Ik moet 'door de tekst heen kijken' om plezier van het daadwerkelijke filmpje te hebben; de (hoeveelheid) informatie is in constante competitie met het beeld (en zelfs het geluid). Als kijker zou ik veel sneller blijven hangen als je het "stomme film" formaat zou volgen: afwisselend beeld en tekst, met doorlopend geluid.
Aha.
Je moet hem nu dus eigenlijk 2x bekijken
1x voor de tekst en 1x voor wat er achter gebeurt.
Grappig, zo had ik er nog niet naar gekeken. Ik zag de tekst als 'hoofdmoot' en de rest als achtergrond.
Maar eigenlijk is de achtergrond te interessant om die over elkaar heen te leggen.
Ik wilde graag iets 'relevants' op de achtergrond hebben, maar dat kan dus ook weer afleiden.
Eigenlijk wel een compliment, maar niet zoals ik het bedoeld had.
Ik ga er over nadenken, de beelden zelf heb ik niet meer (iets met ruimtegebrek), dus ik kan het niet meer 'anders' doen.
Voor een volgende keer is dat 'om en om' iets om te bekijken, al weet ik niet of dat nog meer afleidt, omdat er dan wel wat gebeurt, zonder dat je het 'ziet'.
Misschien moet ik gewoon minder 'doen' en een opgenomen jam afspelen waarbij het instrument enkel in beeld is.
Het is even zoeken.
Ook omdat ik best veel wil vertellen en liever niet veel langer dan 10 minuten video maak (dan houdt de camera er mee op, dus moet ik knippen in beeld en geluid)