Boete van 21 miljoen Euro opgelegd aan Duitse muziekzaken vanwege prijsafspraken

price-fixing-concept-icon-vector.jpg


Na een onderzoek van het Duitse Bundeskartellamt dat in 2018 begon, is een boete van in totaal 21 miljoen Euro opgelegd aan 3 bouwers en twee verkopers van muziekinstrumenten. Yamaha, Roland en Fender hebben verkopers onder druk gezet om hun producten niet onder een minimumverkoopprijs aan te bieden. De bouwers maakten gebruik van speciaal ontwikkelde software om de verkoopprijzen in de gaten te houden en dreigden de samenwerking met de verkopers te beëindigen als ze na constatering van een te lage verkoopprijs de prijzen niet zouden aanpassen.

Daarnaast hadden Thomann en MUSIC Store sinds december 2014 onderling afspraken gemaakt over verkoopprijzen van specifieke producten.

Andreas Mundt, voorzitter van het Bundeskartellamt:

Hersteller und Händler von Musikinstrumenten haben über Jahre hinweg systematisch darauf hingewirkt, den Preiswettbewerb gegenüber den Endverbrauchern einzuschränken. Die Hersteller haben zumindest die führenden Fachhändler Thomann und MUSIC Store dazu angehalten, festgesetzte Mindestverkaufspreise nicht zu unterschreiten, was diese in vielen Fällen auch taten. Darüber hinaus haben die Händler untereinander in Einzelfällen Absprachen über Preiserhöhungen einzelner Produkte getroffenen. Das Bundeskartellamt sendet mit den verhängten Bußgeldern nicht nur an die betroffenen Unternehmen, sondern auch an die gesamte Musikinstrumente-Branche das klare Signal, dass Verstöße gegen das Verbot der Preisbindung und von Preisabsprachen nicht toleriert werden.

Alle betrokken partijen hebben meegewerkt aan het onderzoek.

Bron:

 
Ik ben dus wel voor adviesprijzen of prijs afspraken. Een zelfde product zou gewoon overal het zelfde moeten kosten, maakt niet uit waar je het koopt.
Vind je het product te duur, dan koop je een ander product. Of niks. Merkt een fabrikant dat zijn product niet goed verkoopt omdat er een concurrerend product is wat beter verkoopt, dan kan hij besluiten om overal zijn prijzen aan te passen, maar weer, overal gelijke prijzen. Zo heb je toch marktwerking, zonder dat er een race to the bottom hoeft te ontstaan. Hoe concurreer je dan? Op service en product en assortiment. En als iedereen dat ook op niveau heeft, dan kan je dus elk product overal kopen met de zelfde service tegen de zelfde prijs.
 
Prijsafspraken zijn voor de consument natuurlijk niet oké en verboden dus dat men boetes uitdeelt is goed.

Maar daar tegenover staat dat als je alles los laat dat dan uiteindelijk zowel de werknemers en ook de consumenten de lul zijn want er ontstaat een race to the bottom met als gevolg dat er op alles wordt bezuinigd; op service, goed personeel enz dus steeds minder mensen hebben goede arbeidsvoorwaarden en consumenten krijgen slechtere service.

Het blijft kiezen uit twee kwaden maar als iedereen alleen maar met de portemonnee in het achterhoofd koopt is dit het uiteindelijke gevolg en willen we dat dan?
Beter is het verplicht stellen van goede arbeidsvoorwaarden zodat winkels daarop niet meer concureren en mensen een normaal betaalde baan met zekerheid kunnen hebben.

Concurrentie oké maar niet ten koste van alles, vrije markt lijkt leuk maar als dat ten koste gaat van velen hun vrijheid dan kies ik liever voor goede spelregels.
Wel een aardige filosofische gedachte; bestaat vrijheid zonder regels of is er altijd enige struktuur nodig, denk daar maar 'ns over na.
Qua race to the bottom: dat noemen we hier 'De Action'. Apple doet er ook aan mee: een tijdje geleden kwam aan het licht hoe de iPhone geproduceerd wordt: precies hetzelfde als je kleding en goedkoop speelgoed.

Helaas heeft het geen zin om prijsafspraken te maken om ellende in de wereld tegen te gaan. Ik vind ook dat dit een taak van de Overheid is (minimumloon, wetten en regels qua werkomstandigheden, pauzes, werktijden, etc.). Ik heb het idee dat sommigen hier vinden dat Thomann en de synthesizer fabrikanten een beetje onterecht aangepakt zijn. Dat is geenszins het geval. De wereld is niet perfect en in sommige arme landen zelfs uiterst belabberd. Prijsafspraken veranderen daar niets aan. Als je kleding koopt werk je per definitie mee aan uitbuiting van kinderen in een sweatshop in Azië. Ik kan helaas niet naakt over straat. En ik eet paprika's. Ik heb die troep zelf nog geplukt als scholier in de vakantie. Ik ben nog nooit zo schandalig behandeld als door die tuinders. Ik probeer in de supermarkt dus zoveel mogelijk paprika's uit Spanje te kopen. Maar daar worden ze ook slecht behandeld.

Zoals ik en anderen al aangaven: als je als consument klaar bent met de onpersoonlijke aanpak en de onbereikbare klantenservice kun je ook naar een kleine ondernemer gaan. Qua supermart doet men dit inmiddels reeds (je kent ze wel: die avondwinkeltjes). V&D is failliet. Verder valt me op dat de beste synths (vooral modulair) niet verkocht worden bij de Thomanns van deze wereld maar op hun eigen website.

Het verandert dus wel, maar heel langzaam.

De Thomanns van deze wereld maken geen prijsafspraken omdat ze anders geen droog brood verdienen maar omdat ze macht hebben. Ik zeg niet dat ze zwemmen in het geld (misschien wel, weet ik niet) maar medelijden hoeft niemand met ze te hebben. En laten we eerlijk zijn: dozen schuiven voor een opslag op de inkoop prijs van 40% kan iedere halve zool. Thomann ontwikkelt niets, voor mij hebben ze geen meerwaarde. Al verdienen ze 5 Euro per artikel dan vind ik het nog te veel. De ontwikkelaars van die apparaten die ondernemers risico nemen: da's een ander verhaal! Maar die bepalen hun eigen (groothandel)prijs naar Thomann toe.

Als een naai-atelier annex sweatshop aan de wolven van de 'race to the bottom' overgelaten worden, waarom Thomann dan niet? En nee: we kunnen daar helaas niets aan veranderen. Ook niet door de teugels te laten vieren qua Thomann. Ik vind dat niet terecht, maar een uitzondering maken voor synth fabrikanten en verkopers? Neen.
 
Laatst gewijzigd:
Ik ben dus wel voor adviesprijzen of prijs afspraken. Een zelfde product zou gewoon overal het zelfde moeten kosten, maakt niet uit waar je het koopt.
Vind je het product te duur, dan koop je een ander product. Of niks. Merkt een fabrikant dat zijn product niet goed verkoopt omdat er een concurrerend product is wat beter verkoopt, dan kan hij besluiten om overal zijn prijzen aan te passen, maar weer, overal gelijke prijzen. Zo heb je toch marktwerking, zonder dat er een race to the bottom hoeft te ontstaan. Hoe concurreer je dan? Op service en product en assortiment. En als iedereen dat ook op niveau heeft, dan kan je dus elk product overal kopen met de zelfde service tegen de zelfde prijs.
Een adviesprijs is iets anders dan een prijsafspraak. Adviesprijzen zijn al jaren irreëel: geen verkoper houdt zich eraan. En zoals ik zei: ik vind het niet eerlijk dat synth verkopers en fabrikanten prijsafspraken mogen maken en de sweatshops in Azië niet.
 
Ja, weet ik, ik bedoel meer dat die prijs gewoon gevolgd moet worden. Het is dan geen adviesprijs meer, dat klopt.
 
Het was vroeger al zo dat je bij het inkopen van een X bedrag per jaar als muziek winkel een bonus kreeg van Yamaha en Roland. Daar werden de "kortingen" voor de klant van gefinancierd. Als muziekwinkel hield je er dus niks aan over, maar je kon wel meedoen aan de "bij ons krijg je standaard 15% korting" race.
Kleinere winkels die niet aan die targets konden voldoen werden zo dus uit de markt gezet.
 
Ja, weet ik, ik bedoel meer dat die prijs gewoon gevolgd moet worden. Het is dan geen adviesprijs meer, dat klopt.
Vraag me af hoe dat zit met B-stock.. wat als ik als winkel zijnde, gewoon wat dozen openmaak, het apparaat eruit haal, en terugstop en zeg "dit is aangetast, als nieuw, en nu is het B stock".

Mag ik het dan onder die prijs verkopen?
 
Verboden prijsafspraken zijn in het nadeel van de consument en hier een hartverwarmend Calimero verhaal ophangen terwijl er 3 van de grootste fabrikanten ter wereld en 2 van de grootste muziekwinkels van Duitsland bij betrokken zijn gaat ook niet echt op natuurlijk. Verander Fender in Nestlé, Yamaha in Coca Cola, Roland in Pepsi, Thomann in Albert Heijn en MusicStore in Jumbo en er blijft niet veel meer heel van het verhaal. En Thomann en MusicStore hebben waarschijnlijk meer kleine winkels uit de markt gedrukt dan wie dan ook :D
 
En wie betaalt die boete denk je. De klant. Er valt niks te winnen.
Ben ik niet met je eens, althans in theoretische zin. Als een product te duur wordt, kies je als consument een alternatief. Of er springen nieuwe aanbieders in de markt. maar dan gaan we wel uit van een rationeel denkende consument :).
 
Ben ik niet met je eens, althans in theoretische zin. Als een product te duur wordt, kies je als consument een alternatief. Of er springen nieuwe aanbieders in de markt. maar dan gaan we wel uit van een rationeel denkende consument :).
En van een werkende markt. Als er prijsafspraken worden gemaakt en kartelvorming is gaat de vlieger dus niet op :)
 
allemaal nogal relatief. Als je absoluut een moog/roland/ vul in... wil en hij kost 699 of 750 of 799 - koop je 'm eender hoe. Desnoods ff langer sparen.
Kost ie 999 en je wil m absoluut? Nog langer sparen. Wat dat met 'de markt' te maken heeft is me een raadsel.
Apple heeft de prijzen van hun iphones opgekrikt en beweert recent niet te kunnen voldoen aan de vraag. Of 't allemaal waar is...
En Thomann geeft dikke service, minder gedoe mee dan bax. Musicstore heb ik 't minder mee. En Turnlab? Heb enkel spijt van 50% van wat ik daar kocht, 100% osci. rest my case

Je kan natuurlijk koppig wat anders doen, maar druppel op hete plaat vrees ik. Tenzij 't gendergelijkheid, klimaat of dierenleed betreft, dan heb je n kans. Maar laat ons daar HIER niet over uitwijden alsjeblieft.
Ik heb net nog wat vinyl gekocht van een klein winkeltje, maar 't is dood... Erg, maar wat doe je er aan?
 
Volgens mij is dat al jaren wat er gebeurt. Ik herinner me nog dat ik begin deze eeuw bij Thomann een Electrovoice geluidsset had gekocht (zelf opgehaald 250kg oid). In Nederland lag de prijs toen echt beduidend hoger, dacht iets van 30% zelfs. Later bij een andere winkel (Rockshop.de) dezelfde set aangevraagd en die boden mij een offerte die nog 10-15% onder Thomann zat. Versterkers had ik al op de groei gekocht destijds dus wederom weer naar Duitsland om een tweede setje op te halen.. meer subs is beter 8)

Een kennis van me werd echt ubergeil van mijn set en zag het ook helemaal zitten nadat ik em had geïnformeerd over de prijzen bij deze Duitse winkel. Het heeft enige tijd geduurd maar niet gek lang nadat ie die offerte had gekregen ontving ik een bericht van Rockshop. Het kwam er in het kort op neer dat ze op de vingers waren getikt door EV en alles was direct aan mij te linken door deze offerte en niet echt blij met mij waren.. En dat allemaal omdat ik dacht reclame te maken voor de Rockshop.. Wat bleek?? Die linkmichel die ik mijn offerte had verstrekt was er naar een Nederlandse EV dealer gegaan.. of ie die set nog goedkoper kon leveren waarschijnlijk. (ken em 'n beetje :D) Ik kende deze Nederlandse dealer ook maar al te goed.. en had dus aan de bel getrokken bij EV Europe. Daarna werden de EV prijzen bij Thomann en Rockshop dus flink opgetrokken.

Synths en ander studiospul was ik toen niet echt mee bezig maar PA spul kon je toen (2002-2005) echt nog voor véél minder bij die Duitse webshops als Thomann kopen.
 
De winst van de producenten staat los van de winstmarges van verkopende partijen. De manier waarop het werkt is dat een fabrikant een product produceert voor, zeg, 300 euro. Vervolgens verkopen zij dat product voor, bijvoorbeeld, 400 euro aan de verkoopkanalen. Veel fabrikanten willen niet met allerlei kleine handelspartners zaken doen (want dure administratie). Partijen als Bax en Thomann zullen dus zelden zaken doen met de fabrikant zelf. De fabrikanten leveren meestal aan een beperkt aantal distributeurs. Deze distributeurs nemen de verdeling in de rest van de keten voor hun rekening, uiteraard tegen een opslag. De producent geeft een zogenaamde adviesverkoopprijs af. Daarmee zegt men: dit lijkt ons een redelijke verkoopprijs voor de eindconsument. Het idee is dat als alla verkoopkanalen zich uiteindelijk aan deze "eindprijs" houden zij allen een marge pakken dat daarmee in overeenstemming is. Het kan dus zijn dat er een importeur, distributeur, inkooporganisaties tussen zitten voordat het uiteindelijk bij een retail-kanaal belandt (zoals Bax, Thomann etc.)

De winst die de fabrikant behaalt staat los van de uiteindelijke verkoopprijs die de consument betaalt. Dus de statistieken over hoeveel winst een fabrikant heeft behaald is maar één deel van de som. Je moet ook de winstcijfers van alle tussenpartijen erbij rekenen. Elke tussenpartij zal weer een marge bovenop het product rekenen. Het verschil tussen de prijs waarvoor de fabrikant het product verkoopt en wat de consument uiteindelijk betaalt komt dus terecht in de distributie-keten (inclusief de retailer).

Concurreren op prijs betekent dus dat je bereid bent om minder marge per apparaat te pakken... in de hoop om meer apparaten te verkopen (tegen die lagere prijs). Ik vind dat een gezonde situatie. Je zorgt voor een beloningssysteem voor het optimaliseren van het hele process. Dat is precies wat ondernemers proberen te bereiken. Een optimum vinden tussen verkoopprijs en afzet.

Dit is ook waar ondernemersrisico weer een rol speelt. Als je bereid bent een groter risico te nemen dan kan ook de beloning groter zijn. Als je bijvoorbeeld verwacht dat een bepaalde 2600 kloon razendpopulair gaat worden dan koop je een grote partij in waarbij je een staffelkorting bedingt. Dankzij deze korting kun jij makkelijker wat toegeven op je verkoopprijs. Daarmee hoop je meer consumenten naar jouw verkoopkanaal te trekken.

Kortom: ik ben tegen prijsafspraken. De optimalisaties die in de keten plaatsvinden zouden uiteindelijk ook tot voordeel van de consument moeten leiden en niet alleen maar in de zakken van de tussenpartijen moeten verdwijnen. Uiteindelijk heb je ook de consument nodig om die optimalisaties te laten werken en dat gaat niet met vastgestelde verkoopprijzen.
 
Ik vermoed eigenlijk dat het hier niet om geld gaat maar om verkoop recht.
Als er meerdere grote partijen zijn die zeggen tegen een fabrikantje . “Ik wil je spullen wel verkopen maar alleen als ik dat alleen mag” “anders kan jij je spullen hier niet bij ons verkopen” als er meer partijen zijn dan verkoop jij je spul niet. En helemaal niet als drie grootste gezamenlijk dat doen. Dus komen de artikelen alleen bij de grootste terecht of alleen bij kleine winkels.
Je wil natuurlijk zoveel mogelijk verkopen dus ga je akkoord met de grootste drie. En kunnen kleinere partijen deze spullen niet verkopen omdat ze niet worden aangeboden aan kleine winkels.
Dat is voor mij kartelvorming.
 
mijn ervaringen zijn juist omgekeerd aan velen hier. ik koop alleen nog spullen bij onze grote duitse vrinden thomann of music store. waarom? prijs is een dingetje, maar voor mij doorslaggevend is de service, alleen maar positieve ervaringen.. als iets niet klopt of kapot is, meteen geregeld en altijd in het voordeel van de klant. ook bij bax is dat dus ook niet zo. en lokaal? ik kom nog uit de tijd dat muziekwinkels te bedonderd waren om de synth afdeling voor je te openen omdat je er niet uitzag als iemand aan wie ze een nieuw workstation konden verkopen, en ik ben dat bij een aantal winkels nooit vergeten. en de keren dat ik terug moest met apparatuur, was altijd bij 'echte' shops waar het soms wel, maar vaak niet tot tevredenheid werd opgelost. met die prijsafspraken zal het best meevallen, want ze zijn allebei nou niet bepaald de duurste..
 
Welkom in de wereld van het kapitalisme. Je kunt natuurlijk altijd zelf kiezen.
Snel een goed & goedkoop muziekinstrument nodig? => marktplaats. Ken je het niet? => Youtube. Bevalt het daarna niet? =>marktplaats

Ikzelf ben voorzien (heb alles wat ik nodig heb) en hoef ook niet steeds de laatste nieuwe instrumenten te bezitten (vaak niet eens significant beter dan bestaande versies)
 
Ik vermoed eigenlijk dat het hier niet om geld gaat maar om verkoop recht.
Als er meerdere grote partijen zijn die zeggen tegen een fabrikantje . “Ik wil je spullen wel verkopen maar alleen als ik dat alleen mag” “anders kan jij je spullen hier niet bij ons verkopen” als er meer partijen zijn dan verkoop jij je spul niet. En helemaal niet als drie grootste gezamenlijk dat doen. Dus komen de artikelen alleen bij de grootste terecht of alleen bij kleine winkels.
Je wil natuurlijk zoveel mogelijk verkopen dus ga je akkoord met de grootste drie. En kunnen kleinere partijen deze spullen niet verkopen omdat ze niet worden aangeboden aan kleine winkels.
Dat is voor mij kartelvorming.
En dan krijgen ze dus 21 miljoen boete. De echte hel zit in de tussenhandel en al helemaal als die samenvalt met de grote agglomeraten als AH. Daar moet de bijl in.
 
Wat ik hier nergens teruglees is : 'Ik verwerp dit soort praktijken, het is een belediging voor de consument, ik koop niks meer van dat merk vanaf nu.' En dat is denk ik het enige wat ook maar enigszins zou werken. Zo ga ik echt met alles om als het om producenten en verkopers gaat. Als je me moedwillig naait ben ik klaar met je.
Ik heb dit soort discussie s wel vaker, schoonouders die gewoon naar winkels blijven gaan waar ze genaaid zijn. Onbegrijpelijk. Als iemand je op marktplaats bedondert koop je nooit meer iets bij die persoon of haal je wellicht zelfs politie er bij, maar als je in een supermarkt dagelijks wordt gepiepeld maakt het allemaal niet zo uit blijkbaar.
Ik vind dat echt heel vreemd.
 
Wat ik hier nergens teruglees is : 'Ik verwerp dit soort praktijken, het is een belediging voor de consument, ik koop niks meer van dat merk vanaf nu.' En dat is denk ik het enige wat ook maar enigszins zou werken. Zo ga ik echt met alles om als het om producenten en verkopers gaat. Als je me moedwillig naait ben ik klaar met je.
Succes met het vinden van een supermarkt waar niet minstens 1x iets misgegaan is waardoor iemand zich genaaid heeft gevoeld. Er zijn gewoon te weinig winkels en merken om zo'n boycot effectief te maken en in het geval van supermarkten houd je geen plek meer over om boodschappen te doen...
 
Back
Top