Wat mij duidelijk is, is dat veel mensen zitten te wachten op klassiekers. Het is zoals Jarre een zei: sommige elektronische muziekinstrumenten zijn zoals een klassiek instrument (vioool, trompet). Jaren nadien zullen mensen pas inzien dat het klassiekers zijn, als het nieuwtje er af is. Fender ontwikkelt toch ook niet ieder jaar een alternatief voor de Stratocaster? Dat zou belachelijk zijn. De viool kun je toch ook nog gewoon kopen? Waarom een OB-Xa of een ARP 2600 dan niet? Eigen schuld dikke bult dat sommige fabrikanten zelf zijn gestopt met het produceren van hun klassiekers. De prijzen voor hun oude spul schieten door het dak maar ze hebben oogkleppen op: ze denken dat we daadwerkelijk geïnteresseerd zijn in hun nieuwe spul. Neen, dat zijn we niet. Wij willen Stratocasters, Telecasters, Les Paul's, Stradivariussen, Minimoogs, en ARP's.
Als ze slim waren hadden ze de productie voortgezet en waren die klassiekers spotgoedkoop geworden. Maar nu springt Uli Behringer er in. Niemand zit te wachten op een klassieker met een interface die niet lijkt op wat je van dat apparaat gewend bent. Dus exacte kopieën doen het goed. Een sunburst Strat verkoopt ook beter dan een metallic blauwe. Een groene Ferrari wil niemand: alleen een rode.