Deze track is inderdaad iets gestructureerder dan de gemiddelde Droomsfeer track. Vaak zijn het generatieve elementen die worden toegepast, met diverse pentatonische toonladders i.c.m. de Random functies vanuit de MC-707 sequencer. Dan lopen er bijvoorbeeld acht sequencer tracks in totaal, op 40 BPM, waarvan zo’n vier aangedreven door de Random functie. De overige vier sequencer tracks bevatten dan gestructureerde akkoorden, met elk verschillende Clip lengtes. Dat kun je vergelijken met polyrhythms bij een drumcomputer, alleen op een véél langzamer tempo. Die vier gestructureerde tracks maken dan samen de basissfeer. De overige Random elementen zorgen voor de versiersels eromheen. Dat klinkt heel makkelijk qua uitleg, maar in de praktijk is het moeilijker dan je verwacht. Zeker om ook nog de luisteraandacht vast te houden en tegelijkertijd niet teveel op te eisen. Het moet maar precies de juiste mix zijn van structuur en willekeurigheid, met geluiden die bij elkaar passen en elkaar niet in de weg gaan zitten qua geluidsspectrum. En ook nog heel goed uitkijken met de hoeveelheid audio effecten, want anders eindigt het als een slappe waterige soep zonder ballen.
De lange melodielijn, is gemaakt door een 15-steps sequence op de Doepfer Dark Time te laten bijsturen qua toonhoogte (transpose). De MC-707 had een eigen MIDI-track, met een eigen melodielijn van 16 steps. Door de twee sequencers vervolgens achter elkaar te hangen, krijg je een heel lange evoluerende melodie van 16*15 steps.
Nu ik ook een iPad Pro ter beschikking heb met Cubasis, is het plan om ook wat meer van dit soort gestructureerdere tracks te gaan maken. Via een Roland Bluetooth MIDI dongle, kan de iPad namelijk de MC-707 aansturen. Maar het blijft wel allemaal in dezelfde Droomsfeer uiteraard, haha.
