Peak of dal :)

Nou heb je 'm dan toch binnen na lang wachten.
Wat mij betreft wel een van de mooist klinkende polyfone synths van de afgelopen jaren door die Oxford oscillators.
Sommigen vinden 'm te clean misschien maar ik hou ervan; digitale precisie met analoge warmte.
Da's niet mijn ervaring! Die filter FM met wat noise, beetje filter distortion, ringmod 01>02, eventueel osc03 nog eens de filter laten beinvloeden op een laag volume en lage pitch voor wat gegrom in de lagere registers.... en dan komt de analoge distortion nog! (alhoewel ik die zelf weinig gebruik. Verkies toch een aantal andere outboard distortions, en vind die op de Prophet06 muzikaler)
@3ddie Ik vind het ook wel héél jammer dat de Summit geen PolyAT heeft.
 
Helaas heb ik niet de Peak, maar het lijkt mij wel een ongelofelijk mooie synth. Als je volgens mij echt de tijd neemt om hem goed te leren kennen zou je er toch (bijna) alles uit moeten kunnen halen wat je wilt? Eventuele “beperkingen” kunnen je natuurlijk ook creatief maken. Ik denk ook dat er veel mensen (en ik hoor daar ook bij) zijn die niet echt de tijd nemen om een synth van binnen en buiten echt helemaal te leren kennen. Natuurlijk ook niet erg, als je het gevoel hebt dat het niet echt jouw ding is/niet veel tijd hebt etc, maar of je een synth dan echt de kans hebt gegeven dat is dan de vraag.

Voor mij was wel een eye-opener om te zien wat Jay-B uit een S80/CS6x haalde door zijn programmeer kwaliteiten...ik had duidelijk nog wel wat bij te leren :)
 
Ik heb voor een hydrasynth gekozen, boven een summit, vanwege polyfone aftertouch, ribbon controller maar ook de diepe synth engine. De hydrasynth kan echt heel veel maar wat men zegt klopt: je moet erin duiken. Als je alleen doet wat je op een typische analoge synth gewend bent: waveform, envelope, filter + effecten dan bereik je niet veel. Je moet een hydrasynth echt tot leven wekken met modulatie (en die gaat heeeeel diep bij de hydrasynth, 5 envelopes, 5 lfo's en 8 macro's waarmee je modulatie kunt bundelen, die ook weer te moduleren is, bijna alles is een modulatie target, 32 modulatie slots (waarbij een macro moduleren 1 slot inneemt waarmee je tot 8 parameters tegelijk kunt moduleren). Dus ja, het is een andere manier van werken maar wat je ermee kunt bereiken is echt fenomenaal. Het is een complex systeem, niet qua bediening maar qua engine. Voor mij is de hydrasynth degene die "nooit meer weggaat" of "mee gaat in het graf". Er is veel kritiek op de reverb van de hydrasynth maar ook die kun je heel mooi laten klinken... maar ook weer met een beetje modulatie.

Dus ja, ieder zijn meug. Heel veel plezier met je Peak want links om of rechtsom: peaks & summits zijn natuurlijk gewoon geweldige synths en staan garant voor bakken plezier!
Eens, de hydra daar moet je het uit willen halen, idd modulatie opties zijn echt helemaal om wild in te gaan. Het feit dat hij polyfoon keyboard en MPE heeft, betekent dat je andere MPE apparatuur (bijvoorbeeld Kimiji, Xerxus, Deckards Dream, AKAI MPC's) ermee kan aansturen. DAWS van tegenwoordig ondersteunen dat, dat geeft zo ongelofelijk veel modelatie/automatisatie opties.

Daarnaast heeft de hydra een geniale user interface, behoorlijk gebruiksvriendelijk voor zo'n enorme hoeveelheid aan functionaliteit. De andere liefde van mijn leven is de monofone analoge MatrixBrute. Voor beiden geldt dat je wat kan zeggen over de effecten. Ik vind ze een enorme mooie aanvulling op elkaar en allebei nodigen uit om echt alle features te gebruiken door hun erg sterke gebruiksgemak. Ik vind ze heerlijk klinken, de hydra heeft heel wat filters en precies diegene waar ik van hou. De MatrixBrute heeft naast een moog ladder een steiner parker, de steiner ben ik niet heel enthousiast over. Beiden kun je ook audio invoeren en van de filters gebruik maken, werken allebei heerlijk met cv, en zeker de MatrixBrute. De Peak en Summit mogen er zeker wezen, is wat ik er van denk na er even mee geklooid te hebben. Die kunnen heel mooi gecombineerd worden met de hydra. Ik zou ze gewoon allebei kopen, hij staat op mijn tweedehands lijstje.
 
Da's niet mijn ervaring! Die filter FM met wat noise, beetje filter distortion, ringmod 01>02, eventueel osc03 nog eens de filter laten beinvloeden op een laag volume en lage pitch voor wat gegrom in de lagere registers.... en dan komt de analoge distortion nog! (alhoewel ik die zelf weinig gebruik. Verkies toch een aantal andere outboard distortions, en vind die op de Prophet06 muzikaler)
Ik heb ook niet gezegd dat ie niet ruig kan klinken, er zitten genoeg mogelijkheden op om 'm te laten grommen maar hij kan ook zo mooi clean klinken als je dat nodig hebt.
Dat vind ik zo lekker van die Oxford oscillatoren, fijn als je bijv van die mooie ijle ambiënt sounds wil maken.
 
Ik reageerde natuurlijk alleen op de 'sommigen vinden hem te clean'. Dat had ik beter apart geciteerd, niet het hele stukje.
 
Ik heb even een topic op gearslutz gelezen (hydra vs summit) en ik kom voorlopig tot de volgende conclusie; als ik een peak koop dan koop ik een beetje van hetzelfde als m'n prophet rev2...
Of een synth nu analoog, digital of hybride is maakt me niet zoveel uit. Als het maar goed klinkt.
 
Blijft toch heerlijk om zo over een enorm luxe probleem te kunnen praten ;)
Tja blijft idd luxe. Ik zat ook helemaal in de stress toen het vast lag in het suez kanaal...moet blijven consumeren! :))
 
Als je al een Prophet hebt dan is de Hydrasynth een nuttigere tweede synth, daar ben ik het zeker mee eens.
Al denk ik bij de Rev2: nét niet Prophet, nét niet Peak. Da's voorkeur natuurlijk, maar dan zou ik liever een van die twee hebben, en daar de Hydrasynth naast.
De Prophet-6 is beperkter (zeker in modulatie), maar wat je ook doet: het heeft wel dat geluid. En die Slop parameter doet al het werk voor je dat je bij een Rev2 of Peak moet doen om het 'oud en analoog' te doen klinken. De Peak is minder een en al sweet spot dan de P6, maar uitgebreider en moderner, en toch filter-gewijs in een heel andere regio dan de Hydrasynth.

Dus, conclusie: consumeren, consumeren!

edit: Nu moet ik erbij zeggen dat de P6 geen eerlijke vergelijking is qua prijsklasse, en de P5 al helemaal niet
 
Montfrooy/vcovca:over de hydra heb ik gelezen dat die wat trucjes kent die de peak niet heeft...waar misschien of waarschijnlijk de peak iets meer onder de motorkap heeft .
De Argon is een leuke synth voor iemand die net begint (o.a. fijne fatar keybed). Maar persoonlijk zou ik eerder naar een korg wavestate kijken dan.
Snap ik. De Argon8 is niet de meest fijne synth. Met de iPad app erbij is het al een stukken beter te doen. Dan vlieg je sneller uit de bocht, en dat is wat dat ding goed kan. Vooral het FX gedeelte hadden ze wel wat beter mogen bouwen. De WET trekt het volume redelijk naar beneden. Gain is sowieso een dingetje bij de Argon8. Ik heb daar niet zo'n last van, alles zit op een A&H SQ5 digitale mixer, dus genoeg gain op de mixer en nette compressie. Ik vind het een heerlijke scheur bak, maar twijfel nog steeds wel eens of de Hydra niet een betere optie is. Zo maar weer eens aanslingeren :-)
 
Helaas heb ik niet de Peak, maar het lijkt mij wel een ongelofelijk mooie synth. Als je volgens mij echt de tijd neemt om hem goed te leren kennen zou je er toch (bijna) alles uit moeten kunnen halen wat je wilt? Eventuele “beperkingen” kunnen je natuurlijk ook creatief maken. Ik denk ook dat er veel mensen (en ik hoor daar ook bij) zijn die niet echt de tijd nemen om een synth van binnen en buiten echt helemaal te leren kennen. Natuurlijk ook niet erg, als je het gevoel hebt dat het niet echt jouw ding is/niet veel tijd hebt etc, maar of je een synth dan echt de kans hebt gegeven dat is dan de vraag.

Voor mij was wel een eye-opener om te zien wat Jay-B uit een S80/CS6x haalde door zijn programmeer kwaliteiten...ik had duidelijk nog wel wat bij te leren :)
Ik merk dit eigenlijk wel op meer plekken.
Mensen lijken te geloven dat 'als ze dit kopen' ze ook kunnen maken wat ze iemand anders hebben zien of horen doen.
Klein zijspoortje : (met woordgrap), ik deed veel aan modelbouw met een aantal familieleden en dan stonden we regelmatig op een beurs met onze baan en dan kwam steenvast de vraag : waar kan ik dat en dat kopen?
Welk materiaal heb je gebruikt? Welk merk is dat?
Fotografie idem. Welke lens, welke instellingen, welke camera gebruik je....
Natuurlijk (en dan ga ik weer terug naar muziek) is apparatuur wel degelijk belangrijk.
Iets wat 'ruk' klinkt of niet lekker in elkaar zit, is minder fijn om mee te werken.
Maar een goed creatief brein kan met een 'my first sony' nog iets leuks maken.
Het is heel verleidelijk om maar te kopen, aan te zetten en dan toch weer voor iets anders te gaan, terwijl je eigenlijk met bijna alles wat er nu op de markt is wel lekkere muziek kunt maken.
Het één klinkt iets anders dan het ander of kan net even wat meer links of rechts gaan, maar dat maakt absoluut nog geen goed eindresultaat.
Talent en vooral ervaring (veel doen) zijn echt wel nodig voordat je iets lekkers kunt maken met welk apparaat dan ook.
Maar de commercie wil graag dat we meer kopen, dus sponsort het idee dat iedereen alles kan maken met hun product.

Gelukkig weten wij wel beter :P :P:P
 
Eens, de hydra daar moet je het uit willen halen, idd modulatie opties zijn echt helemaal om wild in te gaan. Het feit dat hij polyfoon keyboard en MPE heeft, betekent dat je andere MPE apparatuur (bijvoorbeeld Kimiji, Xerxus, Deckards Dream, AKAI MPC's) ermee kan aansturen. DAWS van tegenwoordig ondersteunen dat, dat geeft zo ongelofelijk veel modelatie/automatisatie opties.

Daarnaast heeft de hydra een geniale user interface, behoorlijk gebruiksvriendelijk voor zo'n enorme hoeveelheid aan functionaliteit. De andere liefde van mijn leven is de monofone analoge MatrixBrute. Voor beiden geldt dat je wat kan zeggen over de effecten. Ik vind ze een enorme mooie aanvulling op elkaar en allebei nodigen uit om echt alle features te gebruiken door hun erg sterke gebruiksgemak. Ik vind ze heerlijk klinken, de hydra heeft heel wat filters en precies diegene waar ik van hou. De MatrixBrute heeft naast een moog ladder een steiner parker, de steiner ben ik niet heel enthousiast over. Beiden kun je ook audio invoeren en van de filters gebruik maken, werken allebei heerlijk met cv, en zeker de MatrixBrute. De Peak en Summit mogen er zeker wezen, is wat ik er van denk na er even mee geklooid te hebben. Die kunnen heel mooi gecombineerd worden met de hydra. Ik zou ze gewoon allebei kopen, hij staat op mijn tweedehands lijstje.
Ik lees en hoor op meer plekken dat de Hydrasynth en de Peak elkaar aanvullen.
Budget en ruimte was er maar voor 1 bij mij, dus ik moest kiezen, maar dat betekent niet dat de ander niet ook heel vet is!
 
Mensen lijken te geloven dat 'als ze dit kopen' ze ook kunnen maken wat ze iemand anders hebben zien of horen doen.

Tuurlijk, als we een dure piano kopen spelen we net zo goed als de groten der aarde. ;)

Maar een goed creatief brein kan met een 'my first sony' nog iets leuks maken.
Het is heel verleidelijk om maar te kopen, aan te zetten en dan toch weer voor iets anders te gaan, terwijl je eigenlijk met bijna alles wat er nu op de markt is wel lekkere muziek kunt maken.

Natuurlijk, echte muzikanten maken ook muziek op een goedkoop instrument en natuurlijk scheelt het of je iets hebt wat kwaliteit is maar als je tegenwoordig bijv een gitaar koopt van een paar honderd euro dan is die meer dan voldoende om al heel behoorlijk op te spelen.
Ze maken ons graag wijs dat we moeten blijven kopen.
 
Tuurlijk, als we een dure piano kopen spelen we net zo goed als de groten der aarde. ;)



Natuurlijk, echte muzikanten maken ook muziek op een goedkoop instrument en natuurlijk scheelt het of je iets hebt wat kwaliteit is maar als je tegenwoordig bijv een gitaar koopt van een paar honderd euro dan is die meer dan voldoende om al heel behoorlijk op te spelen.
Ze maken ons graag wijs dat we moeten blijven kopen.
Het belangrijkste instrument om muziek te maken is niet te koop: dat is je hoofd. We maken muziek vooral met ons hoofd.

Kunnen we ons nog de tijd van de acid house herinneren? Meeste daarvan was gemaakt met verouderd en entry level spul.

Je hoeft niet rijk te zijn om muziek te maken er kan echt zoveel veel met weinig. Dat gezegd hebbende, mensen die instrumenten kopen met dit in hun achterhoofd weten dat zij er geen betere muzikanten van worden. Zijdie dat niet doen komen zichzelf nog wel tegen.

Ik kom er open voor uit dat het mijn experimenteer drift is, smaak en ook comfort is waarom ik synths koop en synths hebben rollen in mijn workflow en in mijn mix. Die MatrixBrute heeft zo'n heerlijk directe one knob per function interface en ik kan er geluiden uit halen die mij inspireren. Ooit begon ik op de Roland mc505 en dat ene apparaat (en niets anders) heb ik meer dan 10 jaar alles mee gedaan, daar heb ik best leuke patches en deuntjes op gemaakt. Nu heb ik het geld ervoor (over) en al word ik er zeker geen betere muzikant, ik heb er flink veel plezier van bij het maken van muziek. Voor het publiek hoeven de meeste het sowieso niet te doen en zeker niet in coronatijd haha.

Ik ben mijzelf gitaar aan het leren op een lidl gitaar. De beste manier om te beginnen, althans voor mij. Op mijn 8ste begon ik op een totaal uitgewoonde huursax met metaal moeheid, een hoer van een ding waar ik 5 jaar ofzo op heb gespeeld. Daarna werd het een alt buffet crampon, prima ding niks speciaals en uiteindelijk werd het 4 jaar later een Selmer Tenor gemaakt als een frankenstein uit instrumenten afval. Ik speel er nog steeds op. Absoluut niets mis mee. Je hoeft echt niet rijk te zijn om muziek te kunnen maken. Al is een cello of piano niet goedkoop als een cheap ass gitaar volgens mij.

Wie goedkoop een geweldige muzikant wil worden, koopt een paar VST plugins en klaar is klara. Laten we eerlijk zijn. Toch valt heel wat voor te zeggen waarom hardware synths zo heerlijk zijn om patches mee te maken en te spelen.
 
Laatst gewijzigd:
Ik merk dit eigenlijk wel op meer plekken.
Mensen lijken te geloven dat 'als ze dit kopen' ze ook kunnen maken wat ze iemand anders hebben zien of horen doen.
Klein zijspoortje : (met woordgrap), ik deed veel aan modelbouw met een aantal familieleden en dan stonden we regelmatig op een beurs met onze baan en dan kwam steenvast de vraag : waar kan ik dat en dat kopen?
Welk materiaal heb je gebruikt? Welk merk is dat?
Fotografie idem. Welke lens, welke instellingen, welke camera gebruik je....
Natuurlijk (en dan ga ik weer terug naar muziek) is apparatuur wel degelijk belangrijk.
Iets wat 'ruk' klinkt of niet lekker in elkaar zit, is minder fijn om mee te werken.
Maar een goed creatief brein kan met een 'my first sony' nog iets leuks maken.
Het is heel verleidelijk om maar te kopen, aan te zetten en dan toch weer voor iets anders te gaan, terwijl je eigenlijk met bijna alles wat er nu op de markt is wel lekkere muziek kunt maken.
Het één klinkt iets anders dan het ander of kan net even wat meer links of rechts gaan, maar dat maakt absoluut nog geen goed eindresultaat.
Talent en vooral ervaring (veel doen) zijn echt wel nodig voordat je iets lekkers kunt maken met welk apparaat dan ook.
Maar de commercie wil graag dat we meer kopen, dus sponsort het idee dat iedereen alles kan maken met hun product.

Gelukkig weten wij wel beter :P :P:P
Ik heb een Yamaha mox8. Heb er vaak over gedacht deze te verkopen omdat het ding een ronduit viezevuilegoreklere menustructuur heeft (verontschuldiging voor het woordgebruik). Had de begintoon van 'running up that hill' van kate bush nagemaakt en wilde daarna meer instrumenten toevoegen. Instructieboek erbij...20 minuten later precies gedaan wat erin het boek stond...resultaat sloeg nergens op. Software editor van Yamaha voegt ook geen bal toe. Ik verkoop de synth nog niet vanwege semi weighted keys en de motif soundbanks bevallen me erg goed. Schijnt dat de versies erna dat veel beter in orde hebben maar hebben niet de motif soundbanks. Wou maar even zeggen; soms wordt je creativiteit erg belemmerd.
 
Het belangrijkste instrument om muziek te maken is niet te koop: dat is je hoofd. We maken muziek vooral met ons hoofd.

Kunnen we ons nog de tijd van de acid house herinneren? Meeste daarvan was gemaakt met verouderd en entry level spul.

Je hoeft niet rijk te zijn om muziek te maken er kan echt zoveel veel met weinig. Dat gezegd hebbende, mensen die instrumenten kopen met dit in hun achterhoofd weten dat zij er geen betere muzikanten van worden. Zijdie dat niet doen komen zichzelf nog wel tegen.

Ik kom er open voor uit dat het mijn experimenteer drift is, smaak en ook comfort is waarom ik synths koop en synths hebben rollen in mijn workflow en in mijn mix. Die MatrixBrute heeft zo'n heerlijk directe one knob per function interface en ik kan er geluiden uit halen die mij inspireren. Ooit begon ik op de Roland mc505 en dat ene apparaat (en niets anders) heb ik meer dan 10 jaar alles mee gedaan, daar heb ik best leuke patches en deuntjes op gemaakt. Nu heb ik het geld ervoor (over) en al word ik er zeker geen betere muzikant, ik heb er flink veel plezier van bij het maken van muziek. Voor het publiek hoeven de meeste het sowieso niet te doen en zeker niet in coronatijd haha.

Ik ben mijzelf gitaar aan het leren op een lidl gitaar. De beste manier om te beginnen, althans voor mij. Op mijn 8ste begon ik op een totaal uitgewoonde huursax met metaal moeheid, een hoer van een ding waar ik 5 jaar ofzo op heb gespeeld. Daarna werd het een alt buffet crampon, prima ding niks speciaals en uiteindelijk werd het 4 jaar later een Selmer Tenor gemaakt als een frankenstein uit instrumenten afval. Ik speel er nog steeds op. Absoluut niets mis mee. Je hoeft echt niet rijk te zijn om muziek te kunnen maken. Al is een cello of piano niet goedkoop als een cheap ass gitaar volgens mij.

Wie goedkoop een geweldige muzikant wil worden, koopt een paar VST plugins en klaar is klara. Laten we eerlijk zijn. Toch valt heel wat voor te zeggen waarom hardware synths zo heerlijk zijn om patches mee te maken en te spelen.
Inderdaad.
Zoveel mogelijkheden tegenwoordig. Je wordt er haast hebberig van :)
Ik ben momenteel bezig (in de avonduren) om de Peak te leren kennen. Gisteren heb ik de laatste gratis banks beluisterd via Components en alles wat beviel opgeslagen (bijna 300 presets nu, zit wel aardig wat overlap in denk ik)
Het is weer een typisch geval voor mij van WOW, naar 'EHM' en dan hopelijk straks naar 'AHA'.
Die fases heb ik eigenlijk altijd met nieuwe spullen.
Vooral wat jij zegt 'het kopen van een synth omdat hij een rol vervult' dat is bij de Peak voor mij nog zoeken.
(geen kritiek op de Peak, maar wel iets waar ik zelf doorheen moet) Omdat hij best veel kan, maar ik nu vooral uitkom bij de 'ambient lush wegdroom geluiden' die hij kan produceren.
Ik vind dat heerlijk, maar moet het nog een plekje geven in m'n DAWless setup.
(die geluiden kan ik ook wel maken met Reason, maar dan past het niet meer bij mijn DAWless setup)

Het hele 'DAWless' stuk is voor mij sowieso een experiment. Hoewel ik er heel veel lol aan beleef, moet ik af ent toe ook realistisch kijken naar wat echt werkt voor mij en het geld / de ruimte / de tijd waard is om in te steken.
De Subsequent 37 zal voorlopig sowieso blijven, die gebruik ik in de band.
Maar de 707, Minitaur en Peak horen voor mij bij dit experiment om te kijken of ik op deze manier ook muziek kan (en wil) maken ipv klikkend achter een scherm.
Tot dusver (project 17 met de 707) is het dikke schik en komt er ook wel bruikbaar spul uit (voor mij als achtergrondmuziek bij videobeelden) en het is leuker dan met Reason.
Maar echt 'tracks' afmaken is het (nog) niet.
Het is meer opnemen wat je 'performt' / jamt.
Ook heel leuk overigens, eigenlijk leuker dan in Reason.

Goed, dat is de huidige stand van zaken rondom Peak of Dal.
 
Ik heb een Yamaha mox8. Heb er vaak over gedacht deze te verkopen omdat het ding een ronduit viezevuilegoreklere menustructuur heeft (verontschuldiging voor het woordgebruik). Had de begintoon van 'running up that hill' van kate bush nagemaakt en wilde daarna meer instrumenten toevoegen. Instructieboek erbij...20 minuten later precies gedaan wat erin het boek stond...resultaat sloeg nergens op. Software editor van Yamaha voegt ook geen bal toe. Ik verkoop de synth nog niet vanwege semi weighted keys en de motif soundbanks bevallen me erg goed. Schijnt dat de versies erna dat veel beter in orde hebben maar hebben niet de motif soundbanks. Wou maar even zeggen; soms wordt je creativiteit erg belemmerd.
Ja ik snap je.
Zodra de hardware blijft frustreren is het een ander verhaal.
Dan moet hij bij mij vertrekken.
Maar tot dusver is het bij mij echt eerst goed leren kennen en dan blijkt pas of het klikt.
Ik heb nu 4 hardware instrumenten gekocht (basgitaar niet meegerekend).
- Moog Subsequent 37 (gekocht als extra invulling bij de band en met in het achterhoofd dat ik er ook wel bas partijen mee op kan nemen voor eigen werk) Hoewel het echt niet een heel complex instrument is, moest ik wel de mogelijkheden leren kennen (en nog ben ik niet tot het gaatje gegaan), maar dat was eigenlijk wel instant liefde en verder heel weinig frustratie / wennen.
- MC-707: dit was mijn eerste stap naar DAWless om te proberen of dat wat voor mij was. Hierbij duurde het echt wel even voordat ik mijn manier van werken had aangepast aan hoe de 707 werkt. Gelukkig past hij goed bij mijn brein, dus het viel mee, maar ik heb echt 2 of 3 projecten vol met 'frustratie' gezeten van dingen die niet konden en heb hem zelfs nog even op Marktplaats gehad omdat ik het zat was.
Gelukkig merkte ik in de tijd dat hij te koop stond dat het beter ging en bij het vierde project was het eigenlijk 'aan' tussen ons en sindsdien geniet ik echt van het spelen op de 707 en accepteer ik de minpunten van de 707.
- Moog Minitaur: heel eerlijk gezegd heb ik deze niet nodig. De S37 kan bijna alles wat de Minitaur kan. Maar ik vond hem 'goedkoop' op MP en ben echt een Moog fan geworden. En omdat ze zo weer weg zijn, heb ik hem gekocht met als idee dat ik hem samen met de S37 aan de 707 knoop en beide (tegelijk) laat spelen. Tot dusver is dat er niet van gekomen, vooral omdat ik geen ruimte heb momenteel om de S37 op te stellen in de tijdelijke werkkamer waar ik zit (dat zal nog even duren, tijd is schaars).
Als blijkt dat dat in de verbouwde studio straks nog altijd niet gebeurt, dan gaat de Minitaur mogelijk wel weg. Hoewel hij net wat rauwer klinkt dan de S37, kom je met die S37 ook best ver en 'in de mix' hoor je het verschil nauwelijks.
- Novation Peak : De derde synth en eerste poly voor mij. Met eveneens het idee om hem in de DAWless setup te gaan gebruiken. Ik zit nog in de verkennende fase. Heerlijk geluid, maar we moeten nog wel echt aan elkaar wennen en ik weet nog niet wat de plek in de setup wordt. (ik wil iig één poly synth naast de 2 Moogs, om wat bredere partijen te kunnen spelen met de 707, zonder alles uit de 707 te moeten halen, want dan loop je soms tegen de max voice count aan)
Of het een blijver is, moet dus nog bepaald worden.
 
Grappig hoe erg onze aanpak verschilt, terwijl we toch dezelfde synth en insteek hebben. Dawless (semi, alhoewel ik pas voor het eerst in 3 jaar een computer erbij betrek, dus... toch)
Ik heb minder dan de helft van de ingebouwde presets gehoord, en ook maar een paar van op Components. Mij ging het vooral om 'wat voor geluiden krijg ik er uit, en hoe veel plezier beleef ik aan dat process?', en dat bleek dus allemaal heel goed mee te vallen. Ik wil m'n presets wel eens delen moest je daar interesse in hebben, naar mijn gevoel gaan ze vaak toch een andere richting uit dan de defaults (maar ik geef net toe dat ik die niet allemaal gehoord heb, dus neem dat met een korrel zout)

Als je een wavetable synth verwacht valt de Peak tegen, door het beperkte aantal opties op dat gebied. Er zitten wavetables in ja, maar geen WT effecten, je kan niet de resolutie of blending beïnvloeden (zoals je dat wel bij de Ultranova kan), geen WT filter om de spectrale inhoud aan te passen... Ik zie het eerder als een analoge synth met vaste wavetables in de oscillators. Ja, je kan nieuwe inladen, maar die zitten niet automatisch vast aan je presets, dus dat is ook beperkt praktisch. Dan is de Hydra op dat gebied veel uitgebreider, en veel gepaster voor het soort agressieve, harde of vreemde geluiden waar WT tot in staat zijn. De peak is voornamelijk een mooi klinkende analoge synth met hands-on control.
Niet dat de Peak niet veel sounddesign truukjes kan met de mod matrix, maar op dat gebied lijkt me de Hydra toch interressanter. En voor die prijs Poly AT, da's ook niet mis! Alleen daarvoor al lijkt het me een goeie combo, aangezien de Peak Poly AT aanvaard...

Ik heb trouwens nooit een hydra in handen gehad, ik baseer me volledig op videos en sound demos.
 
Grappig hoe erg onze aanpak verschilt, terwijl we toch dezelfde synth en insteek hebben. Dawless (semi, alhoewel ik pas voor het eerst in 3 jaar een computer erbij betrek, dus... toch)
Ik heb minder dan de helft van de ingebouwde presets gehoord, en ook maar een paar van op Components. Mij ging het vooral om 'wat voor geluiden krijg ik er uit, en hoe veel plezier beleef ik aan dat process?', en dat bleek dus allemaal heel goed mee te vallen. Ik wil m'n presets wel eens delen moest je daar interesse in hebben, naar mijn gevoel gaan ze vaak toch een andere richting uit dan de defaults (maar ik geef net toe dat ik die niet allemaal gehoord heb, dus neem dat met een korrel zout)

Als je een wavetable synth verwacht valt de Peak tegen, door het beperkte aantal opties op dat gebied. Er zitten wavetables in ja, maar geen WT effecten, je kan niet de resolutie of blending beïnvloeden (zoals je dat wel bij de Ultranova kan), geen WT filter om de spectrale inhoud aan te passen... Ik zie het eerder als een analoge synth met vaste wavetables in de oscillators. Ja, je kan nieuwe inladen, maar die zitten niet automatisch vast aan je presets, dus dat is ook beperkt praktisch. Dan is de Hydra op dat gebied veel uitgebreider, en veel gepaster voor het soort agressieve, harde of vreemde geluiden waar WT tot in staat zijn. De peak is voornamelijk een mooi klinkende analoge synth met hands-on control.
Niet dat de Peak niet veel sounddesign truukjes kan met de mod matrix, maar op dat gebied lijkt me de Hydra toch interressanter. En voor die prijs Poly AT, da's ook niet mis! Alleen daarvoor al lijkt het me een goeie combo, aangezien de Peak Poly AT aanvaard...

Ik heb trouwens nooit een hydra in handen gehad, ik baseer me volledig op videos en sound demos.
Ja, het voelt misschien wat methodisch, maar ik ging er van uit dat de (ongeveer) 1000 presets die je kon vinden een goed beeld geven van wat hij kan.
Ik heb er ongeveer 300 bewaard en die wil ik nu gaan gebruiken in wat projecten.
Ondertussen pas ik zelf dingen aan die me niet bevallen en dat is voor mij een prettige manier om hem 'organisch' te leren kennen.
Ik verwacht overigens wel dat ik heel snel op de 'Initialise' knop ga drukken en vanuit daar zelf ga bouwen. Hij vraagt er wel om met z'n knoppenverzameling.
Door m'n Moog ervaring weet ik een klein beetje wat ik qua analoge geluiden wil maken (polyfoon), dus daar heb ik ook erg veel zin in.
Zelf ben ik wel van het analoge, dus dat past wel bij je opmerking dat de Peak meer een analoge synth 'lijkt' met wat extra snufjes en is één van de redenen dat het de Peak is geworden.

De hydrasynth is zeker een goede optie, maar ik verwacht dat de Peak voorlopig de laatste grote aankoop is.
Niet dat ik niet wil, maar ik denk dat ik wat uit te leggen heb als er nog veel meer geld besteed gaat worden aan de hobby.
Ik heb nu 2 analoge (mono) synths, de 707 en de Peak.
Dat moet eerst even genoeg zijn om dawless vooruit te kunnen.
Als er wat nieuws komt (hahahahahahaha, ik zet de deur al wel op een kiertje), dan neig ik naar een Elektron box. Digitone of Digitakt.
Die blijven ook aan me trekken namelijk.
 
Als er wat nieuws komt (hahahahahahaha, ik zet de deur al wel op een kiertje)

G.A.S. het enige wat helpt is of een vrouw of een nieuw apparaat om te verkennen. Voor mij is het punt waar ik afvraag of ik mijzelf stopt hier (ik heb geen lieftallige partner om dat te doen) is koop ik nog een "32 sporen mix console?". Ik ga iets zeggen wat syntheads misschien een beetje pijn gaat doen.. Ik koop ook synths voor presets...

Maar deze "preset synths" zijn wel een specifiek soort synths en overigens wil dat niet zeggen dat ik geen patches op deze zal maken. Dat zijn niet de MatrixBrute, niet de Hydrasynth ed.

Dat zijn de EMU's die ik heb, de M1R die ik nog een keer ga aanschaffen, de D-05 (D-50 remake) en ja ook uiteindelijk een Dx-7 achtige. Romplers en oude menu deep dive synths die bekend zijn van hun specifieke bekende presets (lately bass). Ik heb geen Synth nog met een echte uitvoerige FM engine (wordt aan gewerkt), dan zou ik zelf graag uiteraard die Lately bass maken. Maar daar heeft het niets mee te maken. Mijn gedachte erachter is dat ik de keuze heb om snel een contour van het idee in mijn hoofd kan maken, door alles in handbereik (dus ook presets) te hebben voor mijn specifieke genre. En altijd in ene later stadium de geluiden kan tweaken. En ook in een later proces mijn eigen sound design kan toevoegen waarvoor mijn voorkeur dan typisch synths zijn zoals de MatrixBrute of Hydra, synths met veel sound design mogelijkheden en met voldoende gebruiksvriendelijkheid zodat ik ook werkelijk gebruik van die feature-set gebruik maak. Uiteraard zal ik ook op de EMU romplers, de D-05, M1 gaan sounddesignen, maar het komt veel minder vaak voor. De D-05 heeft dezelfde programmer interface als de D-50 en heb die programmer. Zo zal het ook voor de DX-7 achtige gaan. De ene is goed voor pads, de anderen zijn goed voor percussieve piano's, de analoge DrumBrute is timbraal enigzins beperkt dus ik heb daarnaast nog de TR-09, TR-08, TR06 en een MPC-X met multisamples van de overige 20 voor mij interessante drumcomputers (De LinnDrums, etc). Wat geregeld voorkomt is dat ik lekker zit te sounddesignen achter mijn matrix of hydra, en dat die patch mij inspireert voor een baslijn of zoiets en dan uiteindelijk organisch een track ontstaat met allerlei andere synths.

Ik zal nooit een synthezizer met een gebruiksvriendelijke toegankelijkheid alleen om presets kopen, daar ben ik veel te nieuwsgierig voor. Maar sommige synthezisers hebben geen geweldige geluidskwaliteit, zijn minder toegankelijk (dat geef ik tijd, kan veranderen niet vies van menu diven) en heb ik maar voor een ding: snel dat geluid voor dat genre uit die tijd. Ik maak graag rave en andere nostalgische nostalgische house muziek. Ik heb de gear die men in die tijd veelaal gebruikte voor dat genre, en het is op armlengte afstand. Soms tweak ik, maar het is met die romplers gewoon niet zo vaak nodig. In die tijd werden presets gewoon ook vaak gebruikt.

De G.A.S. is dat ik ook erg geïnteresseerd ben wat een bepaalde synthesizer kan, zonder nog te weten of ik er echt iets aan zal hebben. Dat probeer ik te remmen door een lijstje te hebben en dat flink af te wegen of het toegevoegde waarde heeft tov wat ik heb en de rest op dat lijstje. Want er komt zoveel uit en er is zoveel op de tweede handsmarkt, dat ik zoveel voorbij zal moeten laten vliegen (en dat gaat lastig met GAS), dit is mijn manier om wat ik voorbij laat vliegen verantwoord. Wat ook scheelt is dat er heel wat synths zijn die wanneer ik ze uitpluis op youtube en documentatie dan opeens helemaal niet zo interessant blijken. Dat uitpluizen is leuk en eigenlijk een net zo verslavend iets als GAS.

Er is gewoon gevaarlijk veel interessant spul, tot nu toe heb ik van geen van de 23 verschillende synthesizers spijt. Er is geen die ik nooit gebruik, en ik zal ze nooit weg doen. Maar ik schaf wel minimaal 1 synthesizer per maand aan en mijn lijstje is wel flink korter geworden. Nu komen de moeilijkste synths, de synths waar ik hard voor zal moeten gaan sparen. Ik wil een Schmidt Synthesizer en de drie van Black Corporation. Wanneer ik ze kan toevoegen geen idee, maar het zal even afkicken worden: maanden geen nieuwe gear meer erbij. Dat is nu nog niet. Mijn lijstje is bijna af, en dan komen de software synths die ik er op heb staan, software outboard gear, stompboxes en een goede set monitors. Waarschijnlijk Yamaha HS8 (hyped midden) en Genelecs 8050's (bass, highs). Het zou zo maar kunnen dat die Schmidt uitverkocht zijn en niet te koop zijn op de tweedehands markt. Dikke pech dan, maar ik heb mijn zinnen er op gezet. Ik zie het als een MatrixBrute die stevig is uitgebreid, en dan 8 x in een polyfone extreem flexibele configuratie en met features die in geen enkele ander synth voorkomen. Het is een synth die erg goed gebouwd is en een leven lang mee zal gaan. Ik vind hem veel te duur, maar er naar kwijlen zal hem zeker nooit goedkoper maken. En er zit handwerk, denkwerk, unieke features en mooie componenten in, dus ookal voelt het als een krankzinnig bedrag ik denk wel dat de prijs van de schmidt reeeler is dan die van de CS-80 of een Jupiter 8, kwa sonische mogelijkheden en te verwachten jaren zonder uitval.
 
Laatst gewijzigd:
Back
Top