Ik heb niet zo heel veel met vintage synths (behalve dat ik ze geschiedkundig natuurlijk interessant vind), maar de eerste keer dat ik een OB-X bepotelde hoorde ik
THAT SOUND en was ik meteen verkocht. Ik moest en zou een Oberheim, maar helaas was het op dat moment niet mogelijk om er voor een enigszins normaal bedrag aan te komen en daarnaast wilde ik ook liever geen onderhoudsgevoelige oude bak. Na een zoektocht kwam ik uit op OP-X Pro II (plugin) waar ik me een tijd goed mee heb kunnen vermaken.
Toen Dave Smith en Tom Oberheim de OB-6 aankondigden, dacht ik dat het moment eindelijk daar was. Maar helaas, de OB-6 is een hele mooie synths, maar heeft niet - ook al zei Nick Batt in zijn Sonic State review van wel -
THAT SOUND. Ja, het filter heeft een prachtig karakter en af en toe komen die brassy tonen eruit, maar het is het gewoon toch niet.
Bij de introductie van de Prophet Rev 4. hoopte ik eigenlijk vurig dat Smith en Oberheim het nóg een keer zouden proberen, maar dan op deze leest. En zowaar, mijn gebeden werden verhoord. Niet alleen leek het op papier de ideale Oberheim, maar ze flikten het gewoon.
THAT SOUND was er. Left, right & center. De prijs was wel even slikken natuurlijk, maar eindelijk kwam het binnen bereik zonder een 10k kostende rammelkast te hoeven kopen die bijna net zo oud is als ikzelf.
Uli's poging is bewonderenswaardig. Oude synths reverse engineeren, van scratch een platform voor polyfone analoge synths opbouwen, extra voices en functies toevoegen, het is een indrukkend geheel. De UB-Xa is alleen in dat opzicht al geslaagd, want welke synth in de $1500 range moet hiermee gaan concurreren? Maar ... ik heb
THAT SOUND toch nog niet gehoord. Da's misschien het grote verschil tussen reverse engineeren en de originele designers/engineers in huis hebben.
Maar wat is
THAT SOUND en is het belangrijk? Voor mij is
THAT SOUND die typische Oberheim klank die kamers moeiteloos vult. Dat breed klinkt zelfs op mono. Dat sprankelt en knettert en dat leeft en ademt en gromt. De OB-X8 heeft dit. In de UB-Xa hoor ik tot dusver vooral een goed klinkende maar verder vrij generieke, brave, platte poly. Of dit belangrijk is zal nogal persoonlijk zijn. Voor mij is
THAT SOUND dé reden om een Oberheim te hebben want ik heb nog diverse andere uitwijkmogelijkheden als ik andere timbres, features, modulatieopties etc. etc. wil hebben. Daarentegen denk ik dat de UB-Xa een breder inzetbaar werkpaard met een stuk meer opties kan zijn als je bereid bent concessies te doen aan
THAT SOUND. En voor maar 1/3de van de prijs. In elk geval is er voor gassende aspirant OB/UB'ers een flink dilemma bijgekomen
