Hoe maak je sneller nummers af?

[Jazzuci]

ik had/heb ook veel dingen op de plank liggen. Elk jaar maak ik een playlist met de ‘beste’. Wat daarvan het meest inspireert probeer ik af te maken. En dan ben ik eerst heel kritisch. Darlings killen. Ik probeer er echt songs van te maken, en dan vallen sommige tracks ook weer af, omdat ze meer lineair zijn, zonder echte structuur.

Kritisch zijn en keuzes maken verkleint ook de hoeveelheid tracks waaraan je nog ‘moet’ werken,
waardoor het sneller gaat.

 

[bombario]

Elk jaar maak ik een playlist met de ‘beste’. Wat daarvan het meest inspireert probeer ik af te maken.

Mooie aanvulling en goeden punten. Naarmate ik tracks langer laat liggen, merk ik dat het steeds vaker remixes worden Je leert bij en met die nieuwe kennis probeer ik ze dan weer beter te maken. Dat is overigens ook meteen weer een valkuil. Want als het goed is word je altijd een beetje beter en dan durf je nooit meer wat uit te brengen.

 

[andreos]

hola,

Ik heb er geen probleem mee.
Als je het wil plaatsen ergens zul je er wat voor moeten doen.
En anders houd je het gewoon voor jezelf en familie

Groeten van andreos

 

[Jazzuci]

Mooie aanvulling en goeden punten. Naarmate ik tracks langer laat liggen, merk ik dat het steeds vaker remixes worden Je leert bij en met die nieuwe kennis probeer ik ze dan weer beter te maken. Dat is overigens ook meteen weer een valkuil. Want als het goed is word je altijd een beetje beter en dan durf je nooit meer wat uit te brengen.

Dat laatste klopt. Zodra ik besluit een track af te maken, ga ik ook wel achter elkaar door in de loop van luisteren-aanpassen-luisteren-aanpassen. Elke dag een beetje. Todat ik echt niks meer hoor dat beter kan, en dan is het blijkbaar het beste wat ik op dat moment kan maken :-), dus dan durf ik het uit te brengen. Maar ik hoor nu zeker verschil tussen mijn eerste en mijn tweede album, qua productie en mix. Dat is ook wel weer leuk eigenlijk.

 

[rvanommen]

Ik doe het muziek maken puur voor de hobbie en daardoor is mijn drive om af te maken wellicht veel minder;
ik geniet van het experimenteren met geluiden, ritmes en melodielijnen. Ook het leer process en de techniek vind ik interresant en haal veel voldoening uit het leren over de details van mixen masteren muziektheorie... alles...

Hoe langer ik bezig ben met deze hobby, hoe minder ik de drive voel om het tot in perfectie af te gaan zitten maken.
Het besef dat ik het vooral voor mezelf doe werkt op een of andere manier best bevrijdend.
In het begin had ik een soort idee... muziek is een nummer, iets wat af is en iets wat gedeeld moet worden... is in mijn geval natuurlijk niet per se zo, kan net zo goed een vluchtig iets zijn wat alleen op het moment zelf bestaat en vervolgens virtueel stof staan vangen op een harddisk... diende dan enkel voor 1 avondje plezier. Het alternatief was een avondje gamen of een film kijken... dat levert net zo weinig (of zelfs minder.) op, of niet?
Als ik na een avond of een paar avondjes iets half af heb en alleen even laat horen aan mn vrouw dan heeft dat best iets... het idee dat ik de muziek gemaakt heb voor dat ene moment. dat niemand het daarna nog hoort boeit eigenlijk totaal niet meer.

Dat gezegd hebbende vind ik het soms stiekum toch wel leuk om iets wat ik zelf best geslaagd vind wat verder door te processen en af te maken, en af te mixen om dat dan hier of met vrienden te delen (al dan niet met de vraag voor leerzame feedback).
Dat word dan ook het process... plaatsen, feedback vragen, aanpassen, opnieuw delen, en dat tot ik geen zin meer heb of het af vind.
De nummers die ik afmaak kiezen zichzelf vaak uit... dan word ik ineens wakker met de behoefte om daar verder aan te werken... zonder dat ik daar echt rationeel voor kies.
Maar toch; ik schat dat minder dan 5% van het werk wat ik maak zelfs maar op soundcloud beland. de rest is een mp3 tje op mn persoonlijke dropbox, of enkel een ableton project foldertje...

maar voor mensen met serieuze ambitie op dit vlak, of mensen die op een of andere manier professioneel afhankelijk zijn van de muziek is dat natuurlijk weer heel anders. En ook ik geef toe dat als mensen een gemaakt stukje waarderen dat ook ik dat natuurlijk extra leuk vind... superleuk zelfs.
Het enige wat ik zeg is dat een stukje muziek wat ik gemaakt heb waar niemand waardering voor heeft, of wat niemand zelfs maar gehoord heeft, geen tijd verspilling is zolang ik er lol aan beleeft heb.

 

[Morty-C-137]

Gewoon Nexus met een zooi expansions en dan een volledig nummer schrijven met Nexus alleen. Gaat ziek snel en alle sounds zijn ‘production ready’.

Alleen dan wel de onboard delay en reverb uitzetten op alles en gewoon sends daarvoor gebruiken in je DAW anders is binnen te kortste keren je hele track er in verzopen als het aan reFX (Vengeance) ligt.

 

[VasC]

Veel goede tips.

Ik zou ook zeggen:

• tijdens arrangeren direct al een aantal snelle EQ acties, als low cut op de meeste sporen, behalve de kick.
• B.v wel sidechaining omdat het vaak ook als creatief effect gebruikt wordt en de mix ten goede komt.
• Schrap liever tijdens arrangeren al een laag als het eigenlijk niks toevoegt. Geeft ruimte in je mix.
• Kies gelijk voor goede sounds die al goed in de mix passen. Als je teveel effort moet stoppen in het plaatsen in de mix, is de bron waarschijnlijk niet goed.
• Laat de techniek het niet winnen van de emotie.

 

[bombario]

Het besef dat ik het vooral voor mezelf doe werkt op een of andere manier best bevrijdend.

Mooie

Het enige wat ik zeg is dat een stukje muziek wat ik gemaakt heb waar niemand waardering voor heeft, of wat niemand zelfs maar gehoord heeft, geen tijd verspilling is zolang ik er lol aan beleeft heb.

Ben ik helemaal met je eens. Voor mij is muziek maken ook vaak iets therapeutisch. Na een dag hard werken even wat tokkelen achter de piano. Of een loopje maken in mijn DAW, gewoon om even niet na te denken.

• Laat de techniek het niet winnen van de emotie.

Dat is inderdaad een enorme valkuil. Dan sleutel je er zolang aan, dat je de ziel eruit sloopt. Zonde. Goede aanvulling.

 

[rvanommen]

Ben ik helemaal met je eens. Voor mij is muziek maken ook vaak iets therapeutisch. Na een dag hard werken even wat tokkelen achter de piano. Of een loopje maken in mijn DAW, gewoon om even niet na te denken

100%
Precies hoe ik het beleef.

 

[decadance]

Eigenlijk is het niet zo heel moeilijk.
Track "af" ? dan de discipline weten te vinden om hem direct of de volgende dag te mixen en/of te masteren.( in een DAW vaak het zelfde )
En na deze sessie óf opzij zetten voor een album, óf klaar zetten bij de streaming diensten om te releasen.

Na twee weken nog een keer luisteren gaat resulteren in tweaken waarbij je vaak meer sloopt dan dat je goed doet.

 

[trigg]

Ik vind het bijzonder dat je zegt goede nummers op de plank te hebben liggen die nog niet gemixt zijn.
Voor mij is een nummer pas een goed nummer als ook de mix goed is. Ander is het toch heel vervelend om er naar te moeten luisteren en steeds te moeten denken "ja mooie melodie, lekkere groove, maar t klinkt nog als een natte krant"

 

[bombario]

Ik vind het bijzonder dat je zegt goede nummers op de plank te hebben liggen die nog niet gemixt zijn.

Waarschijnlijk benader ik het dan toch meer als popmuziek, gewoon achter de piano zitten en een goed liedje maken. Foutjes kan ik dan prima doorheen luisteren, als de losse onderdelen en overgangen gewoon kloppen. Als ik op die manier op 80% klaar zit, is de lol er vaak af en wil ik wat nieuws. Het nummer staat.

Voor mij is een nummer pas een goed nummer als ook de mix goed is.

Dan is hij echt af ja, en daar streef ik uiteindelijk ook naar. Sowieso mix ik tussendoor ook wel hoor, gewoon op gehoor. Als het echt als een natte krant klinkt, ga ik er ook niet mee door. Dan is de basis gewoon niet goed genoeg. Maar die laatste slag (eindmix en puntjes op de i) heb ik vaak niet zo'n zin meer in. Daar moet ik me dan echt toe zetten, of ik doe het gewoon niet. Waardoor ik nu dus minstens 10 liedjes heb liggen die voor 80% af zijn en waar ik (nog) niets mee doe. Als het wel lukt en ik weet die laatste 20% eruit te persen geeft het overigens een hoop voldoening. Dubbel dus

Het heeft denk ik ook met tijdgebrek te maken. Ik ben druk en als ik tijd heb, wil ik gewoon lekker muziek maken en creëren. Afmixen is dan niet mijn grootste hobby. Mocht ik ooit wat geld gaan verdienen met mijn muziek, dan besteed ik dat waarschijnlijk ook als eerste uit

Nu ik nog even hardop denk, kan ik me voorstellen dat dit ook makkelijker gaat als je samen werkt. Dan kun je de taken een beetje verdelen en tussendoor sparren. Of elkaar scherp houden als je je verliest in details. Uiteindelijk wil ik daar ook wel weer naar toe, maar dan moet het wel echt klikken.

 

[flyweight]

Foutjes kan ik dan prima doorheen luisteren, als de losse onderdelen en overgangen gewoon kloppen.

Ik speelde ooit met mijn band in de Paradiso en ontmoete daar Simon Vinkenoog en een vriend van hem.
Backstage was ik op mijn gitaar aan jengelen en ik...zo van aah shit ik maak te veel fouten.
Nee Tim in muziek bestaan geen fouten.....
Dat is me altijd bijgebleven.



Met die wijzheid in pakt weet je dus dat alles mag. alles, als het maar goed klinkt.
Net als dat Muziek theorie geen wetboek is maar een systeem om muziek te noteren zodat een ander het ook kan spelen.

 

[nomore]

Ik doe het muziek maken puur voor de hobbie en daardoor is mijn drive om af te maken wellicht veel minder;
ik geniet van het experimenteren met geluiden, ritmes en melodielijnen. Ook het leer process en de techniek vind ik interresant en haal veel voldoening uit het leren over de details van mixen masteren muziektheorie... alles...

Hoe langer ik bezig ben met deze hobby, hoe minder ik de drive voel om het tot in perfectie af te gaan zitten maken.

Herkenbaar, zeker het laatste, in het uitwerken/afmaken gaat ook zoveel tijd zitten, zonder concreet doel is het voor mij dan ook lastig de motivatie daarvoor vast te houden. Aan de andere kant is bij mij het laatste jaar wel wat frustratie gekomen dat ik niet al die mooie ideeen in zijn volledigheid kan terugluisteren. Vroeger in mijn oude studio, toen ik ook nog met Live werkte, nam ik aan het eind van elke studiosessie het resultaat als een mix op. Die kon ik dan terugluisteren en mentaal ook mee verder. Eigenlijk heel vaak kwam ik dan tot de conclusie dat mix 3 het betere resultaat was dan mix 4 of 5 en dan met wat kleine bewerking was dat dan het nummer al.

Dus het laatste jaar ben ik meer bezig met experimenteren met compositie, of echt componeren, ik denk dat dat ook gewoon een aspect is waar je jezelf in moet trainen.

Wel is een inspiratiebron voor mij Surgeon (dj). Hij werkt ook heel organisch en ook hij neemt live mixes op, maar dan zonder de drums/percussie (of op aparte tracks) Dus dan heb je het melodische element van je track, met een wat geimproviseerde losse feel, en ga je later daarbij meer focussen op je beats.

 

[Sander02]

Ik speelde ooit met mijn band in de Paradiso en ontmoete daar Simon Vinkenoog en een vriend van hem.
Backstage was ik op mijn gitaar aan jengelen en ik...zo van aah shit ik maak te veel fouten.
Nee Tim in muziek bestaan geen fouten.....
Dat is me altijd bijgebleven.



Met die wijzheid in pakt weet je dus dat alles mag. alles, als het maar goed klinkt.
Net als dat Muziek theorie geen wetboek is maar een systeem om muziek te noteren zodat een ander het ook kan spelen.

Ik begrijp dat het een manier is om positief, iemand te stimuleren om door te gaan / niet op te geven. Echter, als jij weet dat het een fout was -bijv. dat je iets speelde wat je niet in gedachte had, of veel dubbele noten aanraakt, niet goed afdempt, etc slordigheden- dan kan/mag je er nog steeds kritisch op zijn.

Ik geloof niet dat iemand ermee bedoelt van "doe maar wat joh", er zijn wel degelijk vorm- en stylefouten, en simpelweg fouten zoals niet afdempen, vastlopen, inconsistente/slordige arpeggio's qua timing en volume, etc. Uitspraken van een Herbie, leuk en aardig, maar die heeft wel dagelijks uren gespeeld en geoefend.. als hij een 'fout' maakt, lost die dat subliem op, bijna onhoorbaar.

 

[flyweight]

Het gaat er denk ik meer om dat als je speelt je niet nadenkt over je spel en zo diep in de focus // zone // flow raakt.
Als je analytisch nadenkt dan raak je niet in die zone.
Als ik drums begin te spelen zit in het begin mijn hoofd vool met gedachten.
Daarna raak je in je spel, in de muziek en verdwijnen de gedachten en word het spel beter,

Herken je dit? Of denk je konstant na als je speelt?

 

[Sander02]

Het gaat er denk ik meer om dat als je speelt je niet nadenkt over je spel en zo diep in de focus // zone // flow raakt.
Als je analytisch nadenkt dan raak je niet in die zone.
Als ik drums begin te spelen zit in het begin mijn hoofd vool met gedachten.
Daarna raak je in je spel, in de muziek en verdwijnen de gedachten en word het spel beter,

Herken je dit? Of denk je konstant na als je speelt?

Herken ik zeker! eerst even routine/oefenen, en evt een schema rustig doorspelen en in m'n geheugen opnemen.. alle prikkels en gedachten langzaam naar de achtegrond laten gaan.
En daarna is het inderdaad fijn als je in die focus/zone raakt! Maar dat lukt niet altijd helaas.

Hoe ik weet dat ik in de zone zit? <- hoe ik reageer als iemand me stoort, een persoon of telefoon. Dan ben ik half aanspreekbaar, licht prikkelig merk zelfs dat m'n spraak(centrum) terug op gang moet komen. Want het kost ook gewoon veel tijd, een half uur is geen optie. Tenminste 2 uur aaneengesloten en ongestoorde tijd is voor mij een minimum, om daar te komen.

Heb veel respect voor mensen, met gezin en druk leven, om toch nog tot resultaten te komen (lees: muziek van scratch af aan verzinnen, iets naspelen wat je kent is laagdrempeliger)

 

[flyweight]

Ja das idd een stuk moeilijker met kids.
Aan de andere kant heb ik nog meer geleerd om in de zone te raken door mijn kids.
We gaan dan naar de speeltuin of park en ik speel en zing dan liedjes.
Dan word ik redelijk vaak onderbroken. Ff naar de WC, een spelletje meedoen etc.
Dan switch ik constant tussen in de zone raken en weer terug de echte wereld in.

Die zelfde switch heb ik ook in de studio.
Tussen "engineer" en "speler".
Denk als je dat specifiek trained dat je sneller dingen af kan maken.

 

[Sander02]

Ja das idd een stuk moeilijker met kids.
Aan de andere kant heb ik nog meer geleerd om in de zone te raken door mijn kids.
We gaan dan naar de speeltuin of park en ik speel en zing dan liedjes.
Dan word ik redelijk vaak onderbroken. Ff naar de WC, een spelletje meedoen etc.
Dan switch ik constant tussen in de zone raken en weer terug de echte wereld in.

Die zelfde switch heb ik ook in de studio.
Tussen "engineer" en "speler".
Denk als je dat specifiek trained dat je sneller dingen af kan maken.

Dat klinkt heel gezellig!

 

[bombario]

Die zelfde switch heb ik ook in de studio.
Tussen "engineer" en "speler".
Denk als je dat specifiek trained dat je sneller dingen af kan maken.

Dit is een goed punt, die knoop ik in mijn oren Gewoon af en toe een uur inplannen om nummers af te maken, in plaats van nieuwe muziek te bedenken. Dat laatste doe ik veel liever.

Net als dat Muziek theorie geen wetboek is maar een systeem om muziek te noteren zodat een ander het ook kan spelen.

Misschien komt dat ook door de vele mogelijkheden die je tegenwoordig hebt. Je kunt het zo perfect maken dat je blijft tweaken. Op de piano ben ik helemaal niet zo goed, maar daar heb ik vaak wel meer het gevoel dat ik echt muziek maak. Mijn vingers en die toetsen moeten het doen.

Wel is een inspiratiebron voor mij Surgeon (dj).

Ken ik niet en ga ik eens naar kijken.

Heb veel respect voor mensen, met gezin en druk leven, om toch nog tot resultaten te komen.

Het zit hem ook vaak in prioriteiten stellen en kinderen worden gelukkig snel groot, haha. Ik ga binnenkort met mijn zoon van 16 popliedjes schrijven. Hij heeft zich helemaal op de elektrische gitaar gestort en speelt vooral riffs. Ben benieuwd waar we op uit komen.

P.S. Ik weet niet of ik het mag zeggen, maar ik vind dit echt een interessant topic geworden met waardevolle bijdrages