Dit is een waar gebeurd verhaal en het gebeurde zo'n vier weken geleden. Het is ook het soort verhaal waar je stiekem van dagdroomt, struinend over een rommelmarkt, of op koninginnedag, hopend op een onwetende ziel die een pareltje van een instrument aan je wilt slijten terwijl hij denkt dat het niet meer waard is dan een knikker. In mijn stoutste dromen zag ik hem dan al staan, verscholen tussen dozen met schlager-vinyl en vergeelde plastic keukenmachines. Log, lomp en lelijk als hij van buiten is: mijn verweesde cs-80.
Dit gebeurde me natuurlijk nooit, maar mijn vondst van vier weken terug kwam er akelig dicht in de buurt. (en ik ben heel benieuwd wie van jullie het ook heeft gezien!)
Ik had sinds kort een fascinatie opgevat voor stringmachines en zocht met regelmaat op marktplaats of iemand een leuk model in de aanbieding had. Ik keek ook vaak tussen de orgels, omdat ze daar het meeste opduiken. Het was een bloedhete zaterdag namiddag en ik geloof dat ik de enige was in Nederland die op dat moment binnen achter zijn computer zat toen ik plotseling het pas echt heet begon te krijgen. Mijn hartritme schoot omhoog toen ik plotseling het volgende bericht zag staan:
"Yamaha orgel, graag ophalen, nogal zwaar." Met daarbij een onscherpe foto die ik onmiddellijk herkende; die gekleurde knopjes, die pitch-slider, die twee rijen met schuitjes. Het was hem echt, de door mij o zo begeerde cs-80!
Ik moest iets doen. Er stond geen telefoonnummer bij dus ik kon alleen maar mailen en besloot "Henk", de verkoper, onmiddellijk het maximale te bieden dat mijn budget toeliet. Dit was vast niet de beste tactiek, maar ik wilde zp snel mogelijk met de verkoper in contact komen om het instrument op te halen. Begrijp me goed, ik ben geen speculant met instrumenten, het was niet mijn bedoeling hem onmiddellijk op e-bay te zetten voor de snelle winst. Voor mij was het domweg mijn enige kans om ooit zo'n instrument in bezit te krijgen en thuis te bespelen. Ook al was mijn bod een lachertje in vergelijking met de internationale marktwaarde (zo bleek toen ik ging zoeken!), het was het beste wat ik kon doen. En ik leek, volgens marktplaats pas één van de drie mensen die hem bekeken hadden en niemand had hem ge-favoriet!
Toen begon het wachten en herhaaldelijk op refresh drukken in mijn mailbox. De verkoper moest het toch een keer zien? Dat zijn oude stoffige orgel, direct zo'n hoog bod had opgeleverd. Nog een keertje mailen dan maar. Ik kan hem morgenochtend op komen halen! mijn geluk was waarschijnlijk dat hij er geen typenummer bij had gezet. Ik kan me zo voorstellen dat er mensen zijn die google-alerts hebben uitstaan op dit soort instrumenten. Om drie uur 's nachts begonnen mijn ogen dicht te vallen. Ik zette mijn wekker en ging slapen.
Zondagochtend werd ik vroeg gewekt door mijn vriendin. "Hij is verwijderd van marktplaats, schat". Ik had haar ingelicht en nadat ik haar een oude e-bay advertentie had laten zien was ze voor het eerst oprecht opgewonden over mijn hobby. Ze snapte dat ik er veel voor over had en dat het dan nog steeds een buitenkansje was. Al zou ik waarschijnlijk de rest van mijn relatie moeten leven met een "anders verkopen we toch gewoon de boot" -houding als we een financiële tegenvaller hebben.
Ik sprong uit bed en checkte mijn mail. Niks. Wat was er gebeurd? Was iemand mij voor? Met een hoger bod? Had iemand contact met hem weten te leggen met Henk? Met mijn Henk!
Op zo'n moment heb ik sterke koffie nodig, om na te denken over mijn volgende stap. Maar na mij eerste kop kwam eindelijk een reactie van Henk in mijn mailbox.
"Sorry maar ik kreeg vanmorgen een mailtje van iemand die zei dat het een heel bijzonder ding is. Ik ga dat eerst even uitzoeken. - Groet, Henk."
Ik moet toegeven dat ik deze onbekende Judas, die Henk dit had ingefluisterd, enkele minuten heb zitten vervloeken. In niet mis te verstane bewoording. Maar toen ik eenmaal over mijn eerste teleurstelling heen was, moest ik toch toegeven dat deze onbekende waarschijnlijk een beter mens was dan ik. Hij had dat plaatje ook herkend, maar niet geboden. Hij was gewoon in de pen geklommen en had Henk gewaarschuwd; "Man! Daar staat een ding van minstens 20.000,- euro voor je neus!!" Zoiets moet het zijn geweest. En zo grootmoedig was ik dus niet.
Ik heb nooit meer iets van Henk gehoord. Ik ben nog steeds een beetje benieuwd wat zijn reactie was toen hij op google zag dat de laatste cs-80 op e-bay in 2011 voor 17.000 pond is weggegaan. Zou hij champagne hebben opengetrokken, zijn vrouw mee uit eten hebben genomen en gezegd: "schat waarheen wil jij nog 's een hele lange reis maken?" Ik hoop het, maar ik geneer me te veel om het hem nog te vragen.
Mijn troost is dat ik één avondje mij een beetje de eigenaar van een originele monster-synth heb gevoeld. En ik weet zeker dat ik die nacht intens heb gedroomd. Mooier dan al mijn dagdromen. Van gelukzalig hardlopen door de branding en de vuurspuwende skyline van Los Angeles anno 2019.
Dit gebeurde me natuurlijk nooit, maar mijn vondst van vier weken terug kwam er akelig dicht in de buurt. (en ik ben heel benieuwd wie van jullie het ook heeft gezien!)
Ik had sinds kort een fascinatie opgevat voor stringmachines en zocht met regelmaat op marktplaats of iemand een leuk model in de aanbieding had. Ik keek ook vaak tussen de orgels, omdat ze daar het meeste opduiken. Het was een bloedhete zaterdag namiddag en ik geloof dat ik de enige was in Nederland die op dat moment binnen achter zijn computer zat toen ik plotseling het pas echt heet begon te krijgen. Mijn hartritme schoot omhoog toen ik plotseling het volgende bericht zag staan:
"Yamaha orgel, graag ophalen, nogal zwaar." Met daarbij een onscherpe foto die ik onmiddellijk herkende; die gekleurde knopjes, die pitch-slider, die twee rijen met schuitjes. Het was hem echt, de door mij o zo begeerde cs-80!
Ik moest iets doen. Er stond geen telefoonnummer bij dus ik kon alleen maar mailen en besloot "Henk", de verkoper, onmiddellijk het maximale te bieden dat mijn budget toeliet. Dit was vast niet de beste tactiek, maar ik wilde zp snel mogelijk met de verkoper in contact komen om het instrument op te halen. Begrijp me goed, ik ben geen speculant met instrumenten, het was niet mijn bedoeling hem onmiddellijk op e-bay te zetten voor de snelle winst. Voor mij was het domweg mijn enige kans om ooit zo'n instrument in bezit te krijgen en thuis te bespelen. Ook al was mijn bod een lachertje in vergelijking met de internationale marktwaarde (zo bleek toen ik ging zoeken!), het was het beste wat ik kon doen. En ik leek, volgens marktplaats pas één van de drie mensen die hem bekeken hadden en niemand had hem ge-favoriet!
Toen begon het wachten en herhaaldelijk op refresh drukken in mijn mailbox. De verkoper moest het toch een keer zien? Dat zijn oude stoffige orgel, direct zo'n hoog bod had opgeleverd. Nog een keertje mailen dan maar. Ik kan hem morgenochtend op komen halen! mijn geluk was waarschijnlijk dat hij er geen typenummer bij had gezet. Ik kan me zo voorstellen dat er mensen zijn die google-alerts hebben uitstaan op dit soort instrumenten. Om drie uur 's nachts begonnen mijn ogen dicht te vallen. Ik zette mijn wekker en ging slapen.
Zondagochtend werd ik vroeg gewekt door mijn vriendin. "Hij is verwijderd van marktplaats, schat". Ik had haar ingelicht en nadat ik haar een oude e-bay advertentie had laten zien was ze voor het eerst oprecht opgewonden over mijn hobby. Ze snapte dat ik er veel voor over had en dat het dan nog steeds een buitenkansje was. Al zou ik waarschijnlijk de rest van mijn relatie moeten leven met een "anders verkopen we toch gewoon de boot" -houding als we een financiële tegenvaller hebben.
Ik sprong uit bed en checkte mijn mail. Niks. Wat was er gebeurd? Was iemand mij voor? Met een hoger bod? Had iemand contact met hem weten te leggen met Henk? Met mijn Henk!
Op zo'n moment heb ik sterke koffie nodig, om na te denken over mijn volgende stap. Maar na mij eerste kop kwam eindelijk een reactie van Henk in mijn mailbox.
"Sorry maar ik kreeg vanmorgen een mailtje van iemand die zei dat het een heel bijzonder ding is. Ik ga dat eerst even uitzoeken. - Groet, Henk."
Ik moet toegeven dat ik deze onbekende Judas, die Henk dit had ingefluisterd, enkele minuten heb zitten vervloeken. In niet mis te verstane bewoording. Maar toen ik eenmaal over mijn eerste teleurstelling heen was, moest ik toch toegeven dat deze onbekende waarschijnlijk een beter mens was dan ik. Hij had dat plaatje ook herkend, maar niet geboden. Hij was gewoon in de pen geklommen en had Henk gewaarschuwd; "Man! Daar staat een ding van minstens 20.000,- euro voor je neus!!" Zoiets moet het zijn geweest. En zo grootmoedig was ik dus niet.
Ik heb nooit meer iets van Henk gehoord. Ik ben nog steeds een beetje benieuwd wat zijn reactie was toen hij op google zag dat de laatste cs-80 op e-bay in 2011 voor 17.000 pond is weggegaan. Zou hij champagne hebben opengetrokken, zijn vrouw mee uit eten hebben genomen en gezegd: "schat waarheen wil jij nog 's een hele lange reis maken?" Ik hoop het, maar ik geneer me te veel om het hem nog te vragen.
Mijn troost is dat ik één avondje mij een beetje de eigenaar van een originele monster-synth heb gevoeld. En ik weet zeker dat ik die nacht intens heb gedroomd. Mooier dan al mijn dagdromen. Van gelukzalig hardlopen door de branding en de vuurspuwende skyline van Los Angeles anno 2019.
mee gemaakt.
. Hij kon dermate appreciëren dat ik eerlijk was over de eigenlijke kostprijs van de CS-80 dat ik hem mocht komen ophalen voor een prijs die ver onder zijn reële waarde zat. Bij de overhandiging heb ik hem inderdaad ook een fles champagne gegeven die hij met plezier zal uitdrinken.
