Sorry, lang stuk, maar ik erger me al jaren aan de muziek van nu. Met name van de laatste 10 jaar. Leeftijd zal er misschien een beetje mee te maken hebben, maar niet alleen. Het voordeel van iets ouder is dat je weet te vergelijken met hoe er vroeger muziek werd gemaakt. Persoonlijk hou ik vooral van jaren 80 en 90 muziek. Niet vergelijken met de prul die tegenwoordig wordt gemaakt. Genoeg jongeren ook die de muziek uit de jaren 80 en 90 weten te waarderen. Ik zie het eigenlijk zo, popmuziek begint eigenlijk een beetje op klassieke muziek te lijken. Er wordt nog wel nieuwe klassieke muziek gemaakt, maar het zal nooit ook maar enigszins in de buurt komen van de kwaliteit van de echt groten zoals Mozart en Beethoven etc.
Ondertussen is popmuziek al meer dan 60 jaar oud. Enorm veel stijlen, van rock & roll tot r&b, van hardrock tot country, van gabber tot synthpop is er al gemaakt. Dat ga je niet snel meer overtreffen. Het is geen wonder dat "oude artiesten" nog steeds stadions vullen. Weinig nieuwe bands of artiesten die er bij in de buurt komen. Zeker kwa rock niet. Het lijkt wel alsof er alleen nog maar "relevante" muziek wordt gemaakt door rappers en commerciele zangeressen. Zie de Grammy's bijv. Geen wonder dat dat Italiaanse rock nummer bij de Eurovisie zo opviel. Best een leuk nummer hoor, maar niets bijzonders als je jaren 70 rock kent.
Het valt me ook op, elke keer als ik moderne popmuziek hoor, wat voor eenheidsworst het is. Het klinkt allemaal veel te glad, platgedrukt door veel te veel effecten, en duidelijk in de computer gemaakt. Fabrieksmuziek. Je hoort duidelijk een verschil met vroeger, toen er nog voornamelijk van hardware en "echte" instrumenten gebruik werd gemaakt. Wat ook niet helpt zijn smartphones en internet. Een nummer begint tegenwoordig bijna altijd zonder beats om een betere overgang in Spotify. Belachelijk natuurlijk. Je moet natuurlijk vooral niet te veel afwijken van de rest. Als het maar lekker voortkabbelt in dezelfde stijl zodat jongeren hun oordopjes de hele dag kunnen ophouden. Vroeger was er veel meer afwisseling in de hitlijsten. Ook mainstream. Het maakte ook veel minder uit hoe men er uit zag. Als de muziek maar goed was.
Een enkel nieuw nummer vind ik dan nog wel leuk, zoals dat van The Weeknd (Blinding Lights). Toevallig of niet klinkt dat heel jaren 80. Niet dat het zo bijzonder nummer is, maar als er een keer een nummer is dat wel een goede melodie heeft, wordt het gelijk een enorme hit. Het springt er dan uit in vergelijking met de rest van de anonieme zooi.
Dat Coldplay bijv., wat een zwakke band is dat geworden. Nooit echt mijn muziek geweest, maar ze maakten vroeger tenminste nog melancholieke kwaliteitspop. Om maar populair te blijven maken ze tegenwoordig alleen nog maar gladde meezing nummers.
Of Billie Ellish. Kende eigenlijk alleen de naam en de hype eromheen, maar net een paar video's gezien. Wat ongelooflijk slecht is dat. Saaie zeurpop en lelijke video's, van iemand die amper kan zingen. Die zou inderdaad wel Autotune mogen gebruiken. En dat mens is zogenaamd "de toekomst van de muziek" en wint dus allemaal Grammy's! Billie Ellish is de Greta Thunberg van de popmuziek. De juiste PR, maar weinig inhoud.
Maar wat ik al schreef, gelukkig is er zoveel goede popmuziek door de jaren heen gemaakt, dat het niet veel uitmaakt dat er weinig goeds meer bij komt. Dit geldt overigens ook voor electronische muziek. Er is al zoveel goede techno, trance, house etc gemaakt, daar is de verzadiging al jaren zichtbaar.
)
