Dr. Peter Zinovieff EMS overleden (88)

Peter Zinovieff, een enorm invloedrijke figuur in de Britse muziek wiens vroege synthesizers hielpen om het geluid van pop te veranderen, is op 88-jarige leeftijd overleden. Hij was eerder deze maand thuis gevallen.

Met zijn marketingslogan "denk aan een geluid - maak het nu", was zijn bedrijf Electronic Music Studios (EMS) een van de eersten die synthesizers uit de studio's en naar het publiek bracht. Met producten als de draagbare VCS3 en Synthi A werd EMS-klanten – waaronder David Bowie, Kraftwerk, the Who, Tangerine Dream en Pink Floyd – vaak door Zinovieff geleerd om de instrumenten te gebruiken.

In 1967 werkte hij samen met Paul McCartney aan Carnival of Light, een uitvoering van een 14 minuten durende avant-garde compositie gemaakt tussen Beatles-sessies voor Penny Lane die nooit is uitgebracht.

Hij was ook een gerespecteerd componist van zijn eigen werk, inclusief vroege experimenten met AI-compositie en sampling - hij beweerde de laatste techniek te hebben uitgevonden.

Zinovieff werd in 1933 in Londen geboren als zoon van Russische aristocraten die waren gevlucht tijdens de revolutie van het land. Hij werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door zijn grootouders opgevoed en ging vervolgens naar de Universiteit van Oxford, waar hij geologie studeerde terwijl hij zich bezighield met experimentele muziek. Hij gaf zijn ontluikende carrière in de geologie op om zijn hobby professioneel na te jagen, en noemde het later 'een beslissing midden in de nacht... een wilde zaak. In die tijd waren er maar een handjevol mensen die elektronische muziek maakten.”

Met hun toestemming verkocht hij in 1961 familiejuwelen om een thuisstudio te bouwen, waaronder een vroege computer met slechts vier kilobyte geheugen die vandaag de dag toch het equivalent van £ 100.000 kostte. Hij werkte samen met Delia Derbyshire en Brian Hodgson van de Radiophonic Workshop - die later het griezelige Doctor Who-thema zou creëren - aan Unit Delta Plus, een organisatie om elektronische muziek te promoten, en begon met het ontwikkelen van synthesizers, en richtte in 1966 EMS op met Tristram Cary en David Cockerel .

Andere EMS-instrumenten waren de Synthi 100 ter grootte van een kast, die werd gebruikt voor muziek op Doctor Who, door componist Karlheinz Stockhausen op zijn epische stuk Sirius en later door hedendaagse muzikanten, waaronder Sarah Davachi en Soulwax. De Synthi A is te horen op Pink Floyd's Dark Side of the Moon, evenals opnames van Brian Eno, Jean-Michel Jarre en meer. In 2015 verscheen een verzameling eigen composities van Zinovieff uit de EMS-periode, Electronic Calendar.

De studio ging in de jaren zeventig failliet en veel van de apparatuur werd later vernietigd door een overstroming. Zinovieff bracht de jaren tachtig en negentig grotendeels door weg van muziek, werkend aan grafisch ontwerp en onderwijs, hoewel hij het libretto schreef voor de opera The Mask of Orpheus uit 1986 van eerdere medewerker Harrison Birtwistle, een deel ervan in een nieuw uitgevonden taal. Het werd nieuw leven ingeblazen door de Engelse Nationale Opera in 2019.

Zinovieff keerde in 2010 terug naar compositiewerk en werkte samen met een jongere generatie muzikanten, waaronder celliste Lucy Railton en violiste Aisha Orazbayeva. Ook maakte hij verschillende werken met de dichteres Katrina Porteous.

Hij was verschillende keren getrouwd - eerst met Victoria Heber-Percy, toen Rose Verney en vervolgens met Tanya Richardson - en laat zijn vierde vrouw, Jenny Jardine, achter. Hij laat ook zes van zijn kinderen achter: Sofka, Leo, Kolinka, Freya, Kitty en Eliena. Een ander kind, Kyril, stierf in 2015.

(RIP)

Bron:

Peter 2.jpeg
 
Laatst gewijzigd:
Een paar dingetjes blijken niet helemaal te kloppen in het artikel van The Guardian, waar het bovenstaande een vertaling van is. Volgens de krant:

"This article was updated to reflect that Zinovieff did not collaborate with Paul McCartney on the piece Carnival of Light. He founded EMS in 1969, not 1966, which was when he met Cary and Cockerell."
 
Eens komt de dag voor iedereen natuurlijk maar echt een pioneer indertijd, may he rest in peace....

Voor wie het gemist heeft; een paar maanden geleden kwam er een tweedelige docu van Dave Spiers uit over de eerste synthesizers en het mellotron in de sixties.
Ook Peter werd geïnterviewd waarin hij een en ander vertelde over het ontstaan van de EMS; hij vertelt vanaf vanaf 10.52

 
Eens komt de dag voor iedereen natuurlijk

Hij had al een mooie leeftijd, maar wie weet hoe oud hij was geworden wanneer hij niet was gevallen. In m'n directe omgeving het afgelopen jaar ook al twee gevallen van mensen >80 jaar die eigenlijk vrij gezond waren, maar na een val allerlei complicaties kregen waardoor ze een tijdje later zijn overleden.
 
Eens komt de dag voor iedereen natuurlijk maar echt een pioneer indertijd, may he rest in peace....

Voor wie het gemist heeft; een paar maanden geleden kwam er een tweedelige docu van Dave Spiers uit over de eerste synthesizers en het mellotron in de sixties.
Ook Peter werd geïnterviewd waarin hij een en ander vertelde over het ontstaan van de EMS; hij vertelt vanaf vanaf 10.52


Super Tip! :okdan:
 
Hij had al een mooie leeftijd, maar wie weet hoe oud hij was geworden wanneer hij niet was gevallen.
Zeker waar wat je zegt want ook in het interview van die docu heb je niet de indruk dat de beste man nog maar een paar maanden had dus is het wel triest dat dit komt door een val.
 
Tja, hoe ouder mensen worden, des te lulliger de doodsoorzaak.
Evengoed een iccon die is heengegaan.
 
In de jaren 80 zag ik voor de eerste de VCS3 achter Klaus Schulze staan op het album Picture Music en deze trok meteen mijn aandacht. Hij zag er voor mij heel mysterieus uit en ik herinner me dat ik het zo vreemd vond dat hij geen toetsenbord had..? ;) Nog nooit had ik deze synth eerder gezien of gehoord, althans dat dacht ik tot dat een vriend van me vertelde dat dit de synthesizer was waarmee Pink Floyd On The Run gemaakt had. Sindsdien staat deze synth hoog op de wenslijst en ben ik groot fan van dit bedrijf. Jammer dat ik de man nooit in het echt ontmoet heb. De VCS3 heeft een geweldige sound en een enorme veelzijdigheid met zijn pin-matrix en vele knoppen en hij ziet er super gaaf uit met zijn 60ties look :halleluja. Gezien de hoge tweedehands en nieuwprijs 'en daarmee onbereikbaar', kijk we hier dus zeer uit naar de VCS3 clone van Uli Behringer.
Ik ben zeer benieuwd in hoeverre zijn VCS3 clone het origineel gaat benaderen en natuurlijk wat de prijs gaat worden.

Peter Zinovieff over de Erica Syntrx
 
Back
Top