Ik was vorig weekend in Dirk Witte. Het personeel is immer vriendelijk, en ik zag wat items die niet echt gezocht zijn dus wellicht wat betaalbaarder(dacjht ik). Een DW6000, een DR110. Maar helaas, 599 voor een DW6000 is redelijk imbeciel. Dus de interesse was al snel erg ver weg.
Wat me echter het meest is bijgebleven is hoe alles er bij stond. Onafgedekt, in een viezige stoffige jaren zeventig pijpenla. De digen op ooghoogte vielen mee want die worden nog aangeraakt, maar heemaal bovenaan staat een hele rij synths EN JE KON NAUWELIJKS ZIEN WAT HET WAS WEGENS HET STOF! Een DX100 was gewoon totaal grijs, geen letter viel te lezen! Dingen op elkaar gestapeld, wat dingen schuin er tegenaan, alles gewoon lekker open en bloot. Zelfs De Plug zorgt beter voor zn spullen.
Waanzin. Enkel de bekende jongens(lees het Roland spul) stond in een vitrine. De 909 voor 3600 euro. Maar dus ook de DR110. Terwijl de CS80 daar recht tegenover open en bloot 30.000 euro aan stof staat te happen half onder een tafeltje geschoven...
Nou. Tot zover mijn trip naar Dirk. Het voelde wat als ramptoerisme.