Sweet spots bij synthesizers?

[krautrock1958]

Dit leek me een aardig onderwerp om 'ns met elkaar te bespreken en ook omdat het in ieder geval mij weer wat meer inzicht kan geven in het raadsel synthesizer.

Ik zat er 'ns over te denken hoe je kan weten of een synthesizer meer of minder sweet spots heeft?
Je weet wel die posities waardoor je synth net ff dat bijzondere geluid geeft of een fijne happy accident of gewoon die sound waar je zo lekker in kan opgaan.
Nou stel ik me zo voor dat naarmate een synth meer mogelijkheden heeft zoals oscillatoren, lfo's, patchmogelijkheden, een modulatiematrix, enz dat het welhaast een zekerheid is dat een synth die goed voorzien is in deze zaken ook meer sweet spots heeft.
Maar kan je ze ook van tevoren aanwijzen, zijn daar stelregels voor of blijft dat toch een beetje giswerk?

Meteen nog maar een vraag die nu in me opkomt; ik vind een Peak heel prettig klinken, veel dingen die ik hoor komen in m'n oren als prettig over terwijl ik sommige synths zoals een Microbrute of een Wasp al vrij snel onprettig vind.
Dat heeft natuurlijk te maken met het karakter en persoonlijke smaak natuurlijk maar daarnaast ook dingen zoals het filter en de golfvormen die een synth kan maken maar wat is het daarnaast dat zo'n Peak toch zo mooi, clean klinkt?
Zijn daar dan alleen de digitale oscillatoren voor verantwoordelijk of komen er dan nog meer dingen om de hoek kijken?

En dan meteen nog maar een vraag nu ik toch bezig ben; ik heb oa een Ultranova en een Blofeld en beide zijn digitale synths, ze hebben allebei een aantal verschillende filters maar toch klinkt de Blofeld wat kouder, metaliger, je herkent 'm ook meteen als je 'm hoort terwijl de Ultranova heel goed in de buurt van een analoge synth kan komen.
Beide digitaal maar toch zo verschillend, waar komt dat door?

 

[klinkske]

Een sh 101 en pro one is overal sweet. Ik denk dat minder vaak meer is. Dat zie je vaak ook aan de prijzen 2ehands.
als je ziet hoe erg je met een hydra moet werken om m goed klinkend te krijgen. Lees maar eens jexus zijn revieuw en de hydra heeft opties zat.
Bread and butter sounds vs meer extreem.

 

[bikkel]

Meer opties is meer verdwalen en meer mogelijkheden om fout te gaan. FM synthesizers klinken op 99% van alle parametercombinaties kut, terwijl een SH-101 bijna altijd wel lekker klinkt. Dan heb je nog de basisklank natuurlijk, als je slappe oscillatoren door duffe filters haalt klinken ook simpele synths gewoon slecht. Een goede filter, als je daarmee met een beetje resonantie door de frequenties heen draait hoor je overal lekkere hoekjes waar het net interessant klinkt. Een goed voorbeeld is de MonoTribe.

 

[MonoTron]

Meer opties betekent imo niet direct dat er meer sweet spots zijn. Denk dat dit meer te maken heeft met bereik en verloop van potmeters in relatie tot de onderlinge parameters.

Toevallig had ik het van het weekend hier nog over met 2 vrienden. Een goed voorbeeld zijn de SH-101 en Juno-60 die beiden uitblinken in sweet spots.
Voor beiden synths geldt dat je blind alle slider kan verzetten en dat de kans erg groot is dat het toch nog/weer goed klinkt. Ofwel, ze kunnen bijna niet slecht klinken.
Dat heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat ze niet zoveel parameters hebben. Hoe meer parameters hoe kleiner de kans dat elke setting goed klinkt.

Ander voorbeeld is de Polivoks resonantie. Verkeerde keuze gemaakt in bandbreedte en/of verloop van de potmeter waardoor er maar een klein stuk van het bereik echt goed klinkt en daarbuiten vaker niet dan wel.

 

[Nap]

Het hangt erg van het ontwerp af. Sommige synths zitten zo in elkaar dat ze haast niet slecht kunnen klinken. Dit heeft zijn voordelen, maar het betekent ook dat je bijna niet 'buiten de lijntjes' kunt kleuren. Andersom zijn er synths die een stuk moeilijker te temmen zijn, maar waar je wel geluiden uit haalt die je ergens anders niet zult vinden. Er valt voor allebei wel iets te zeggen, afhankelijk van je manier van werken en wat je wilt bereiken. Daarom heb ik zowel 'instant pleasers' als de Prophet-10 en Matriarch, maar ook 'graafbakken' als de Moog One en 90s romplers.

 

[demian]

Ik zie dat sweetspot gebeuren op 2 manieren, ten eerste heeft een synthesizer voor mij veel sweetspots of juist weinig, ten tweede, hoe makkelijk kom je daarbij.
Zo heeft een FM synth voor mij veel sweetspots, maar daar kom ik moeilijk bij. Ik zal daarom niet snel met FM synthese aan de gang gaan.
Zelfde geldt voor modulair en sampling, veel mogelijke sweetspots, maar het harde werk wat er voor nodig is, kost me te veel tijd als ik gericht met muziek bezig wil zijn.
Additive synthese, zal ongetwijfeld ook veel sweetspots bieden, maar ik ga me daar niet mee bezig houden.
Blijft over voor mij, subtractive synthese, en dan nog hou ik het liever zo eenvoudig mogelijk. Lekker saai.

Maar.. ik kan ook tevreden zijn met een synth met weinig sweetspots, het is dan een synth die ik uitzoek op zijn karakter om een bepaald iets goed te kunnen.
Ik ben nog wel op zoek naar een manier om juist wat vagere sounds te maken, wat minder sweetspot gericht zeg maar, ik ben er alleen nog niet uit hoe ik dat wil gaan doen.

 

[4-Tek]

Ik denk dat het heel lastig is om hier iets objectiefs over te zeggen, ik denk dat we het al niet eens gaan worden over wat "lekker" klinkt.

Meer opties betekent imo niet direct dat er meer sweet spots zijn

Ik denk inderdaad dat het vaak juist andersom is. Meer opties betekent meer mogelijkheden die vaak nergens naar te klinken. De hooiberg groeit vaak sneller dan de speld. Een OB-6 heeft bijvoorbeeld een stuk minder parameters dan een Prophet-12 maar klinkt bij veel meer parameter combinaties lekker. De prophet 12 heeft waarschijnlijk veel meer bruikbare geluiden maar zie die maar eens te vinden

Volgens mij zit het vaak niet alleen in de makkelijk aanwijsbare dingen als oscilatoren of filters maar juist in de subtielere eigenschappen van een synth zoals de range van parameters en hoe de parameter verandert als je aan een knop draait. Goeie ontwerpers besteden hier veel tijd aan om te zorgen dat een parameter bijvoorbeeld in de bruikbare gedeeltes van zijn range heel langzaam verandert en in de minder bruikbare stukken heel snel. Ook vormen van envelopes en lfos kunnen meespelen.

En er is een groot verschil tussen sweetspots van een solo synth en sweetspots in de mix. Synths die solo nergens naar klinken vallen vaak in een mix heel lekker en andersom.

 

[krautrock1958]

Ik lees net wat reakties en waarschijnlijk heb ik niet goed uitgelegd wat ik met de sweet spots bedoel want verschillende mensen interpreteren dit als een synth die in veel verschillende standen "goed" klinkt, ready to make music zeg maar.
Ik bedoel net het omgekeerde, welke synth kennen juist veel mogelijkheden voor sounddesign die toch in veel posities bruikbaar zijn voor zeg maar het meer "avontuurlijke" werk?
Zoals @BlackEyed pas nog een draadje had over dat ie geluiden wil maken ipv muziek, dat zette mij aan het denken over welke synths daar goed voor zijn en welke eigenschappen die moet hebben?
Soms hoor je in ambiënt of cinematic music van die bijzondere geluiden, soms een beetje vervreemdend of zo, wat vaag maar wel mooi of lekker of spannend of intrigerende geluidscollages.
Lastig uit te leggen misschien maar in ieder geval het tegenovergestelde van een pakkende bas of een nice soft lead.
Ik weet, ik kom wat vaag over in dit vage verhaal maar ik hoop dat het toch wat duidelijker is, althans dat hoop ik dan maar.

Sommige synths zitten zo in elkaar dat ze haast niet slecht kunnen klinken. Dit heeft zijn voordelen, maar het betekent ook dat je bijna niet 'buiten de lijntjes' kunt kleuren. Andersom zijn er synths die een stuk moeilijker te temmen zijn, maar waar je wel geluiden uit haalt die je ergens anders niet zult vinden.

Het wat lastiger te temmen of het iets minder voor de hand liggend is niet zo erg als er maar voldoende mogelijkheden zijn dat een synth ook goed kan klinken, uitdagend misschien maar wel ready for the job.
Het gaat mij er dan om welke synths kan je eigenlijk al in zo'n rijtje scharen en welke eigenschappen een synth moet hebben dat je eigenlijk al weet dat je veel van die wellicht wat verborgen fijne plekken kent.

Ik ben nog wel op zoek naar een manier om juist wat vagere sounds te maken, wat minder sweetspot gericht zeg maar, ik ben er alleen nog niet uit hoe ik dat wil gaan doen.

Dat is precies wat ik ook bedoel, sounds voor ambiënt, industrial of cinematic music bijv, misschien een beetje out of this world sounds om het maar zo te zeggen.
Je hebt net zo'n Grey Meanie in huis en je hebt als ik me goed herinner een VCS3 of was dat iemand anders?
Twee heel verschillende synths en ik vraag me dan af welke van die twee kent de beste mogelijkheden om nou juist die lekkere vage sounds te maken?
Ik heb wel begrepen dat een VCS3 zo lekker spannend is omdat ie onvoorspelbaar is en dat lijkt me precies een synth die uitdagend en avontuurlijk blijft alleen zit ik dan met de vraag in hoeverre is klinkt ie ook nog een beetje prettig of doet ie vaak pijn aan je oren?

Volgens mij zit het vaak niet alleen in de makkelijk aanwijsbare dingen als oscilatoren of filters maar juist in de subtielere eigenschappen van een synth zoals de range van parameters en hoe de parameter verandert als je aan een knop draait. Goeie ontwerpers besteden hier veel tijd aan om te zorgen dat een parameter bijvoorbeeld in de bruikbare gedeeltes van zijn range heel langzaam verandert en in de minder bruikbare stukken heel snel. Ook vormen van envelopes en lfos kunnen meespelen.

Right on the (sweet) spot wat je hier vertelt, dit soort zaken bedoel ik ook.
Juist de goeie parameters met grote bruikbare ranges zodat je mooi in die ranges de nuances kan vinden en daardoor er zo lekker in kan opgaan.
Zeker ook de envelopes en meer vormen van lfo's, een goede S/H bijv.
En ik zat me af te vragen of er ook synths zijn die voor elke oscillator een eigen filter hebben en een aparte envelope zodat je ze pas later met elkaar kan mixen.

 

[4-Tek]

Ik bedoel net het omgekeerde, welke synth kennen juist veel mogelijkheden voor sounddesign die toch in veel posities bruikbaar zijn voor zeg maar het meer "avontuurlijke" werk?

Ah, dan snap ik beter wat je bedoelt denk ik. Hoewel ik geloof ik per-ongeluk je vraag al een beetje beantwoordde.

Misschien is het dan ook interessant om te kijken welke eigenschappen een synth kan hebben die wat meer avontuurlijk sound design mogelijk maken.

Bijvoorbeeld pulse-width modulatie die helemaal tot de minimum en maximum stand gaan (Nick Batt zijn favoriet :-) ) zodat je ritmische klanken kan maken
Of hele uitgebreide modulatiematrix zoals een MatrixBrute
Of oscillatoren met traploos verstelbare golfvormen zoals bij de Moog Subsequent.
De Subsequent heeft ook envelope generatoren die je kan laten loopen zodat ze als een soort LFO gaan werken
Cross modulatie (fm, am, sync enzo) tussen oscillatoren
VCO's die tot LFO range gaan en LFO's die tot VCO range gaan

we kunnen vast nog veel meer bedenken

En ik zat me af te vragen of er ook synths zijn die voor elke oscillator een eigen filter hebben en een aparte envelope zodat je ze pas later met elkaar kan mixen.

Wat oude Ensoniqs hebben in ieder geval VCA's per oscillator, dan kan je bijvoorbeeld een oscillator voor de attack en een andere voor de release van een klank instellen.
De Vermona Perfourmer kan je zo instellen dat je een monofone synth met 4 oscillatoren met ieder een VCF en een VCA hebt, met eigen modulatie.

En anders kan je natuurlijk synths gebruiken waar je meerdere voices kan stapelen om dat voor elkaar te krijgen.

 

[krautrock1958]

Misschien is het dan ook interessant om te kijken welke eigenschappen een synth kan hebben die wat meer avontuurlijk sound design mogelijk maken.

Daar begon m'n vraag ook een beetje mee, welke eigenschappen een synth nodig heeft voor dat soort dingen.

Bijvoorbeeld pulse-width modulatie die helemaal tot de minimum en maximum stand gaan (Nick Batt zijn favoriet :-) ) zodat je ritmische klanken kan maken

Kan je voorbeelden noemen?

Cross modulatie (fm, am, sync enzo) tussen oscillatoren

Ja bijv, m'n SE-02 had dat maar die kleine knoppies maakten het sweepen niet tot een prettige bezigheid dus heb ik 'm nog pas geleden verkocht

Of hele uitgebreide modulatiematrix zoals een MatrixBrute
Of oscillatoren met traploos verstelbare golfvormen zoals bij de Moog Subsequent.
De Subsequent heeft ook envelope generatoren die je kan laten loopen zodat ze als een soort LFO gaan werken
Cross modulatie (fm, am, sync enzo) tussen oscillatoren
VCO's die tot LFO range gaan en LFO's die tot VCO range gaan

Goed rijtje wat je opnoemt in ieder geval!

Wat oude Ensoniqs hebben in ieder geval VCA's per oscillator, dan kan je bijvoorbeeld een oscillator voor de attack en een andere voor de release van een klank instellen.
De Vermona Perfourmer kan je zo instellen dat je een monofone synth met 4 oscillatoren met ieder een VCF en een VCA hebt, met eigen modulatie.

Mooie voorbeelden, die perfourmer heb ik al 'ns naar zitten kijken.
Oude synths zoals de Ensonics ben ik wat huiverig voor want ik ben niet echt een electrotechneut en als ik dan onderhoud heb moet ik 'm wegbrengen.

 

[demian]

Ik ga het niet doen, maar ik speel soms met de gedachte omdat het spul zo damn cheap is, (sorry alvast voor de haters.. ) om nog 2 behringer 2600's er bij te kopen, dan heb ik een BARP 4 voice(als tegenhanger van de Oberheim 4 voice zeg maar een beetje.

Ik denk dat dat aardig gaaf kan zijn, maarja.. Beetje overdreven ook allemaal weer om zoiets te doen en het geld kan beter besteed worden ook.

Maar dan kan je leuk polyfoon spelen met allemaal net even wat andere instellingen, lijkt me best leuk om eens te proberen.

 

[Disharmonic]

Ik bedoel net het omgekeerde, welke synth kennen juist veel mogelijkheden voor sounddesign die toch in veel posities bruikbaar zijn voor zeg maar het meer "avontuurlijke" werk?
Zoals @BlackEyed pas nog een draadje had over dat ie geluiden wil maken ipv muziek, dat zette mij aan het denken over welke synths daar goed voor zijn en welke eigenschappen die moet hebben?
Soms hoor je in ambiënt of cinematic music van die bijzondere geluiden, soms een beetje vervreemdend of zo, wat vaag maar wel mooi of lekker of spannend of intrigerende geluidscollages.
Lastig uit te leggen misschien maar in ieder geval het tegenovergestelde van een pakkende bas of een nice soft lead.

@vink , are you listening?!

 

[4-Tek]

Kan je voorbeelden noemen?

Ik weet zo uit mijn hoofd geen synths die dit hebben. Maar probeer eens bij je synths die PWM hebben om de knop helemaal tot het minimum en maximum te draaien, als je dan niets meer hoort heb je dat.
Suffe feature denk je dan. Maar het kan juist erg leuk zijn als je pwm moduleert met bijvoorbeeld een LFO om je geluid ritmisch weg te laten vallen.

Oude synths zoals de Ensonics ben ik wat huiverig voor want ik ben niet echt een electrotechneut en als ik dan onderhoud heb moet ik 'm wegbrengen.

De SQ-80 heeft dit en is net een maandje ofzo geleden als Arturia plugin uitgekomen. Dus probeer die eens... Geen onderhoud!

Nog wat sound-design ideeen;

Nog een leuke feature die ik af en toe op synths zie is de mogelijkheid tot feedback. Bij de minimoog kon je de koptelefoon output terug in de input steken waardoor je een extra feedback-lus door het filter en de VCA kreeg. Sommige moderne synths hebben dit als feature overgenomen. Volgens mij hebben sommige Arturia Brute synths dit. En de Dave Smith Mopho.
De Prophet 12 en volgens mij de Evolver (weet ik niet zeker) hebben daar nog een tunable delay tussen zitten. Hierdoor kan je door de delay tijd te varieren de resonantie veranderen en volgens mij is dit op deze synth nauwkeurig genoeg om Karplus Strong synthese te doen. Hierdoor kan je vrij realistische snaar-geluiden maken.

Physical modelling is voor sound design zowieso leuk. Dit zijn manieren om echte instrumenten met snaren, resonantie-buizen zoals orgels en fluiten en klankkasten na te maken. De Waldorf Quantum en Iridium hebben bijvoorbeeld Resonators waarmee dit kan. En oude synths zoals de Korg Prophecy konden dit nog veel uitgebreider.

Op sommige synths kan je een filter met een oscillator moduleren. Ik kan mij herinneren dat ik dit op de Akai AX-60 voor het eerst zag. Als je je filter laat zelf-resoneren kan je hiermee weer simpele FM synthese doen.

Ruis door een zelf resonerend filter kan leuk zijn om pan-fluit achtige geluiden te maken. Volgens mij kunnen de meeste synths dit wel

Filters die tegen zelf resoneren aan zitten kan je ook leuke dingen mee doen. Als je op de een of andere manier een puls kan maken of een noise burst met je oscillatoren kan je een filter net een tikje geven zodat die even resoneert. Dat kan leuke percussieve geluiden geven. Dit wordt in modular land veel gebruikt.

Ritmische geluiden door oscillatoren die net tov van elkaar ontstemd zijn en elkaar afwisselend uitdoven en versterken kunnen leuk zijn.

 

[krautrock1958]

Ik ga het niet doen, maar ik speel soms met de gedachte omdat het spul zo damn cheap is, (sorry alvast voor de haters.. ) om nog 2 behringer 2600's er bij te kopen, dan heb ik een BARP 4 voice(als tegenhanger van de Oberheim 4 voice zeg maar een beetje.

Ja. die klote Duitser da's gewoon een devil in disquise.

De SQ-80 heeft dit en is net een maandje ofzo geleden als Arturia plugin uitgekomen. Dus probeer die eens... Geen onderhoud!

Plugins zijn goed maar bij mij nodigen die juist meer uit bij het maken van een track terwijl het sweepen, het pielen, het experimenteren enz voor mij toch vooral hardware gericht is.
Misschien een beetje ouderwets maar wel leuker.

Ik weet zo uit mijn hoofd geen synths die dit hebben. Maar probeer eens bij je synths die PWM hebben om de knop helemaal tot het minimum en maximum te draaien, als je dan niets meer hoort heb je dat.
Suffe feature denk je dan. Maar het kan juist erg leuk zijn als je pwm moduleert met bijvoorbeeld een LFO om je geluid ritmisch weg te laten vallen.


De SQ-80 heeft dit en is net een maandje ofzo geleden als Arturia plugin uitgekomen. Dus probeer die eens... Geen onderhoud!

Nog wat sound-design ideeen;

Nog een leuke feature die ik af en toe op synths zie is de mogelijkheid tot feedback. Bij de minimoog kon je de koptelefoon output terug in de input steken waardoor je een extra feedback-lus door het filter en de VCA kreeg. Sommige moderne synths hebben dit als feature overgenomen. Volgens mij hebben sommige Arturia Brute synths dit. En de Dave Smith Mopho.
De Prophet 12 en volgens mij de Evolver (weet ik niet zeker) hebben daar nog een tunable delay tussen zitten. Hierdoor kan je door de delay tijd te varieren de resonantie veranderen en volgens mij is dit op deze synth nauwkeurig genoeg om Karplus Strong synthese te doen. Hierdoor kan je vrij realistische snaar-geluiden maken.

Feedback lussen dat klinkt goed en ook een beetje oldskool analoog, leuk.
Ik heb een minibrute 2S en daar zit ook al een patchbay op, ik zal er weer 'ns induiken
Interessant wat je vertelt over de delay icm resonantie,

Physical modelling is voor sound design zowieso leuk. Dit zijn manieren om echte instrumenten met snaren, resonantie-buizen zoals orgels en fluiten en klankkasten na te maken. De Waldorf Quantum en Iridium hebben bijvoorbeeld Resonators waarmee dit kan. En oude synths zoals de Korg Prophecy konden dit nog veel uitgebreider.

Op sommige synths kan je een filter met een oscillator moduleren. Ik kan mij herinneren dat ik dit op de Akai AX-60 voor het eerst zag. Als je je filter laat zelf-resoneren kan je hiermee weer simpele FM synthese doen.

Volgens mij heb ik met te maken met iemand die graag experimenteert.
Mooie tips en aanwijzingen in ieder geval!

Ruis door een zelf resonerend filter kan leuk zijn om pan-fluit achtige geluiden te maken. Volgens mij kunnen de meeste synths dit wel

Filters die tegen zelf resoneren aan zitten kan je ook leuke dingen mee doen. Als je op de een of andere manier een puls kan maken of een noise burst met je oscillatoren kan je een filter net een tikje geven zodat die even resoneert. Dat kan leuke percussieve geluiden geven. Dit wordt in modular land veel gebruikt.

Ritmische geluiden door oscillatoren die net tov van elkaar ontstemd zijn en elkaar afwisselend uitdoven en versterken kunnen leuk zijn.

Ja ruis en zelf resonantie da's ook leuk, ook icm een lfo of een S/h en dan wat fx er achter of zo, daar kan ik me goed mee vermaken in ieder geval.
Het zijn juist de niet voor de hand liggende dingen tussen de standaard instellingen in die het leuk maken vind ik.
Soms wil ik wat muziek maken maar soms is het gewoon heerlijk om juist te experimenteren en wat aan te klooien, soms leidt het tot niets en af en toe kan het ook nog weer gebruikt worden op een later moment.

Ik zit zo nu en dan ook wel te denken aan wat modular, dat vergroot de mogelijkheden enorm natuurlijk alleen het is wel een prijzige hobby al die modules.

 

[vink]

@vink , are you listening?!

ik wordt {ja, met dt} opgeroepen, zat het al te volgen, maar was even afgeleid, door in mjn studio bezig te zijn....

al leuke tips hier, overigens...

waarom knal ik de bijlage erin.... gemaakt zonder synths......... nou ja, als je het heel strikt neemt, en zelfs wat oprekt, zeker zonder enige synth, soft of hard...

@4-Tek levert al het basismateriaal...

 

[Hyperkun]

Heb je al eens wat uurtjes met een Analog Four gespeeld? Die valt niet bij iedereen in de smaak; je hoort gebruikers in zo'n geval bijvb zeggen dat 'ie weinig sweetspots heeft, moeilijk om mee te werken voor "bread and butter sounds". Maar ik vind dat je er juist veel mee doen qua sound design. "En anders kan je natuurlijk synths gebruiken waar je meerdere voices kan stapelen om dat voor elkaar te krijgen. -4-tek" Nou, dat kan dus bijvoorbeeld, je kan 4 voices op allerlei manieren met elkaar laten interacten. Dan heb je nog de ingebouwde FX (prima reverb) , FM modulatie, veel verschillende instellingen voor de LFO's, audio in als osc. En dan heb je ook nog de ingebouwde sequencer met parameter locks, parameter slides , probability settings. En instelbare macro knoppen om parameter combinaties in te stellen waar je anders niet bij zou komen. Vind em echt gaaf om ambient avonturen mee te doen. Ter referentie; ik heb ook een Ju-06a, Sh-01a Tx81z en TG33. Met alleen een Analog Four kan ik echt verdwalen (op een goede manier), met de andere synths blijft het allemaal een beetje saai, daarbij vergeleken. Maar klinken wel lekker als je ff snel een bas of lead of akkoord wil dat dik klinkt.

Je bent wel veel aan het pageflippen en menu diven ; ik vind het wel te doen maar je moet er een beetje een type voor zijn.

 

[Manic]

De Roland System-8 is echt een sweet spot synthesizer en ondanks dat, toch heel veelzijdig!

 

[bikkel]

Ik heb de ESQ-1 en die is gebouwd als een tank. Wel de voeding moeten laten cappen laatst maar dat is bij alle oudere bakken aan de orde

 

[Nap]

Een leuk voorbeeld zit wel in de 303 varianten die er zijn. Ik heb er daar een paar van gehad, en ondanks dat ze qua design en klank allemaal min of meer hetzelfde (zouden moeten) zijn, is er toch groot verschil in geluid en 'sweetspots'. De ene heeft meer druk, de ander meer squelch, de ander loopt strakker (of heeft juist meer 'swing') en noem het maar op. Dus het is meer dan alleen de parameters en knoppen instelling, ook de gebruikte componenten en de manier waarop ze op elkaar reageren zijn belangrijk.

 

[BlackEyed]

ik wordt {ja, met dt}

Ik, als Grammar Nazi, word nu wel heel nieuwsgierig.