Worden muzikanten/composers minder als ze ouder worden?

krautrock1958

Gepokt en gemazeld
Lid sinds
22 september 2016
Berichten
7.055
Locatie
Apeldoorn
Ik zag op GS een draadje met deze vraag en die leek me ook wel aardig op ons forum;

Worden muzikanten/composers minder als ze ouder worden net als bijv grote wetenschappers die in de eerste 10 jaar van hun carriëre de vernieuwing brengen en daarna doorsudderen?
Dan hebben we het over artiesten die al wat jaren er op hebben zitten want je kan dat moeilijk bekijken als iemand net 3 jaar muziek maakt bijv maar als je oudere artiesten neemt dan valt het op dat er maar weinig zijn die na 20 of 30 jaar een nog paar van hun beste albums uitbrengen.
De meesten die beginnen zijn of al meteen groundbreaking doordat ze iets doen wat echt nieuw is of dat gebeurt na een paar albums die dan als noodzakelijk rijpingsproces kan worden gezien en dan op hun hoogtepunt staan.
Maar als ik kijk naar artiesten die al een tijdje aan de weg timmeren dan komt er na een redelijk aantal jaar nog maar weinig nieuws uit wat dan nog verrast of op dezelfde hoogte staat als de betere albums die dan al zijn uitgebracht, misschien is Zappa een uitzondering die z'n hele leven altijd wel vernieuwend bleef en Steve Hillage schiet me te binnen die een mooie switch heeft gemaakt naar de electronische muziek waar ook jonge mensen nog steeds hard op gaan maar ik kan niet zo gauw anderen bedenken, misschien dat jullie met goede voorbeelden kunnen komen?
Om maar even een paar namen te noemen om af te trappen; Paul McCartney, Stones, Pink Floyd, Joni Mitchell, Moody Blues, Joe Walsh, Stevie Wonder, Sting, Steely Dan als voorbeeld van echte oudjes die allemaal in de eerste 10 jaar van hun bestaan het beste werk uitbrachten.
Van wat jongere leeftijd bijv K en D waar we al tijden niet veel van horen, Zero 7 doet niet veel meer, Future Sound Of London heeft na jaren eindelijk vorig jaar dan weer een verdienstelijk album uitgebracht, Aphex Twin brengt ook niet zoveel meer uit, de eerste twee albums van Cold Play vond ik de beste en nu is het meer van hetzelfde op de laatste albums maar ik vind het er niet beter op worden.
Er kunnen er heel wat meer genoemd worden natuurlijk maar ik heb het idee dat na een topalbum of enkele topalbums de meesten daarna dat niet meer evenaren of overtreffen: de ideëen raken op of ze genieten van vooral hun hoogtepunten die op concerten gebracht worden omdat de meesten dat ook willen horen en cashen op die manier nog lekker.
 
Denk dat er veel spreiding is hoe dit uitpakt. Wat betreft artiesten die meteen aan het begin van hun carrière een topalbum maken dat ook een succes is, kan zijn dat de druk om snel nieuw materiaal uit te brengen een rol speelt. Het eerste album zal vaak een hele lange aanlooptijd hebben gehad, met materiaal dat misschien wel over vele jaren tot stand is gekomen. Is zo'n album een succes, het helpt niet voor de creativiteit als een platenmaatschappij vervolgens zegt dat er binnen 18 maanden ofzo een nieuw album moet verschijnen. Ben je ook nog net klaar met de promotietour van je eerste album, moet je meteen volop aan de bak met het schrijven van iets nieuws. Erg moeilijk om onder die druk met iets te komen dat even goed is als je eerste album, en dit kan voortduren als je contractueel aan x albums in y jaar vastzit. Je oude niveau haal je misschien dan nooit meer, zolang je gevangen zit in dat contract.
 
Ik denk dat 't probleem komt na de eerste successen: de artiest wil ruimer gaan (iets anders doen) en het publiek wordt (ook) ouder (wat vastklampt aan een referentie) . En het vers jong publiek zit er niet op te wachten. Dus alles verandert.
Ik denk dat zoals madonna 't deed je de meeste tijd mee kon: telkens een verse producer onder de arm - maar dat bleek nu de laatste keer ook over & out - laat ons eerlijk zijn, een vrouw van 60 + in een sexy pose, wie zit daar op te wachten, daar kwam enkel tante Tina mee weg.
 
Ik denk dat oudere muzikanten misschien wel minder vernieuwd zijn maar dat ze wel beter weten wat hun sterke punten zijn. Als ik bijvoorbeeld kijk naar Nick Cave of wijlen Leonard Cohen dan vind ik Push the sky away van Cave en You want it darker van Cohen (zijn laatste plaat die hij gemaakt heeft voor zijn dood) misschien wel het beste wat ze ooit gemaakt hebben. Het is allemaal niet spectaculair veel anders maar wel enorm goed in zichzelf zijn. Zelfs een David Bowie, de ultieme vernieuwer van zichzelf, deed op het laatst ook niet heel veel anders dan de jaren daarvoor. Ik denk dat er veel artiesten zijn die op dat punt denken: dit ben ik. Misschien een soort muzikale zoektocht die ten einde is?

Je moet je ook niet vergissen in de non-flexibele houding van de doorsnee fan. Ik heb genoeg voorbeelden gezien van bands die eens wat anders wilden proberen en daarbij een groot deel van hun fanbase van zich vervreemden. Dat moet je durven (en financieel aankunnen als je van de muziek rond wil blijven komen).
 
Ik denk dat het niet te meten is...muziek is veel te subjectief en een te groot grijs gebied wat nou goed is. Veel platen die als klassiekers bekend staan, werden uitgebracht toen de artiesten op het hoogte van hun populariteit waren, maar populariteit staan weer niet synoniem aan kwaliteit. Dit in tegenstelling tot bv. een schaker, waarbij bij verreweg de meeste mensen aan hun niveau (elo rating) te zien is dat er een samenhang is tussen leeftijd en niveau, namelijk, dat deze elorating daalt naarmate men ouder wordt (meestal vanaf een jaar of 35-40).
 
de artiest wil ruimer gaan (iets anders doen) en het publiek wordt (ook) ouder (wat vastklampt aan een referentie)

Ja, maar een platenmaatschappij wil het succes (snel) herhalen om zoveel mogelijk geld binnen te harken. Die wil vaak dat de artiest eigenlijk zo'n beetje dezelfde tracks maakt. En daar zit de artiest niet op te wachten, die wil 'iets anders doen'.

Veel platen die als klassiekers bekend staan, werden uitgebracht toen de artiesten op het hoogte van hun populariteit waren

Niet noodzakelijk, die maakten in het begin snel maar even wat, zonder zich druk te maken over hitlijsten i.o.d. Hier vindt je er heel wat voorbeelden van (incl. adamski / jaydee en anderen): https://www.youtube.com/c/muzikxpress/videos
 
Is het al eens uitgezocht of het wel aan die leeftijd ligt? Het zou namelijk ook nog kunnen liggen aan het reeds vermelde feit dat het veel makkelijker is om een vernieuwend debuut neer te zetten dan om een vernieuwende tweede plaat af te leveren. Als dat de achterliggende oorzaak is dan zouden artiesten die pas op latere leeftijd beginnen ook op latere leeftijd nog naar hun top toe kunnen groeien en pas daarna (eventueel) in kwaliteit afzakken.... :eureka:
 
Ik laat bekende en profesionele muzikanten even links liggen.

De statistieken vertellen idd dat naar mate we ouder worden we minder creatief worden. We minder risico's willen nemen en liever iets maken wat we al kennen.

Dit zijn statistieken maar dat betekent niet dat dat altijd het geval is.

Een hardloper bereikt een bepaalde piek in zijn kunnen en die piek heeft te maken met het aantal atletiek jaren en niet met leeftijd.
er zijn best wat 60 jarige die jouw eruit rennen.

Zou dat met muziek ook zo kunnen zijn? Het komt dus allemaal uit op wil en niet op leeftijd.

Denk aan intellectuele die op hun 70ste nog helder en jong van geest zijn.
use it or lose it. Denk ik zo.
 
dan zouden artiesten die pas op latere leeftijd beginnen ook op latere leeftijd nog naar hun top toe kunnen groeien en pas daarna (eventueel) in kwaliteit afzakken.... :eureka:

Ja, zo langzamerhand kom ik ook een beetje op "latere leeftijd" en hou ik mezelf ook zoiets voor. :D Het beste moet nog komen, denk ik dan. :okdan:
 
Het zou namelijk ook nog kunnen liggen aan het reeds vermelde feit dat het veel makkelijker is om een vernieuwend debuut neer te zetten dan om een vernieuwende tweede plaat af te leveren.

Ik denk vooral dit. De eerste werken zijn iets nieuws en fris, en worden daarom opgepikt en gewaardeerd. Daarna kun je het eigenlijk bijna niet goed doen - blijf je in hetzelfde stramien dan is het 'meer van het zelfde', probeer je wat anders dan is 'het oude werk beter'. Artiesten die zichzelf constant opnieuw uitvinden op een manier die door de bestaande fanschare gewaardeerd wordt en daarmee relevant blijven zijn wat dat dat betreft zeldzaam.
 
Als je kijkt naar klassieke muziek denk ik dat het toch wel wat genuanceerder ligt.
Ik hang al jaren rond op klassieke muziek fora en mijn indruk is dat het best vaak (niet altijd) de latere werken zijn die het hoogst gewaardeerd worden.
Maar... "latere werken" wil niet per se zeggen dat ze op latere leeftijd werden gecomponeerd, want er zijn ook redelijk wat beroemde componisten zoals Schubert en Mozart die niet bepaald oud zijn geworden.
 
Laatst gewijzigd:
Het ligt er aan voor welke doelgroep muziek gemaakt wordt. In de top 40 zie ik sinds 1968 (!) elke week nieuwe artiestennamen, producers etc. die
vernieuwender voor jeugdgroepen aanspreken. (Video killed the radiosong!) Echter kerstmuziek zal altijd blijven....
 
De hemel verhoede het dat er ooit goede kerstmuziek gemaakt wordt, want dan moeten we het 't hele jaar door aanhoren... }:|
 
Ik merk dat ik bij veel popartiesten de eerste drie album vaak het best vind, daarna gaat het vaak mis.
 
Ik merk dat ik bij veel popartiesten de eerste drie album vaak het best vind, daarna gaat het vaak mis.

Inderdaad - het debuut is vaak het meest origineel, bij de twee daarop volgende platen worden de nog resterende beginnersfoutjes eruit gehaald, maar daarna is het vaak "meer van hetzelfde". Muziektechnisch kan het nog best OK zijn, maar het verrassende is er dan vanaf.
 
Back
Top