Open brief aan het Synthforum en de leden

1k0.jpg
 
Ik ga niet zomaar meer naar een psychiater toe!


Wat ik heb meegemaakt…
Analfabeten die zeggen dat ze psychiater zijn
en mij even binnen 10 minuten beoordelen geven
tot een niveau…. :rén op papier zetten! Dat is dan je document...:r:duivels:



NOOIT MEER!

Da’s al folks…:engel:

Dus ik begrijp... Dit is mijn uitlaat klep.
 
Ik ga niet zomaar meer naar een psychiater toe!


Wat ik heb meegemaakt…
Analfabeten die zeggen dat ze psychiater zijn
en mij even binnen 10 minuten beoordelen geven
tot een niveau…. :rén op papier zetten! Dat is dan je document...:r:duivels:



NOOIT MEER!

Da’s al folks…:engel:

Dus ik begrijp... Dit is mijn uitlaat klep.
?
 
Dat ik begrijp wat ie voelt
Gesloten en straat angst, vooral zomers... mensen die hun ding doen waarvan wij moeten kotsen.
En blijkbaar zomaar psychiater kunnen worden die ons dan gaan "herstellen" met analyses die uit jaar 1900 komen (de frout methode, of hoe heet die knakker.)
Dat is bij mij gebeurt...
Nou...nooit meer.
 
straat angst

Dat is geen lolletje, ik ken iemand die daar mee kampt en het heeft een enorme impact op het leven. Ik hoop dat het ondanks dat goed met je gaat en je toch plezier in het leven kunt hebben.

De openingspost is alweer van een tijdje geleden, @vink wat je zegt ontroert me. Ik hoop dat je sindsdien alweer een stukje verder bent gekomen op het pad naar waar je wil zijn. En dat we nog lang dit mogen zien hier:

vink.jpg


:)
 

Zeken niet als je analyse verstandelijk gehandicap is...
En maar vriendelijk blijven tegen de grote meneer... 🤪
 
Als jij vriendelijk kan blijven tegen iemand die jou als verstandelijk gehandicapt kwalificeert dan heb je wat mij betreft buitengewone kwaliteiten.
 
Als iedereen ging beslissing over andermans leven dan krijg ik het benauwd hoor...😱
 
Laatst gewijzigd:
Nou Vink, blijf jezelf en negeer andere wildvreemde “wijs praters”…
Mensen die een quasi professionele mening
hebben en die het met elkaar allemaal maar eens zijn over wie jij bent.
Die geen clou weten over jou leven (en zeken niet over wat jij wil)
en dan met ‘n paar standaard procedure
benamingen geven zoals: angst, zwakte en beperkingen (wat dat dan mag inhouden…).
Want alles wat jij zegt kan onbewust tegen je gebruikt worden én gedocumenteerd wordt
met de vraag of dat wel allemaal rechtsgeldig is over wat er uit die printer komt.
Ik heb ook mijn psychotische aanvalletjes gehad maar ben er zelf uitgekomen.
No-way dat een SPV’r dat veranderd, nee, ‘hersteld’...:erm:
 
Netfilx
Seizoen 19

South park.
S19:A4
aflevevering:

‘You’re not yelping’



Nou dát, in de psychiatrie...
 
ik heb zeker nog steeeds professionele hulp nodig, en die werkt, het zijn erg lieve, goede mensen die mij helpen, zonder hun, zou ik amper iets kunnen.

en op dit moment zit ik er geheel doorheen, ik heb ook iets stoms gedaan, tegenover 'iemand', die dat volledig niet verdiend, integendeel.

dus veel verdriet nu.

ik kan nu niet schrijven, maar de VINK uitwijding zal blijven!

dank voor de lieve berichten.

en ja straat angst, bij mij chronisch, zo heftig, naast 2 andere angststoornissen, en ernstige depressie... nou die muziek van mij, is nu wel duidelik....

EDIT: ik bijt van mij af, tegenwoordig, wat goed is, maar ik schiet door, ik moet dat ook nog leren. wellicht heb ik iets wat heel mooi was, kapot gemaakt.
 
Oei - lees dit nu pas. Mooi dat je de muziek en dit forum hebt. Mooi voor jezelf, en ook mooi voor de anderen die je muzikale speurtochten hier volgen.
 
Wat ik heb meegemaakt…
Analfabeten die ... ... op papier zetten!
Hoe werkt dat dan precies?

In 2008 kreeg ik een diagnose waarvan ik de inhoud liever voor mezelf hou. Na een wachtlijst-periode van 6 jaar voor psychosociale hulp besliste ik om een academische opleiding sociologie te starten. Ik kreeg de wind vanvoor.
  • de psychiater zei dat de opleiding te moeilijk is en enkel van toepassing voor mensen die willen werken
  • gespecialiseerde trajectbegeleiding van arbeidsbemiddeling vond me niet competent en stelde dat ik als bakkershulp of in de sociale economie moest werken
  • Bij OCMW (Belgische bijstand/maatschappelijk welzijn) lachte de voorzitter me in het gezicht uit. 'Hij zou ook wel een studie-hobby willen' en vertelde me dat ik beter in de kringloopcentrum kon werken
Dit jaar rond ik mijn master af en kreeg ik jobaanbiedingen van dezelfde instituten die me jaren geleden afwezen.

Laat niemand je vertellen wat je bent of niet bent. Een label kan handig zijn ter integratie, maar laat het je 'zijn en kunnen' niet definiëren. Wie graag leest over de materie kan ik enkele boeken aanraden:
"Making up people" door Ian Hacking & "Toward a theory of schizophrenia" (niet mijn diagnose) by Gregory Bateson.

All the best ;)
 
Laatst gewijzigd:
Uit eigen ervaring weet ik inmiddels hoe moeilijk dit soort dingen zijn (angst, depressie).
Wel wil ik ff kwijt dat er zeker ook goede hulpverleners zijn. Je moet het gewoon net treffen met de juiste persoon, voor mij was het een verschil van dag en nacht (de ene of de andere hulpverlener).
Je eigen gedachten zijn vaak het grootste probleem. Het is belangrijk om daarmee leren om te gaan, alleen al door negatieve gedachten en gevoelens op te merken, ze de ruimte te geven, maar je er niet volledig door laten meeslepen en waar nodig afstand van te nemen. Als je daarbij geholpen kan worden met allerlei methoden (mindfulness, defusie e.d.) is dat alleen maar winst. Het vergt discipline, en je moet blijven "oefenen" maar op een gegeven moment gaat het steeds meer vanzelf. Ik zeg niet dat het alle problemen oplost, maar mij heeft het in ieder geval verder geholpen.
 
Je eigen gedachten zijn vaak het grootste probleem. Het is belangrijk om daarmee leren om te gaan, alleen al door negatieve gedachten en gevoelens op te merken, ze de ruimte te geven, maar je er niet volledig door laten meeslepen en waar nodig afstand van te nemen.
Volledig mee eens. Een label kan helpen om onverklaarbaar gedrag een plek te geven en daar rust in te vinden. Het staat daarbij ook in relatie tot een maatschappelijke tijdsgeest (die constant en traag verandert). De keerzijde van een label kan echter hard kleven, waarbij het mogelijks een stigma wordt. Een stigma waar mensen zich meer en meer naar de 'hulpeloze' kenmerken van hun diagnose gaan gedragen. Daar moeten we ons IMO steeds bewust van blijven.
De wereld kan een onrechtvaardige hel zijn, maar een beter milieu begint bij onszelf. The kingdom of heaven is within, daar waar we zelf de controle kunnen nemen.
 
Laatst gewijzigd:
Je eigen gedachten zijn vaak het grootste probleem. Het is belangrijk om daarmee leren om te gaan, alleen al door negatieve gedachten en gevoelens op te merken, ze de ruimte te geven, maar je er niet volledig door laten meeslepen en waar nodig afstand van te nemen. Als je daarbij geholpen kan worden met allerlei methoden (mindfulness, defusie e.d.) is dat alleen maar winst. Het vergt discipline, en je moet blijven "oefenen" maar op een gegeven moment gaat het steeds meer vanzelf. Ik zeg niet dat het alle problemen oplost, maar mij heeft het in ieder geval verder geholpen.
Ja, zeker de laatste 10 jaar zijn er verschillende goede en (belangrijk) snelle methodes ontwikkeld waar mensen goed door geholpen worden, EMDR is ook zo'n voorbeeld waarmee mensen verlost werden van steeds weer zich herhalende traumatiserende beelden.
En al helpt het sommigen misschien niet geheel uit de brand maar als daardoor het leven weer een stuk draaglijker wordt en problemen meer hanteerbaar dan is dat een prima oplossing.
Niemand is perfekt maar een beter leven in alledag is wel zo lekker.

Een label kan helpen om onverklaarbaar gedrag een plek te geven en daar rust in te vinden.
Zeker, belangrijk is dat iemand even niet meer van alles "moet" en er is dan ook duidelijkheid voor instanties zodat je in ieder geval van gezeur af bent om daarna aan je problemen te werken tot je weer een leefbaar leven hebt.
 
Back
Top