Doen analoge modulars dat ook?

[ProgHead]

Ik heb in de audio programmeertaal Faust een progje geschreven dat in essentie op het bovenstaande neerkomt. Daarmee krijg je zulke geluiden:

Nu vraag ik mij af of dergelijke patronen van noten bij een analoge modulaire synthesizer ook optreden. Het zou namelijk ook een digitaal artefact kunnen zijn.

Ik heb zelf (nog) geen analoge modular en kan het zelf dus niet uitproberen. Misschien wil iemand hier het eens proberen?

 

[Eraser127]

Qua sequence lijkt me dat je dit natuurlijk ook met analoog kan doen, het is alleen maar een kwestie van op de juiste manier aansturen (tempo, (midi) noten)

 

[ProgHead]

De grap hier is dat het programma helemaal niet wordt aangestuurd. Het patroon van noten ontstaat na de startpuls "vanzelf". Dat is aan dit programma het raadselachtige dat ik ook zelf nog niet begrijp...

 

[dreamer]

Heh shit, ik heb m'n arctan modules juist vorige week opgeblazen omdat ik er imaginaire getallen doorheen heb gejaagd. Helaas.

 

[ProgHead]

Ik heb op zoek naar de eenvoudigste versie waarbij het effect nog optreedt de arctangens door een clipfunctie vervangen, maar toen hield het effect vreemd genoeg op. Het moet kennelijk een vloeiend verlopende functie zijn, maar het lijkt met sterk dat het per se een arctangens moet zijn. Er bestaan vast modules waarmee je op de arctangens lijkende functies kunt maken. Verder staat "_*V" voor vermenigvuldiging met een zelf te kiezen parameter V.

 

[Disharmonic]

Het moet kennelijk een vloeiend verlopende functie zijn, maar het lijkt met sterk dat het per se een arctangens moet zijn.

Ja, het gaat er waarschijnlijk om dat het een sigmoid-functie moet zijn, daar zijn er meerdere van.

 

[sunny pedaal]

Osc Pw narrow sound ,

Een hele hoge resonantie op de filter
Moduleren met2 lfo’s :
a. s/h
b. Square met variable hoge freq
Beetje tweaken of lfo’s moduleren door 3de

Denk dat ik zo zou beginnen

de moog-one of A6 kan het denk ik ook .

 

[ProgHead]

Ja, het gaat er waarschijnlijk om dat het een sigmoid-functie moet zijn, daar zijn er meerdere van.

Zoiets zou inderdaad moeten kunnen. Ik lees in dat artikel zelfs:

In audio signal processing, sigmoid functions are used as waveshaper transfer functions to emulate the sound of analog circuitry clipping.[6]

Dergelijke modules (met vloeiende analoge clipping) zullen er vast zijn.

 

[Patat Met]

Dit is heel makkelijk te maken met elke modulair.
Er zijn namelijk heel heel veel wegen naar Rome.

Google: making Krell sounds. (Uit de film "Forbiden Planet" uit 1956 met "muziek" van Bebe Barron en Louis Barron. De soundtrack is geniaal. En de geluiden kunnen nooit meer exact nagemaakt worden)

 

[ProgHead]

Waar het mij hier vooral om gaat is of die patronen van verspringende tonen op een analoge modular voor de patch uit de openingspost ook optreden. Zo nee - dan zijn ze waarschijnlijk een digitaal artefact. En zo ja - dan moet het iets anders zijn. Ik wil graag begrijpen wat hier aan de hand is zodat dat verspringende tonen effect ook in andere (mogelijk betere) programma's of patches gebruikt kan worden.

 

[Disharmonic]

Dergelijke modules (met vloeiende analoge clipping) zullen er vast zijn.

Ook dat is niet moeilijk om zelf te maken. Voorbeelden zijn wel te vinden als je zoekt naar effecten die clippen, vaak met dioden. Zoek ook even naar activation functions voor neurale netwerken, dat zijn vaak ook zulke sigmoid-functies. Voorbeeld hier, daar doen ze het eigenlijk op dezelfde manier:

 

[stoter]

Het beantwoordt je vraag niet (direct), maar voor als de bevestiging op zich laat wachten..

Als je inzoomt op de waveform, zou je dan niet een educated guess kunnen doen? Digitale artefacten zullen verticaal "verspringen" in de wave, lijkt me.. of kunnen analoge signalen ook écht volledig stijl omhoog of naar beneden gaan? Lijkt me dat analoog altijd een (kleine) helling zou moeten hebben ivm aanzwel- en uitsterftijd (hoe kort die ook is)

 

[ProgHead]

Als je in het Faust programma de "arctan" voor de output weglaat heb je als uitgangssignaal een driehoeksgolf. De frequentie daarvan verspringt ofwel langzaam (als een drift) of plotseling (als een verspringende noot). Meer is daar zo op het oog niet aan te zien.

Maar ik zal eens bekijken of uitvergroting in Audacity meer aan het licht brengt.

 

[ProgHead]

Hier twee uitvergrootte frequentiesprongen in het gegenereerde signaal van het Faust progje (bij weglating van de laatste arctan voor de output):

 

[Grumble]

Ik heb er geen verstand van, maar in jouw schemaatje in de eerste post zie ik 4x een min in de terugkoppeling, wat resulteert in een meekoppeling. Logisch dat je dan oscillaties krijgt. Het zal ook hier en daar vastlopen waardoor het uit kan doven.

 

[ProgHead]

Onder " _*V " versta ik vermenigvuldiging van het signaal met parameter V.

 

[Nicolas 2000]

In je waveform zie ik een frequentie die geleidelijk van een bepaalde waarde naar een kleinere waarde en dan terug naar een hogere waarde gaat, om dan plots om te klappen naar een bepaalde waarde. Bekijk de tan functie nu eens:

Stel je nu voor dat je de absolute waarde van de functie neem, dus alle waarden onder nul ook omhoog klappen. En stel je nu voor dat er een bepaalde harde maximumwaarde is waarop de functie afgevlakt wordt. Dan krijg je dus precies zo'n verloop als jij in de frequentie ziet.

Daarmee zijn we nog niet bij de gehoorde variaties, maar jouw patch is natuurlijk ook complexer dan enkel een absolute waarde van een afgetopte tan.

 

[ProgHead]

Zoiets? Hier met maximumwaarde 4.

 

[Nicolas 2000]

Ja. Jouw patch doet natuurlijk veel meer (twee keer de boogtangens in plaats van de tangens, en integreren) wat ik me niet zo meteen uit het hoofd kan voorstellen. Want ik besef nu dat wat ik voorstelde niet tot het omklappen leidt.

 

[ProgHead]

Even een oud bericht ophalen:

Bron: https://courses.physics.ucsd.edu/2010/Fall/physics200a/LECTURES/CH03.pdf


Dus energiebehoud in de zin van E = T + U = constant (met T is kinetische energie en U is potentiële energie) blijft geldig voor een wrijvingsvrij massa-veer systeem zolang we Newton's tweede wet handhaven en enkel Hooke's wet aanpassen op een dusdanige wijze dat er een potentiaal U bestaat met [imath] F=−\mathrm{d}U/\mathrm{d}x [/imath].