Grappig, na het beluisteren van Underground Passage (prachtige track) had ik eigenlijk dezelfde vraag als
@Danny. Hoe zorg je ervoor dat je progressies in een track van 10 minuten toch logisch en volgbaar blijven? Ik heb me ook eens gewaagd aan een dergelijk stijl en ben bij bar 1 begonnen. Lange akkoorden. Tot een bar of 48 nog wel te doen om daar een goeie progressie in te stoppen. Daarna ben ik begonnen met het invullen van begeleidende sporen. En daarna liep het compleet uit de hand
. Het overzicht was totaal verdwenen.
Nu lees ik dat je eerst een spoor maakt met de complete progressie. Maar wat ik niet snap is dit:
Ik zou verwachten dat je die progressie juist op een hoger tempo inspeelt, om het overzicht te houden. En dan bij het invullen terug naar het gewenste aantal BPM?
dat zijn wel goeie vragen inderdaad, waarvan de antwoorden niet echt opvallen in de track zelf. Het heeft eigenlijk allemaal te maken met wat standaard arrangement en sound design beslissingen. In tracks die lang duren worden je hersenen vrij snel verveeld als er continu hetzelfde gebeurd. Bijvoorbeeld in techno lossen ze dat op via Polymeters en de beroemde 8 of 16 beats measure wisselingen waarbij er elke keer iets gebeurd. Zo wordt het niet saai.
Maar in ambient (en al helemaal in deze stijl) kun je niet echt terugvallen op dat soort truukjes, daar moet je het anders oplossen. In het geval van underground passage heb ik het als volgt opgelost. De track bestaat uit 3 akkoord progressies die op zich losstaan maar toch bij elkaar horen:
Intro progressie: Dat begint met het intro van de track, daar hoor je de eerste akkoord progressie, deze is rustig kwa opzet en simpel van vorm.
Hoofd thema progressie: Daarna ga ik over naar het hoofd thema van de track, de akkoord progressie daar bestaat uit een 12 akkoorden sequence die de progressie vormt. Zeker op een langzaam tempo is dat dus een goede progressie om langdurig de aandacht vast te houden.
Bridge thema progressie: Dit is een ander type progressie (die nu kwa akkoorden naar beneden gaat) om een rust moment te creeeren en weer op te kunnen bouwen naar het hoofdthema
Einde: hier komt het hoofd thema progressie weer terug
Op die manier was het redelijk eenvoudig om een track van meer dan 10 minuten te maken die kwa arrangement voor deze stijl interessant bleef.
Alleen ben je er dan nog bepaald niet, dan komt het aan op het invullen van die progressie en dat vind ik eerlijk gezegd de leukste fase aan deze muziek stijl, hier maak je de beslissingen hoe het moet klinken en om het interessant te houden moet er eigenlijk vanaf het eerste moment continu iets gebeuren. Zeker als je de track 100 keer luistert dan nog steeds hoor je allerlei elementen die je eerder niet opvallen, dat komt omdat er continu kleine soundjes als accenten op de standaard pad toegevoegd worden. Bij het intro valt dit met name op bij bijvoorbeeld de manier waarop de choirs af en toe voorbij komen. Er wordt ook veel gebruik gemaakt van crossfading tussen de sounds, en dat maakt het ook allemaal wat interessanter om te luisteren.
Een ander opvallend iets (hoor je rond 21 minuten en verder) is dat na de bridge akkoord progressie het hoofdthema progressie weer terugkomt. Om dan die structuur te houden hoor je de akkoord progressie die je eerder gehoord hebt weer terug, maar in dit geval hoor je steeds de topmelodie lijn van die akkoord progressie in een andere akkoord setting terugkomen in de strings met een vertraging van 1/4 en 1/2. Daardoor houd ik dan wel de verbinding kwa structuur met het eerdere gedeelte maar omdat het een ander type melodielijn is die ook nog eens ver achter de progressie aanloopt blijft het toch interessant om te luisteren.
Wat betreft je andere vraag:
De progressie op een hoger tempo inspelen kan op zich wel, dat is meer een keuze van waar je je prettig bij voelt. Ik vind het prettig om het op het originele tempo live in te spelen omdat ik dan de flow voel van waar het heen zou moeten of kan gaan. Praktisch alle tracks zijn in 1 keer live ingespeeld kwa structuur en progressie, dus de basis van de track staat dan kwa opzet en dan begint voor mij de meest leuke fase van het inkleuren van de track.
Maar hoger tempo inspelen kan zeker als je dat een fijnere methode vindt, het eindresultaat zal gelijk zijn als je het eenmaal langzamer zet.
Het is allemaal wat lastig om te omschrijven maar ik hoop dat je er iets aan hebt.