Muziek die je wil maken, maar niet kan maken?

[krautrock1958]

Babylon Sisters.. zo geweldig.. Iedere keer als ik een drumstel zie.. en ik stoor niet teveel mensen ga ik altijd weer ff de Purdy shuffle proberen... (niet dat ik er veel van bak.. )
zie video hieronder.. (richting de 4 minuten shuffled het zo heerlijk.. )

Ja leuk is ie (en goed ook!), je had indertijd zo'n serie classic albums en ook een keer eentje met Fagen/Becker waarin ze vertelden dat Purdie op auditie kwam en de "Purdie Shuffle" introduceerde, hij werd gelijk aangenomen voor de job.
Hier de clip;

 

[Ondineke]

Wat betreft bands en artiesten die iets nieuws brengen, wat ik mis zijn de podia in de regio. Vroeger had je wel 'ns een zaaltje in buurt waar je een avondje wat bandjes kon kijken. Beginnende bands, iets gevorderde, soms verrassend goed en leuk om te horen. Hier in de buurt is dat de afgelopen, zeg, 15-20 jaar ofzo bijna helemaal verdwenen. Ik weet wat voorbeelden van zaaltjes die in deze periode zijn afgebroken en waar nu lelijke appartementengebouwen staan...

Heel herkenbaar ja. Vaak ligt het niet aan de programmeurs, die willen wel. Maar het is vaak (buiten de grote steden om) een combinatie van bezuinigingen en weinig bezoekers. Ik beschouw me zelf als iemand met een behoorlijk avontuurlijke muzieksmaak en voor mij is het aanbod in mijn regio (Arnhem) wel echt veel te 'veilig'. Gelukkig ben ik ook zo in Utrecht of Nijmegen, waar het aanbod wat diverser is.

 

[torp]

Wat betreft bands en artiesten die iets nieuws brengen, wat ik mis zijn de podia in de regio. Vroeger had je wel 'ns een zaaltje in buurt waar je een avondje wat bandjes kon kijken. Beginnende bands, iets gevorderde, soms verrassend goed en leuk om te horen. Hier in de buurt is dat de afgelopen, zeg, 15-20 jaar ofzo bijna helemaal verdwenen. Ik weet wat voorbeelden van zaaltjes die in deze periode zijn afgebroken en waar nu lelijke appartementengebouwen staan...

Ja jammer, veel jongerencentra van vroeger (Provadya) veranderden in sociaal-culturele centra of werden opgeheven en vervangen door commerciële podia. De bandjescultuur is ook gemarginaliseerd.

 

[j0ris]

Spannende programmering is inderdaad vrijwel onmogelijk zonder subsidie. Worm in Delfshaven was een unicum, nu ze met veel minder subsidie in de Witte de With zitten is het een heel ander verhaal.

Ik heb zelf alweer een tijd geleden een vrij compromisloze concertreeks georganiseerd, wat ook met wat subsidie erbij een hele krachttoer was, en waarvoor ik nu de energie moeilijk meer zou kunnen opbrengen. Ook het vinden van goede, spannende bands is niet makkelijk.

En dan hebben we het nog niet over de impact van Covid gehad op de sector.

 

[Disharmonic]

... voor mij is het aanbod in mijn regio (Arnhem) wel echt veel te 'veilig'. Gelukkig ben ik ook zo in Utrecht of Nijmegen, waar het aanbod wat diverser is.

Dat is een gelukkige omstandigheid, woon zelf beetje in een uithoek en niks in de buurt dat interessant is. Beetje een culturele Sahara, dus. Dat was vroeger beter, inderdaad:

Ja jammer, veel jongerencentra van vroeger

maar ook eigenaren van zaaltjes waren toentertijd soms wel te porren voor een avondje met optredens van bandjes. Dat is er ook niet meer.

En dan hebben we het nog niet over de impact van Covid gehad op de sector.

Ja, dat maakt het nu helemaal bedroevend, voor iedereen.

 

[Deleted member 34904]

Ik zie dat iets genuanceerder in dit geval.
Veel van die bekende artiesten die zijn vaak eerst in andere bandjes begonnen tussen de schuifdeuren en/of een klein platenkontrakt en hadden ook vaak anderen als voorbeeld/inspiratie en door de jaren heen komen ze meer en meer tot hun eigen stijl.
Zo af en toe post ik een track en dat lijkt op geen enkele manier op de artiesten die ik in mijn post noemde en een zekere bewondering voor heb omdat ze zo goed zijn in wat ze doen.
Ik doe m'n eigen ding maar dat wil niet zeggen dat ik de sound van bepaalde tracks /artiesten niet 'ns zou willen benaderen gewoon als stijloefening?
Een track als Tomorrow never knows van the Beatles of bijv Babylon Sisters van Steeley Dan of een Lifeforms van FSOL lijkt me heel interessant om me daar 'ns in te verdiepen, gewoon om te begrijpen hoe je die specifieke sound voor elkaar krijgt en niet om precies tracks te maken die er heel erg op lijken.
Trouwens; als zou ik dat willen dan zal dat me denk ik niet lukken.
Ik maak een vergelijking met vroeger toen ik schilderde, ik begon met acryl maar was niet tevreden en ging me verdiepen in de oude meesters met olieverf laag op laag.
Zo heb ik wel een paar schilderijen indertijd nagemaakt als leerproces om gewoon te begrijpen hoe een en ander in elkaar zit en m'n techniek uit te breiden.
Ik denk namelijk dat niemand meteen zonder enige oefening een meesterwerk neerzet, pas na flink oefenen en proberen kom je tot een bepaalde eigen manier maar dan is het goed dat je uit al je voorgaande ervaringen kunt putten en op die manier beter weet wat je sterke kanten zijn en daarop verder borduurt.

dit is denk ik wel deels wat ik bedoel. Het zou nogal zinloos zijn om een precieze kloon te maken van iets, dan is het een cover.

ik bedoel in die zin dus meer, dat als ik een Gorillaz track opzet, dan weet ik in de eerste paae seconden dat die van hun is, zo ook bij vele andere legendes, en dat vind ik heel knap.

Als muziek zo sterk is, dat je na een paar seconden weet, ah dat is die, dat is toch echt een achievement vind ik.

misschien ben ik daar wel opzoek bij mezelf, en als dat het is, dan komt dat steeds meer. Ik probeer telkens wel nieuwe truckjes uit in mn muziek

misschien is dat wel iets dat komt met de jaren

 

[Deleted member 34904]

Nu wil ik daar nog aan toevoegen dat wat ik dan knap vind, voor de artiest zelf misschien wel uitmelken kan zijn

nu heb ik dat bij veel artiesten die ik luister niet echt, maar dat heeft misschien ook met associaties te maken, wat iemand anders benoemde.

zo is het ook dat als je ACDC opzet, je binnen 2 seconden weet dat is acdc, maar

ik heb al lang geen Metallica geluisterd, maar ik denk dat ik mijn klok erop gelijk kan zetten dat als ze een nieuw album uitbrengen ieder liedje met een akoestisch intro begint, en dat vind ik dan weer beetje meh

 

[chilistein]

Een poosje luisteren naar Sky Radio doet vermoeden dat er best veel artiesten zijn die dit probleem hebben.

lol, kennelijk toch humor mogelijk op SF

 

[Disharmonic]

Nu wil ik daar nog aan toevoegen dat wat ik dan knap vind, voor de artiest zelf misschien wel uitmelken kan zijn

Wat ik me soms afvraag, hoe vaak komt het voor dat een artiest minder goed materiaal uitbrengt omdat een contract zegt dat er x albums binnen y jaren uitgebracht moeten worden. Als je tijdsdruk ervaart, bv. vanwege zo'n contract, het kan funest zijn voor echte creativiteit.

 

[krautrock1958]

ik bedoel in die zin dus meer, dat als ik een Gorillaz track opzet, dan weet ik in de eerste paae seconden dat die van hun is, zo ook bij vele andere legendes, en dat vind ik heel knap.

Als muziek zo sterk is, dat je na een paar seconden weet, ah dat is die, dat is toch echt een achievement vind ik.

misschien ben ik daar wel opzoek bij mezelf, en als dat het is, dan komt dat steeds meer. Ik probeer telkens wel nieuwe truckjes uit in mn muziek

misschien is dat wel iets dat komt met de jaren

Het is weinigen gegeven om meteen vanaf het eerste begin meteen een eigen sound te hebben.
Ja, bijv Stevie Wonder die met "Fingertips" al op z'n twaalfde al klonk als Stevie Wonder maar dat is heel weinigen gegeven en ook die begon na z'n Motown jaren voor zichzelf met behulp van de mannen van Tonto om steeds meer z'n eigen weg te vinden.
En bij zangers/zangeressen is het makkelijker natuurlijk want je hebt maar één Elvis, één Roy Orbison enz en die herken je meteen natuurlijk met hun specifieke stemgeluid of mensen die een bovennatuurlijk talent op hun instrument hebben, daarom herken je zo makkelijk een Charlie Parker, een Stan Getz en of bijv een jimi Hendrix die voor z'n eigen albums al speelde als studio muzikant op platen van de Isley Brothers en ook dan hoor je al specifieke dingen waaraan je Hendrix herkent terwijl die platen niet gemaakt zijn om Hendrix in het middelpunt te zetten.
Ook bij de groten der aarde die hebben meestal een soort rijpingstijd voordat ze bij hun "sound" uitkomen of je nou Abba, de Beatles, Pink Floyd of andere grote namen noemt, dan heeft het behalve met ervaring ook met specifieke produktietechnieken te maken.
Ook als je Steely Dan hoort op platen voor hun officiële studio albums hoort dan lijkt dat in de verste verte nog niet op Katy Lied, Aja en de andere albums uit de latere jaren 70.
Ik noem nu even een aantal bands waar ik bekend mee ben maar ik neem aan dat dit voor veel artiesten zo zal zijn.
Neem Jett Rebel bijv als jonge artiest, die drukt toch meteen z'n stempel op z'n muziek gewoon omdat ie bovengemiddeld getalenteerd is, dat soort mensen kunnen ook niet anders klinken dan zoals ze zijn, Jett Rebel klinkt op een Casio net zo goed als op een Moog.
Ik maak nog wel een verschil met artiesten van de laatste 20 jaar uit vooral de meer electronische muziek want waar het daarvoor veel belangrijker was dat je ook een hele goede instrumentalist of zanger was wat voor een belangrijk deel je sound mede bepaalde is de studio en electronica en mogelijkheden van een daw veel bepalender geworden voor die muziek maar dan nog is het talent voor electronica, het arrangeren, het haast obsessieve wat die mensen hebben (bijv Richard D James) om tot iets te komen wat hun onderscheidt van de gemiddelde.
Het kan volgens mij bijna niet anders dat als je talent zo sterk aanwezig is dat muziek ook een levensweg, een obsessie is want dan ben je zo vervuld van alleen maar muziek dat er weinig tot geen ruimte is voor andere dingen terwijl ik en ik denk ook voor een aantal andere forumleden (niet allemaal) is muziek iets wat ze leuk vinden, een hobby, dat wat je naast je werk en je gezin doet in je vrije tijd en hoe leuk dat ook is, ik denk dat voor deze categorie mensen muziek anders is dan voor de groten in de muziek en dus krijg je ook andere resultaten.
Maar dan nog blijft het leuk en leerzaam om je in hun specifieke sound te verdiepen wat mij betreft.

 

[Disharmonic]

(...) Jett Rebel klinkt op een Casio net zo goed als op een Moog (...) de studio en electronica en mogelijkheden van een daw veel bepalender geworden voor die muziek maar dan nog is het talent voor electronica, het arrangeren, het haast obsessieve wat die mensen hebben (bijv Richard D James) om tot iets te komen wat hun onderscheidt van de gemiddelde. (...) ik denk dat voor deze categorie mensen muziek anders is dan voor de groten in de muziek en dus krijg je ook andere resultaten.

Die invloed van technologie is wellicht groter dan we vermoeden. Laatst las ik een stukje van de Amerikaanse artiest Julius Dobos hierover, ik kende hem niet, maar zo af en toe schrijft hij over onderwerpen als de rol van technologie in creativiteit, analoog versus digitaal, etc. Hier z'n stukjes.

Eerder dit jaar schreef hij over de recente opkomst van de nieuwe wavetables. Hij vraagt zich af waarom een herintroductie van zo'n synthese-methode eigenlijk nodig is en maakt bezwaar tegen de toenemende invloed van de industrie op de te produceren muziek:

In the months before the 2020 NAMM Show, no less than five companies suddenly introduced their dedicated wavetable synths to the masses: Modal’s Argon8, Softube’s Parallels, Udo’s Super 6, the ASM Hydrasynth, and of course, Korg’s Wavestate. Why do we need to recycle old sound synthesis concepts? Actually, why do we need trends in instrument design at all? (...)

the fact that manufacturers are dictating the trends now, and thus, heavily influencing the styles and trends in (electronic) music. I, for one, do mind. Even as a sound synthesist who’s been preaching about the importance of sound design for 25 years, I wish true creativity that originates from new experiences and unique concepts would primarily influence music, and synth players would use whatever technology as a tool of expression once again, not the other way around. (...)

But it’s not so easy to ignore the heavy marketing and influence of trendy new instrument design by those who are new to electronic music.

Het is wellicht niet alleen een verschil in talent waardoor sommigen zich onderscheiden van het gemiddelde, maar ook omdat zij ongevoeliger zijn voor nieuwe trends en wat de industrie ons wil verkopen. Instrumenten inderdaad vooral zien als een tool voor expressie en dat kan whatever zijn, bv. een Casio. Ik denk dat de invloed van de commercie inderdaad groot is, en dat vooral de gemiddelde hobbyist daar gevoelig voor is. Niet onlogisch voor de industrie om je daar op te richten, de groep van die hobbyisten is veel groter dan die van de bovengemiddelde super-creativelingen.

De les is misschien dat je als hobbist niet teveel moet blindstaren op al het nieuwe spul dat uitkomt en geen uren meer Youtube-filmpjes moet afkijken van loopop en noem ze maar op. Zwart-wit is het natuurlijk niet, weinigen zullen alles kunnen/willen doen op een Casio, maar in plaats van zo nauwlettend te volgen wat nieuw is en verleidelijk om aan te schaffen, gewoon 'ns iets whatever kopen van MP voor een paar centen en daarmee aan de slag gaan?

 

[krautrock1958]

De les is misschien dat je als hobbist niet teveel moet blindstaren op al het nieuwe spul dat uitkomt en geen uren meer Youtube-filpjes moet afkijken van loopop en noem ze maar op. Zwart-wit is het natuurlijk niet, weinigen zullen alles kunnen/willen doen op een Casio, maar in plaats van zo nauwlettend te volgen wat nieuw is en verleidelijk om aan te schaffen, gewoon 'ns iets whatever kopen van MP voor een paar centen en daarmee aan de slag gaan?

Geheel mee eens hoor, natuurlijk als je een specifieke sound wil dat je op zoek moet naar een bepaald instrument, eventueel kan dat ook met software natuurlijk behalve voor de echte puristen dan.
Maar dat wil nog niet zeggen dat je goede muziek maakt, soms zie je hele creatieve gasten op youtube die met een cassetterecordertje die tot delay omgebouwd is en een goedkoop synthje hele interessante tracks maken.
Of van die street performers die met een loopstation te gekke dingen doen of van die drummers die met een paar emmers en kartonnen dozen geweldig aan het jammen zijn.
Talent begint het mee, dat bepaalt uiteindelijk wat voor track je maakt.

 

[Disharmonic]

krautrock1958 : Ha, die gast is echt goed!

 

[Jompo]

krautrock1958 : Ha, die gast is echt goed!

Fantastisch ja!
Doet mij denken aan een video van een gast in Afrika ergens, die zulke mooie EN UNIEKE muziek kon produceren op zijn, van gallon oliekan zelfgemaakte, gitaar.
De toerist, die hem de eerste keer had gefilmd en op youtube had gezet, besloot, nadat de videoclip viral was gegaan, om hem een echte (goede) gitaar te kopen..... het resultaat; bedroevend

(kind met het badwater weggegooid).

 

[MacGyverGear]

Ja leuk is ie (en goed ook!), je had indertijd zo'n serie classic albums en ook een keer eentje met Fagen/Becker waarin ze vertelden dat Purdie op auditie kwam en de "Purdie Shuffle" introduceerde, hij werd gelijk aangenomen voor de job.
Hier de clip;

Ja geweldig!! Maar dat is dus duidelijk een eigen sound die deze drummert heeft ontwikkelt. En los daarvan is de sound van de rest (Rhodes, blazers, gitaarpartijen) ook zo herkenbaar.. alles gewoon ingespeeld zonder ingetekend te zijn.. Zoiets kun je dus nooit in je eentje maken..

Die straat drummer is ook fantastisch ja!!
Check ook eens Cam Cole.. die rockt in zijn 1tje met een (akoestische) gitaar (versterkt) en daarnaast doet ie met de voeten nog de drums.. deze bv:

 

[ProgHead]

Heerlijk! Lekkere ouwe lullen rock, zoals we zo'n dertig a veertig jaar geleden in mijn lokale jongerencentrum draaiden.

 

[krautrock1958]

En los daarvan is de sound van de rest (Rhodes, blazers, gitaarpartijen) ook zo herkenbaar.. alles gewoon ingespeeld zonder ingetekend te zijn.. Zoiets kun je dus nooit in je eentje maken..

Wat ik zo knap vind is dat ze met zoveel verschillende muzikanten toch steeds weer die eigen sound op de plaat kregen.
Een en ander is voor een belangrijk deel toch ook toe te schrijven aan Donald Fagen met z'n specifieke stem natuurlijk wel herkenbaar blijft.
Hij wist zelfs op z'n soloprojecten nog steeds als Steely Dan te klinken.

Check ook eens Cam Cole.. die rockt in zijn 1tje met een (akoestische) gitaar (versterkt) en daarnaast doet ie met de voeten nog de drums.. deze bv:

Ja, tof is ie en ook hij heeft wel z'n eigen sound in ieder geval.
Mooi voor dat soort gasten is dat itt vroeger waar ze altijd afhankelijk bleven van op straat spelen ze nu ook via yt een goede fanbase kunnen opbouwen en zo een groter inkomen krijgen of in eigen beheer cd'tjes verkopen via een eigen website.

 

[MacGyverGear]

Wat ik zo knap vind is dat ze met zoveel verschillende muzikanten toch steeds weer die eigen sound op de plaat kregen.
Een en ander is voor een belangrijk deel toch ook toe te schrijven aan Donald Fagen met z'n specifieke stem natuurlijk wel herkenbaar blijft.
Hij wist zelfs op z'n soloprojecten nog steeds als Steely Dan te klinken.



Ja, tof is ie en ook hij heeft wel z'n eigen sound in ieder geval.
Mooi voor dat soort gasten is dat itt vroeger waar ze altijd afhankelijk bleven van op straat spelen ze nu ook via yt een goede fanbase kunnen opbouwen en zo een groter inkomen krijgen of in eigen beheer cd'tjes verkopen via een eigen website.

Ik heb een solo album van Donald Fage (the Nightfly geloof ik).. idd veel Jazz en Soul invloeden en Steely Dan sound maar ik vind sommige stukken toch ook wel verfrissend anders. In "The Goodbye Look" liet ie Jeff Porcaro het toch een soort samba-achtige feel geven..
Alhoewel ik het nu weer hoor.. zit er toch weer genoeg Steely Dan vibe in... Het zijn ook die akkoordenschema's die ze gebruiken denk ik.. gaat werkelijk alle kanten op.. en de Rhodes en gitaar partijen zitten natuurlijk overal in..en die stem ja..
"Walk Between the raindrops vond ik ook wennen maar naar mate je zo'n album grijs hebt gedraaid ga je het toch ook weer waarderen.. het is allemaal zo mooi gebalanceerd qua arrangement en grooved overal.. wellicht dat Jeff Porcaro daar ook wel een steentje aan heeft bij gedragen.. zo'n fantastische drummer was dat..

Wat betreft de straatmuzikanten.. ik denk dat dat ook wel minder is nu.. zag gisteren nog een recenter filmpje van een paar mensen die optraden buiten.. het is niet meer die crowd die zich normaal verzameld.. en dan de mondkapjes die het straatbeeld tekenen.. OMG!! wat een nachtmerrie is het toch!! Je kunt alleen nog een beetje thuis muziek maken om er niet te veel aan herinnerd te worden..

 

[krautrock1958]

Ik heb een solo album van Donald Fage (the Nightfly geloof ik).. idd veel Jazz en Soul invloeden en Steely Dan sound maar ik vind sommige stukken toch ook wel verfrissend anders. In "The Goodbye Look" liet ie Jeff Porcaro het toch een soort samba-achtige feel geven..
Alhoewel ik het nu weer hoor.. zit er toch weer genoeg Steely Dan vibe in... Het zijn ook die akkoordenschema's die ze gebruiken denk ik.. gaat werkelijk alle kanten op.. en de Rhodes en gitaar partijen zitten natuurlijk overal in..en die stem ja..

Dat album bedoelde ik ja.

Over het in je eentje zo'n plaat maken; een vroegere vriend van me zat in de eighties aan het Hilversums conservatorium, dat was in die tijd de eerste die een jazz richting had, hij kreeg zelfs nog les van Wim Overgaauw, in die tijd toch wel een legend en hij nam als afstudeeropdracht zich voor het nummer Aja volledig uit te schrijven in partijen en dat deed ie succesvol.
Ik ga er vanuit dat zo iemand wel een heel eind kan komen maar het zal nooit helemaal lukken denk ik.
Ze gebruikten bijv in totaal 360 tapes aan materiaal om Gaucho op te nemen, hoezo obsessief?
Hier wordt oa beschreven hoe ze in 1980 al experimenteerden met oa een drum machine en een audio sampler;

https://www.soundonsound.com/people/steely-dan

 

[MacGyverGear]

Dat album bedoelde ik ja.

Over het in je eentje zo'n plaat maken; een vroegere vriend van me zat in de eighties aan het Hilversums conservatorium, dat was in die tijd de eerste die een jazz richting had, hij kreeg zelfs nog les van Wim Overgaauw, in die tijd toch wel een legend en hij nam als afstudeeropdracht zich voor het nummer Aja volledig uit te schrijven in partijen en dat deed ie succesvol.
Ik ga er vanuit dat zo iemand wel een heel eind kan komen maar het zal nooit helemaal lukken denk ik.
Ze gebruikten bijv in totaal 360 tapes aan materiaal om Gaucho op te nemen, hoezo obsessief?
Hier wordt oa beschreven hoe ze in 1980 al experimenteerden met oa een drum machine en een audio sampler;

https://www.soundonsound.com/people/steely-dan

Gaaf!! Maar idd.. het zijn een stel freaks.. Denk ook wel dat onbewust en bewust invloeden achterlaat als je muziek van en artiest of band waardeert.. zo kocht ik ooit een (vintage) Neumann U87 en een Urei LA610 omdat deze lui ze ook gebruikten.. En de sax hobby weer oppikken heb ik ook aan hun te danken denk ik.. (Deacon Blues ) Zo zie je maar hoe invloeden erin sluipen..