rvanommen
Ouwe rot
Tijd voor een leuke, subjectieve, non-discussie!! 
Ik kwam de term hier een paar keer tegen... "Karakter bakken" ...
synthesizers met een heel eigen geluid dacht ik altijd.
vooral in discussies die ik volgde over de Waldorf Quantum/Iridium kwam vaak voorbij dat die juist geen karakter hadden.
Ik snapte dat commentaar wel ... zijn zijn prachtig clean, strak en naturel.
De ziel van het geluid moet je zelf toevoegen met je sound design keuzes. het karakter van de sound is van mij, en niet van de synth.
En deze synths geven daar heel veel mogelijkheden toe met al hun oscillator opties en een absurde hoeveelheid modulatie opties...
maar goed... dat is denk ik inderdaad wel het tegenovergestelde van wat ik me voorstel bij een karakter bak dus!
Tot nu toe dacht ik dat een karakterbak dus simpelweg een synth was die echt zijn eigen herkenbare geluid heeft.
In mijn eigen collectie dacht ik altijd aan de Analog Rytm mkII... die heeft wel een herkenbaar geluid... dacht ik...
Maar de recente aanschaf van de Motorsynth mkII heeft mij opnieuw doen nadenken over de definitie "karakter bak".
Dit apparaat heeft heeft zeer zeker een specifiek en waarschijnlijk herkenbaar geluid (veeeeeeeel meer dan de Analog rytm)
Dit brengt een nieuwe uitdaging met zich mee, want hoe zorg je dat geluid uit deze synth "de jouwe" word?!
Dat is dus best een challenge bij deze synth... mogelijkheden zat kwa modulatie, enveloppen, filters, etc, maar er blijft een ruwe rand hoorbaar die echt van de synth komt en niet van mijzelf!
Dat mag natuurlijk; ik moest ook een beetje denken aan conventionelere instrumenten... pinao's, gitaren, etc... allemaal instrumenten met veel eigen karakter...
Toch beperkt dit de muziekant niet altijd, en geven veel muziekanten een stuk muziek hun eigen herkenbare stijl mee.
Je hoort nog wel dat het een piano is natuurlijk, maar vakmanschap, creativiteit van de meester is ook soms ook dudielijk hoorbaar.
Daardoor ben ik dat "karakter" van een instrument nu een beetje gaan zien als een beperking die inspirireert tot creativiteit en vakmanschap vereist om er wat eigens van te maken... (werk aan de winkel dus, haha)
Maar nu even filosofisch.... een "karakterloze" bak als die Waldorf Quantum vereist eigenlijk precies dezelfde eigenschappen (creativiteit en meesterschap).
Alleen het doel is bij deze synths wel anders... namelijk: 'voorkomen dat je naar een steriele zielloze bak herrie zit te luisteren...'
Dan worden de lijntjes van mn definitie weer vrij vaag (mijn definitie is waarschijnlijk gewoon te zwak!)...
Ik vind het in elk geval allebij geweldige apparaten om mijzelf mee te verleiden tot muziekale/tonale ondekkingstochten
Maar het is soms ook wel leuk om te filosoferen over iets wat niet zo belangrijk is, toch?!
Neem dit topic vooral niet serieus, en zie het als een leuke smoes om eens wat te vertellen over hoe jij je synths ziet in relatie tot dit onderwerp.
Welke synths heb je die echt een eigen sound hebben, en wat voeg jij zelf toe!
Ik kwam de term hier een paar keer tegen... "Karakter bakken" ...
synthesizers met een heel eigen geluid dacht ik altijd.
vooral in discussies die ik volgde over de Waldorf Quantum/Iridium kwam vaak voorbij dat die juist geen karakter hadden.
Ik snapte dat commentaar wel ... zijn zijn prachtig clean, strak en naturel.
De ziel van het geluid moet je zelf toevoegen met je sound design keuzes. het karakter van de sound is van mij, en niet van de synth.
En deze synths geven daar heel veel mogelijkheden toe met al hun oscillator opties en een absurde hoeveelheid modulatie opties...
maar goed... dat is denk ik inderdaad wel het tegenovergestelde van wat ik me voorstel bij een karakter bak dus!
Tot nu toe dacht ik dat een karakterbak dus simpelweg een synth was die echt zijn eigen herkenbare geluid heeft.
In mijn eigen collectie dacht ik altijd aan de Analog Rytm mkII... die heeft wel een herkenbaar geluid... dacht ik...
Maar de recente aanschaf van de Motorsynth mkII heeft mij opnieuw doen nadenken over de definitie "karakter bak".
Dit apparaat heeft heeft zeer zeker een specifiek en waarschijnlijk herkenbaar geluid (veeeeeeeel meer dan de Analog rytm)
Dit brengt een nieuwe uitdaging met zich mee, want hoe zorg je dat geluid uit deze synth "de jouwe" word?!
Dat is dus best een challenge bij deze synth... mogelijkheden zat kwa modulatie, enveloppen, filters, etc, maar er blijft een ruwe rand hoorbaar die echt van de synth komt en niet van mijzelf!
Dat mag natuurlijk; ik moest ook een beetje denken aan conventionelere instrumenten... pinao's, gitaren, etc... allemaal instrumenten met veel eigen karakter...
Toch beperkt dit de muziekant niet altijd, en geven veel muziekanten een stuk muziek hun eigen herkenbare stijl mee.
Je hoort nog wel dat het een piano is natuurlijk, maar vakmanschap, creativiteit van de meester is ook soms ook dudielijk hoorbaar.
Daardoor ben ik dat "karakter" van een instrument nu een beetje gaan zien als een beperking die inspirireert tot creativiteit en vakmanschap vereist om er wat eigens van te maken... (werk aan de winkel dus, haha)
Maar nu even filosofisch.... een "karakterloze" bak als die Waldorf Quantum vereist eigenlijk precies dezelfde eigenschappen (creativiteit en meesterschap).
Alleen het doel is bij deze synths wel anders... namelijk: 'voorkomen dat je naar een steriele zielloze bak herrie zit te luisteren...'
Dan worden de lijntjes van mn definitie weer vrij vaag (mijn definitie is waarschijnlijk gewoon te zwak!
)...Ik vind het in elk geval allebij geweldige apparaten om mijzelf mee te verleiden tot muziekale/tonale ondekkingstochten
Maar het is soms ook wel leuk om te filosoferen over iets wat niet zo belangrijk is, toch?!
Neem dit topic vooral niet serieus, en zie het als een leuke smoes om eens wat te vertellen over hoe jij je synths ziet in relatie tot dit onderwerp.
Welke synths heb je die echt een eigen sound hebben, en wat voeg jij zelf toe!
