat de gitaar speelt, en de andere synth-lijntjes. Bij een Fmaj7 zouden er andere dingen gespeeld worden. Gitaar blijft liggen op een D, niet echt logisch bij een Fmaj7, een hoge synth speelt een A, niet logisch bij een Emi. Ik hoor geen enkele nadruk op de F maar wel op de D tonaliteit. Vandaar dus mijn keuze voor D. En nogmaals, ik zeg niet dat je ongelijk hebt.
Dat er een standaardinversie wordt gespeeld maakt het niet anders. Luister ook naar wat de gitaar speelt, en de andere synth-lijntjes. Bij een Fmaj7 zouden er andere dingen gespeeld worden. Gitaar blijft liggen op een D, niet echt logisch bij een Fmaj7, een hoge synth speelt een A, niet logisch bij een Emi. Ik hoor geen enkele nadruk op de F maar wel op de D tonaliteit. Vandaar dus mijn keuze voor D. En nogmaals, ik zeg niet dat je ongelijk hebt.
quifster
Gepokt en gemazeld
- Lid sinds
- 12 januari 2003
- Berichten
- 6.229
Ik snap je wel, alleen gaat het inderdaad om duidelijkheid binnen een partij. Als je opschrijft en letterlijk speelt zoals ik het noteer krijg je een partij waarom iedere zanger of zangeres dit nummer kan inzetten, en elke toetsenist speelt wat er gespeeld moet worden in essentie, los van interpreteren van schema dat je voor je neus krijgt. Het klinkende resultaat van het genoteerde is wat er gebeurd in het nummer. Als je iets anders wilt moet je het arrangement gaan uitpluizen en geen schema willen schrijven maar alles uitschrijven in noten. Of een notatie met daarbij alle toevoegingen, inversies en basnoten...wat het onleesbaarder maakt voor de gemiddelde persoon, en ook geen zin heeft mijns inziens.
En geen nadruk op de F?! Heb je naar de baspartij geluisterd? En ook als je naar de liggingen luisterd bij de keys partij sec...
Niet eens met jullie verhaal, leuk als achtergrond info m.b.t. scales, trappen enz...maar totaal nutteloos in het antwoord aan de TS.
Noteer voor de TS ook maar even jouw versie anders...ben wel benieuwd naar zijn input in deze
Grtz, Manu (eindelijk weer eens een zinnige discussie hier hahaha)
Ook is er binnen een ensemble setting in welke samenstelling dan ook een duidelijk klankkleur verschil tussen Amin7 en een C6...dit neem je mee in je schema. Nogmaals tenzij je geen schema maakt maar een partij, een piano score
Mijn versie staat al op de vorige pagina. Het is waarschijnlijk een kwestie van voorkeur. Als je wilt dat precies die noten gespeeld worden kun je beter de accoorden (zoals jouw optie) benoemen. Mijn voorkeur zou dan het uitschrijven van de partij zijn, omdat als ik Em lees, ik hele andere dingen speel dan als ik redeneer op basis van Dm (maar goed, ik heb ook een jazz opleiding gehad). Maar als je wilt soleren is (imho) jouw optie niet geschikt (de keuze voor bv een A in je solo heeft op Dm andere conseqenties dan op Fmaj7). Bovendien kun je niet in alle gevallen op basis van de gespeelde noten een symbool bedenken. Ik kan afhankelijk van de context bijvoorbeeld de samenklank C#-F-G-C heel wat verschillende namen geven, terwijl op basis van de noten niet een eenduige naam te bedenken is.
Daarnaast is vanuit de functionele harmonieleer de Faj7-Em7-Dm7 cadens moeilijk uit te leggen.
Daarnaast is vanuit de functionele harmonieleer de Faj7-Em7-Dm7 cadens moeilijk uit te leggen.
jamal
Spectra
- Lid sinds
- 24 oktober 2005
- Berichten
- 476
Een makkelijke manier om aan akkoorden te komen is om de bassline uit de track te vogellen.
Dan hoef je aleen op de intervallen te letten. Zodra je de eerste paar noten al hebt, weet je al heel gouw in wat voor toonsoort het wordt gespeeld. En dus ook welke akkoorden
Succes
groetjes
Jamal
Dan hoef je aleen op de intervallen te letten. Zodra je de eerste paar noten al hebt, weet je al heel gouw in wat voor toonsoort het wordt gespeeld. En dus ook welke akkoorden
Succes
groetjes
Jamal
Sander02
Gepokt en gemazeld
Past ook op "I keep on searching for the way to your heart"
(weet alleen niet welke toonsoort dat nummer staat)
Over de omkeringen/inversies etc, ik houdt voor mezelf altijd aan dat de harmonie pas 'compleet' is vanaf de laagste basnoot, tot aan de hoogste noot uit het akkoord-register.. Wat Jeroen ook zegt, C#-F-G-C kan nog van alles zijn, zolang de bas het niet compleet maakt (kan ze slechts raden Bb / Eb / A / AB )
Die begrijp ik niet helemaal, is toch IV-III-II ? Of bedoel je het nut van de cadens ? (het lost niet op, maar brengt ook geen spanning)
Over de notaties, als ik een jazz songbook open sla, en puur zou spelen wat er staat dan klinkt het .. een beetje zoutloos.
Ga ik het nummer luisteren, gespeelt (en geïnterpreteerd) door een goede artiest dan moet je vaak echt je best doen om het schema uit het songbook mee te lezen ; tuurlijk, als je goed telt schuift je vingertje mee over het blad.. maar qua harmonie worden er inversies/vervangakkoorden gespeelt bij het leven, vind dat heel normaal.. ben het met Manu eens, je schrijft op wat er gebeurd, en het is aan de muzikant de uitdaging om met z'n achtergrond (z'n hele wording) het mooi te spelen en aan te kleden.
voor mezelf schrijf ik het vaak wel eerst helemaal uit zoals het exact is (veel slashes etc), anders vergeet ik het gewoon.. om het later weer te vereenvoudigen.
Laatst gewijzigd:
Faj7-Em7-Dm7 in de toonsoort van D-mineur is niet gelijk aan IV-III-II. Ik neem trouwens even aan dat je dacht dat het nummer in C stond. Het is ook niet gelijk aan III-II-I (nu wel in D-Mineur). In de toonladder van Dmineur kun je geen Em7 maken, de 5e trap, de b zit niet in Dmineur. Dus de II in D-mineur zou Edim moeten zijn, en dat is niet zo. Een Em accoord is dan ook niet laddereigen in D-mineur.
Sander02
Gepokt en gemazeld
OK, wel misschien heb ik een stukje gemist ergens in deze thread.. maar waarom zou je D-mineur willen verklaren vanuit de toonsoort D-Mineur ??
Als ik slechts het gegeven Fmaj7-Em7-Dm7 krijg, dan zijn die (het makkelijkst) te herleiden naar IV-III-II. Maar uit D-mineur (aeolisch) kan je idd geen E-mineur halen, wel uit D-mineur (dorisch). Bedankt voor de toelichting iig
Als ik slechts het gegeven Fmaj7-Em7-Dm7 krijg, dan zijn die (het makkelijkst) te herleiden naar IV-III-II. Maar uit D-mineur (aeolisch) kan je idd geen E-mineur halen, wel uit D-mineur (dorisch). Bedankt voor de toelichting iig
Ik blijf het waarderen deze thread...alleen blijf je (@Jeroen) ervan uitgaan dat Dm de toonsoort is, en daar hang jij je schema aan op.
Als je naar de harmonie leer gaat kijken en uitgaat van dat de tonaliteit wel degelijk Cmajeur is dan kan je ook deze simpele verklaring geven (leuk om eens te checken hier en daar): Wat terugkomt in jouw betoog is laddereigen noten, laddereigen en nog eens laddereigen. Dat is bij een theoretische verklaring leuk, helemaal vanuit je jazzachtergrond (en dan nog beweren die jazzpiefen dat ondanks heeeeel analytisch dat elk schema te interpreteren is wat ze voor hun neus krijgen wat vaak helaas voor tenenkrommende situaties leidt omdat ze de nummers niet kennen, niet naar de vibe luisteren enz...) maar zegt vaak zo weinig maar goed hier komt 't:
Laddereigen zou 't allemaal kunnen zijn in dit geval, uitgaande van Cmajeur
. Jouw bevestiging zit m in de akkoorden van de groove, en het intro leid je daar vanaf...alles bij elkaar wordt tonica: Dmineur
In mijn visie zou de groove waar het hele nummer op draait makkelijk het volgende kunnen zijn, en volgens mij is dat ook zo: II-III-VI ('t laatste haal ik uit mijn interpretatie van wat er gebeurd in de toetsenarrangementen, en op het feit dat jij ook de basnoten vergeet in je analyse
)
Dit zou je kunnen verklaren door term nevendrieklanken zoals bekend in de diatonische harmonieleer. Zowel de II, de III en de VI (en de VII maar die is niet relevant hier) behoren daar toe zoals je weet als het goed is.
In de diatonische harmonieleer treedt die VIe trap vaker als vervanger op van I. In dit geval zou dat zijn: II = Dm III = Em geinsinueerde VI =Am (zonder de VI in de bas, die blijft op die E hangen)...de I= C (majeur)
Kijk je naar het intro (en terugkerende riff) dan kan je die akkoordenvanuit die bevestiging van de tonica (C) ook terugleiden naar alleen maar laddereigen noten en trappen: F∆ = IV (f-a-c-e) Em(7) = III (e-g-b en de d) en de Dm(7) = II (d-f-a en de c)...allemaal te verklaren op basis van C.
Over logica: die is er niet altijd, helemaal niet bij het achteraf analyseren. Een cadans of riff of groove hoeft dus ook niet logisch te verklaren te kunnen worden...het is popmuziek ook nog eens.
Jammere vind ik bij de jazz dat als je gaat kijken naar de gemiddelde jazz afgestudeerde meuk (ja ook op de pop en klassieke afdeling heb je die!) het knellende vaak zit in dat mensen niet leze maar continue interpreteren op basis van hoe ze de standard al vaker hebben gespeeld, hoe ze hem thuis hebben uitgezocht en VOORAL NIET hoe ze hem voor hun neus hebben staan en daarnaast HUN OREN OPEN HOUDEN voor de andere instrumentalisten danwel vocalisten.
Wat me meteen brengt op het volgende: stel je stelt een band samen (jazz of pop), zet ze jouw partij voor hun neus...dan zal je echt nooit het nummer/vibe/liedje/groove te horen krijgen wat het moet zijn klinkend. Daar valt niet tegenop te interpreteren...en daar gaat het volgens mij vooral op. Zelfs niet al geef je de bassist een partij met de goede baslijnen en de toetsenist/pianist jouw partij. Omdat je gewoon in een andere klankkleur zit te viben! Tenzij je een pianist hebt die zijn oren open heeft en dan zal ie toch meer uitkomen op mijn schema DENK IK!
Hahaha...leuk man dit
...alleen blijf je (@Jeroen) ervan uitgaan dat Dm de toonsoort is, en daar hang jij je schema aan op.Als je naar de harmonie leer gaat kijken en uitgaat van dat de tonaliteit wel degelijk Cmajeur is dan kan je ook deze simpele verklaring geven (leuk om eens te checken hier en daar): Wat terugkomt in jouw betoog is laddereigen noten, laddereigen en nog eens laddereigen. Dat is bij een theoretische verklaring leuk, helemaal vanuit je jazzachtergrond (en dan nog beweren die jazzpiefen dat ondanks heeeeel analytisch dat elk schema te interpreteren is wat ze voor hun neus krijgen wat vaak helaas voor tenenkrommende situaties leidt omdat ze de nummers niet kennen, niet naar de vibe luisteren enz...) maar zegt vaak zo weinig maar goed hier komt 't:
Laddereigen zou 't allemaal kunnen zijn in dit geval, uitgaande van Cmajeur
. Jouw bevestiging zit m in de akkoorden van de groove, en het intro leid je daar vanaf...alles bij elkaar wordt tonica: DmineurIn mijn visie zou de groove waar het hele nummer op draait makkelijk het volgende kunnen zijn, en volgens mij is dat ook zo: II-III-VI ('t laatste haal ik uit mijn interpretatie van wat er gebeurd in de toetsenarrangementen, en op het feit dat jij ook de basnoten vergeet in je analyse
)Dit zou je kunnen verklaren door term nevendrieklanken zoals bekend in de diatonische harmonieleer. Zowel de II, de III en de VI (en de VII maar die is niet relevant hier) behoren daar toe zoals je weet als het goed is.
In de diatonische harmonieleer treedt die VIe trap vaker als vervanger op van I. In dit geval zou dat zijn: II = Dm III = Em geinsinueerde VI =Am (zonder de VI in de bas, die blijft op die E hangen)...de I= C (majeur)
Kijk je naar het intro (en terugkerende riff) dan kan je die akkoordenvanuit die bevestiging van de tonica (C) ook terugleiden naar alleen maar laddereigen noten en trappen: F∆ = IV (f-a-c-e) Em(7) = III (e-g-b en de d) en de Dm(7) = II (d-f-a en de c)...allemaal te verklaren op basis van C.
Over logica: die is er niet altijd, helemaal niet bij het achteraf analyseren. Een cadans of riff of groove hoeft dus ook niet logisch te verklaren te kunnen worden...het is popmuziek ook nog eens.
Jammere vind ik bij de jazz dat als je gaat kijken naar de gemiddelde jazz afgestudeerde meuk (ja ook op de pop en klassieke afdeling heb je die!) het knellende vaak zit in dat mensen niet leze maar continue interpreteren op basis van hoe ze de standard al vaker hebben gespeeld, hoe ze hem thuis hebben uitgezocht en VOORAL NIET hoe ze hem voor hun neus hebben staan en daarnaast HUN OREN OPEN HOUDEN voor de andere instrumentalisten danwel vocalisten.
Wat me meteen brengt op het volgende: stel je stelt een band samen (jazz of pop), zet ze jouw partij voor hun neus...dan zal je echt nooit het nummer/vibe/liedje/groove te horen krijgen wat het moet zijn klinkend. Daar valt niet tegenop te interpreteren...en daar gaat het volgens mij vooral op. Zelfs niet al geef je de bassist een partij met de goede baslijnen en de toetsenist/pianist jouw partij. Omdat je gewoon in een andere klankkleur zit te viben! Tenzij je een pianist hebt die zijn oren open heeft en dan zal ie toch meer uitkomen op mijn schema DENK IK!
Hahaha...leuk man dit
Hee, ik ben het met je eens. Ik heb het nummer maar eens helemaal geluisterd, en je kunt goed verdediggen dat het in C (groot) is. Zijn de voicings ook meteen logischer.
Trouwens, een Dm (het accoord) verklaren in D-mineur (de toonladder) moge duidelijk zijn, toch?
Trouwens, een Dm (het accoord) verklaren in D-mineur (de toonladder) moge duidelijk zijn, toch?
Sander02
Gepokt en gemazeld
Een Dm verklaren in D-mineur toonladder is me duidelijk
Maar als je me vraagt in welke toonsoort een nummer staat, en het gehele nummer balanceerd om de D-mineur heen (als het nr er telkens mee begint in het couplet bijv) dan zal ik ook geneigt zijn te zeggen dat het nummer in D-mineur staat ; dat zet je dan bovenaan de bladmuziek..
Maar, ik denk dat we soms toongeslacht, toonsoort en toonaard beetje door elkaar halen
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Toonsoort)
Wat het is, die Fmaj7-Em7-Dm7 reeks is te verklaren adhv diatoniek.. en C is dan inderdaad de I waarvanuit ze zijn herleidt.
Maar als je me vraagt in welke toonsoort een nummer staat, en het gehele nummer balanceerd om de D-mineur heen (als het nr er telkens mee begint in het couplet bijv) dan zal ik ook geneigt zijn te zeggen dat het nummer in D-mineur staat ; dat zet je dan bovenaan de bladmuziek..
Maar, ik denk dat we soms toongeslacht, toonsoort en toonaard beetje door elkaar halen
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Toonsoort)Een Dm verklaren in D-mineur toonladder is me duidelijk
Wat het is, die Fmaj7-Em7-Dm7 reeks is te verklaren adhv diatoniek.. en C is dan inderdaad de I waarvanuit ze zijn herleidt.
Maar als je me vraagt in welke toonsoort een nummer staat, en het gehele nummer balanceerd om de D-mineur heen (als het nr er telkens mee begint in het couplet bijv) dan zal ik ook geneigt zijn te zeggen dat het nummer in D-mineur staat ; dat zet je dan bovenaan de bladmuziek..
Maar, ik denk dat we soms toongeslacht, toonsoort en toonaard beetje door elkaar halen
Ik ben zelf helemaal niet van het moeten kunnen verklaren en analyseren, vind dat heel erg overtrokken en dat daar te veel belang aan gehecht wordt maar het is een leuke bezigheid soms en vond de discussie wel charmant. Een cadens zou per definitie iets moeten bevestigen dus ben ik er voor om het dat woord hier niet te gebruiken maar gewoon akkoord opvolging, changes weet ik veel maar geen cadens.
Volgens mij moet nog steeds het doel van een akkoordenschema zijn dat wanneer het gespeeld wordt zoals genoteerd je klinkend de basis van het liedje moet terug kunnen horen. Ik heb zelf een hekel aan muzikanten die mijn schema's interpreteren en random op basis van hun theoretische scholing en 'muzikaliteit' maar toevoegingen bij verzinnen ZONDER HUN OREN TE GEBRUIKEN that is. Dat laatste is wel van belang.
Dat gezegd hebbende: in het geval waar we het nu heel de tijd over hebben zou IK danwel een schema maken met akkoord symbolen/benamingen zoals klinkend te herleiden vanuit de youtube link...of als 2e optie een schema maken met trappen en dan pas een toonsoort erboven zetten of liever nog weg laten tot na overleg met de vocalist. Maar niet een schema met akkoordsymbolen en een toonsoort erboven, dan gaan namelijk al die hersenen werken hahaha
Sander02
Gepokt en gemazeld
Op zich wel een goed punt ja, moet zeggen, maak mezelf er ook weleens schuldig aan hoor om bij bepaalde akkoorden eerder een 'add' te doen (of sus) omdat ik die vaak gewoon mooier vind.. rijker van klank. Maar dat is dan meer om verveling bij mezelf tegen te gaan, dan at random (pff voor de 5e keer een simpele open F, een Fadd2 dan maar)
Met voicings kan je ook een hoop bereiken, als je toch wilt varieren tegen de verveling, zonder toe te voegen.Maar at random 7's toevoegen, bijv. de dominante 7 terwijl overduidelijk een majeur7 sfeertje aanwezig is, vind ik ook irritant ja, en daar zou ik zeker wat van zeggen. Oortjes gebruiken idd, en trainen, zorgen dat dat je niet overkomt (beetje als knullige taalfoutjes)
