Nina analoge synth met gemotoriseerde knoppen

Wat ik dan gek vind is dat deze synth een oplossing beidt voor iets wat voor mijn gevoel een "live probleem" is, maar dan wel in desktop formaat, wat ik dan niet logisch vind voor live.
Dit is (m.i.) een 'probleem' van elke synth met presets.
En al helemaal een synth die multi timbraal is. (waarbij je dus vaak switcht van klank en dus ook van knopposities).
Mijn Source Audio Collider heeft 2 engines EN presets. Dus de knoppen staan zelden op de 'juiste' stand. Soms heel vervelend.
Al mijn synths hebben presets, idem.
Natuurlijk kun je ze in 'pickup' mode zetten, zodat de waarde pas verandert als je die waarde haalt, maar dat is ook weer irritant als je snel wat wilt draaien.
En voor mij is het meest vervelend dat je niet kunt 'zien' hoe waardes staan. (hoe is die klank nu gemaakt).
Met die mod matrix van de Nina, kom je iig een heel eind.
Ok, een erg dure gimmick, maar ik zie er echt wel de meerwaarde van in voor in de home studio.

Wat gaaf is aan deze (magnetische) motoren, is dat ze flexibel zijn in hoe de knop zich gedraagt. Endless, stepped, met of zonder 'indent' etc.
Die weerstand kan hij op vaste posities genereren.
 
Ik zie wel toegevoegde waarde in de knoppen, ze kunnen ook veel (bv traploos of getrapt voor tuning). Voor 4 part multitimbraliteit is dit zeker ook grote toegevoegde waarde, als je 4 geluiden op elkaar aan het tweakem bent. Ik zie het meer als luxe dan als gimmick. Dat gezegd hebbende vind ik het maar een lelijk ding en heb er nog niets uit horen komen dat het op mijn verlanglijstje doet plaatsen.
 
Wat ik dan gek vind is dat deze synth een oplossing beidt voor iets wat voor mijn gevoel een "live probleem" is, maar dan wel in desktop formaat, wat ik dan niet logisch vind voor live.
Dat ligt er maar aan hoe je speelt live. Voor een live techno act is de ruimte vrij beperkt vaak en is het juist prettig om kleinere synths te hebben. Vraag maar aan Octave one bv ;)
 
Dat ligt er maar aan hoe je speelt live. Voor een live techno act is de ruimte vrij beperkt vaak en is het juist prettig om kleinere synths te hebben. Vraag maar aan Octave one bv ;)
Ja goed punt!
 
Even een korte review voor het archief. Er zullen vast wat forumleden zijn die willen weten of het nu echt wat is of alleen een gimmick.
Ik heb hem nog niet zo lang, dus dit zijn de eerste indrukken.

De encoders
Die zijn in één woord top!
Wat een geweldige uitvinding. Ze voelen super degelijk aan. Ik geloof echt dat deze heel lang en zonder problemen blijven functioneren.
De grote verrassing is echter de feedback die ze leveren. Ze lopen links en rechts tegen een einde aan net als een potmeter. Heel overtuigend.
Als er een indent nodig is, dan wordt dat ook gesimuleerd. Bijna niet van echt te onderscheiden. Heel knap gedaan.
En ze kunnen ook een standen schakelaar emuleren. Bijvoorbeeld als je de tuning op coarse zet.
Deze feedback gaat maar niet vervelen. Echt heel goed gedaan allemaal.

De sound
Zoals wellicht bekend is het een Moog filter met twee vco's en een wavetable osc. Zou allemaal through hole moeten zijn.
Hij klinkt niet verkeerd, al viel mij wel op dat bij het sluiten van de LPF het geluid steeds zachter wordt een diepe Moog bas niet mogelijk is.
Kan aan mij liggen, moet ik nog even verder naar kijken.
Verder durf ik er (nog) niet veel over te zeggen, aangezien dit heel subjectief is. Luister maar wat demo's online om een beeld te krijgen.

De features
De meest tot de verbeelding sprekende features zijn naar mijn mening de layering (4 layers). morphing en de modulatie.
Je kan dus 4 layers stapelen (zolang er voices beschikbaar zijn). De hele architectuur is hier op ingesteld en navigeren tussen de layers is erg eenvoudig.

Sowieso de navigatie op deze synth is super eenvoudig. Echt goed doordat. Weinig tot geen menu diving. Het is dus redelijk eenvoudig om complexe patches te maken. De effecten worden echter gedeeld en zijn dus global. Beetje jammer, maar het houdt de boel wel overzichtelijk.

Morphing is niet nieuw en werkt zoals verwacht. Enige jammere hier vind ik dat het niet zo werkt als op de Polybrute.
Op de Polybrute draai je de knop uiters links of rechts (en selecteer je A en B). Als je dan gaat editen doet hij dat direct in de juiste patch.
Bij de Nina moet je de patch kiezen (A of B) als je die gaat editen, onafhankelijk van de morph knop. Valt ook wat voor te zeggen.

De modulatie is echt heel goed en misschien wel de beste implementatie ever (al vind ik de Moog One ook briljant wat dat betreft). De 16 rode knoppen verwijzen elk naar een modulatie source. Als je er eentje selecteert draaien alle encoders naar 12 uur (met indent!). Je kan dan elke knop naar links (negatieve modulatie) of naar rechts (positieve modulatie) draaien. Elke source kan op deze manier aan elke destination gekoppeld worden. Hierdoor heb je geen enkele beperking in het aantal modulaties en zie je per modulatie direct aan de knoppen wat er gemoduleerd wordt en hoeveel. Dit werkt zou snel en overzichtelijk!

Oja, de spin feature klinkt echt heel tof. Die laat het geluid echt ronddraaien en kan hier en daar echt veel toevoegen aan je sound.

Overige opmerkingen
Hij is mega zwaar voor zijn formaat.
Slechts 1 filter type.
Effecten zijn global.
Hij wordt flink warm.
Hij is niet goedkoop.
Kleurstelling zal niet iedereen bekoren. De display kan je ook andere kleuren geven (heb ik ook direct aangepast).

Conclusie
Ik vind het een zeer geslaagd concept. Kleur en klank zal wellicht niet iedereen kunnen bekoren, maar het idee van bewegende encoders si zeer goed uitgewerkt en toegepast. Het voelt allemaal zeer hoogwaardig en degelijk.

Tot zo ver mijn korte review. Als je nog specifieke vragen hebt, dan hoor ik dat graag.
 
Even een korte review voor het archief. Er zullen vast wat forumleden zijn die willen weten of het nu echt wat is of alleen een gimmick.
Ik heb hem nog niet zo lang, dus dit zijn de eerste indrukken.

De encoders
Die zijn in één woord top!
Wat een geweldige uitvinding. Ze voelen super degelijk aan. Ik geloof echt dat deze heel lang en zonder problemen blijven functioneren.
De grote verrassing is echter de feedback die ze leveren. Ze lopen links en rechts tegen een einde aan net als een potmeter. Heel overtuigend.
Als er een indent nodig is, dan wordt dat ook gesimuleerd. Bijna niet van echt te onderscheiden. Heel knap gedaan.
En ze kunnen ook een standen schakelaar emuleren. Bijvoorbeeld als je de tuning op coarse zet.
Deze feedback gaat maar niet vervelen. Echt heel goed gedaan allemaal.

De sound
Zoals wellicht bekend is het een Moog filter met twee vco's en een wavetable osc. Zou allemaal through hole moeten zijn.
Hij klinkt niet verkeerd, al viel mij wel op dat bij het sluiten van de LPF het geluid steeds zachter wordt een diepe Moog bas niet mogelijk is.
Kan aan mij liggen, moet ik nog even verder naar kijken.
Verder durf ik er (nog) niet veel over te zeggen, aangezien dit heel subjectief is. Luister maar wat demo's online om een beeld te krijgen.

De features
De meest tot de verbeelding sprekende features zijn naar mijn mening de layering (4 layers). morphing en de modulatie.
Je kan dus 4 layers stapelen (zolang er voices beschikbaar zijn). De hele architectuur is hier op ingesteld en navigeren tussen de layers is erg eenvoudig.

Sowieso de navigatie op deze synth is super eenvoudig. Echt goed doordat. Weinig tot geen menu diving. Het is dus redelijk eenvoudig om complexe patches te maken. De effecten worden echter gedeeld en zijn dus global. Beetje jammer, maar het houdt de boel wel overzichtelijk.

Morphing is niet nieuw en werkt zoals verwacht. Enige jammere hier vind ik dat het niet zo werkt als op de Polybrute.
Op de Polybrute draai je de knop uiters links of rechts (en selecteer je A en B). Als je dan gaat editen doet hij dat direct in de juiste patch.
Bij de Nina moet je de patch kiezen (A of B) als je die gaat editen, onafhankelijk van de morph knop. Valt ook wat voor te zeggen.

De modulatie is echt heel goed en misschien wel de beste implementatie ever (al vind ik de Moog One ook briljant wat dat betreft). De 16 rode knoppen verwijzen elk naar een modulatie source. Als je er eentje selecteert draaien alle encoders naar 12 uur (met indent!). Je kan dan elke knop naar links (negatieve modulatie) of naar rechts (positieve modulatie) draaien. Elke source kan op deze manier aan elke destination gekoppeld worden. Hierdoor heb je geen enkele beperking in het aantal modulaties en zie je per modulatie direct aan de knoppen wat er gemoduleerd wordt en hoeveel. Dit werkt zou snel en overzichtelijk!

Oja, de spin feature klinkt echt heel tof. Die laat het geluid echt ronddraaien en kan hier en daar echt veel toevoegen aan je sound.

Overige opmerkingen
Hij is mega zwaar voor zijn formaat.
Slechts 1 filter type.
Effecten zijn global.
Hij wordt flink warm.
Hij is niet goedkoop.
Kleurstelling zal niet iedereen bekoren. De display kan je ook andere kleuren geven (heb ik ook direct aangepast).

Conclusie
Ik vind het een zeer geslaagd concept. Kleur en klank zal wellicht niet iedereen kunnen bekoren, maar het idee van bewegende encoders si zeer goed uitgewerkt en toegepast. Het voelt allemaal zeer hoogwaardig en degelijk.

Tot zo ver mijn korte review. Als je nog specifieke vragen hebt, dan hoor ik dat graag.
Mocht je wat geluid produceren met dat ding en opnames kunnen / willen maken : graag :) Niet dat er budget is, maar een beetje kwijlen mag af en toe wel :)
 
Back
Top