Het enigste wat ik kan bedenken is dat plezier hebben in dat wat je doet het belangrijkste is en de rest doet er niet toe, natuurlijk makkelijk gezegd maar in de praktijk gaat dat niet altijd even makkelijk.
Maar goed, als je dit voor je plezier doet en dat doen de meesten van ons dan is dat de hoogte van de lat denk ik.
Plezier en af en toe een beetje inspanning om een nieuwe uitdaging te doen slagen is precies de juiste maatstaf en zodra iets meer frustreert dan dat het oplevert dan heb je een onrealistisch doel denk ik, wellicht is voor sommigen (en ook voor mij) het talent niet groot genoeg om datgene wat je wilt te verwezelijken.
Ik wil ook wel een mooie suite a la Pink Floyd maken of wat Steely Dan achtige tracks maken maar dat redt ik niet om eerlijk te zijn.
Ik heb bijv een stuk of 10 hardware synths maar er zijn er maar een paar die ik (redelijk) beheers en snap dus ben ik iets te snel gegaan met aankopen in sommige gevallen om maar wat sounds te kunnen maken die ik graag wil maken maar uiteindelijk toch te weinig met sommige synts doe en daardoor geen diepgang krijg.
Jezelf iedere keer een doel stellen wat haalbaar is, als je bijv een synth koopt dan leg je jezelf beperkingen op, eerst één onderdeel goed beheersen en dan door naar het volgende onderdeel en zo is het met een daw ook uiteindelijk, Keulen en Aken worden niet op één dag gebouwd.
En soms (glim)lachen als iets niet lukt ipv boos worden scheelt ook, dan relativeer je beter want zo belangrijk is het allemaal ook niet uiteindelijk.
Ja, ik weet het wel alleen soms zit ik mezelf toch teveel in de weg.