't Is net als in de kunst, je kunt (even grofweg) twee kanten uit:
-Je maakt een uniek schilderij of een hele mooie foto, waar er één van is of een zeer beperkte genummerde oplage, je signeert het met je naam en mensen kopen het omdat ze je kunst mooi vinden, het tot de verbeelding spreekt en de zinnen prikkelt. Dit is een beperkte oplage alleen voor de liefhebbers / een selecte groep.
-Je maakt een uniek schilderij of een hele mooie foto, die in zeer grote oplage vermenigvuldigd wordt en in allerlei grote woonwarenhuizen komt te liggen. Ik doel op die schilderijen / foto's bij de ikea (zwartwitfoto van jaren 30 bouwvakkers aan het lunchen op grote hoogte. Zo op een stalen balk met zijn allen). Dit is kunst voor de massa.
Het is nét wat je als doel voor ogen hebt.
Ik denk dat je niet moet vergeten dat de populaire muziekstromingen niet als kunst gezien worden, maar meer als accesoire. Net als trendy kleren, kapsels, schoenen en sieraden is muziek ook een onderdeel van veel mensen hun 'image' / voorkomen.
Het is het verhaal van de snackbar op de hoek met de op ambachtelijke wijze zelfgemaakte croquetten en de macDonalds een paar straten verderop met hun macWeetikhet-burger als tijdelijke actie.
De snackbar op de hoek heeft het allemaal zelf in de hand, kan er van rondkomen en bouwt op een reputatie van goeie producten uit eigen keuken. De macdonalds richt op de massa en gaat voor grote aantallen.
Ga je voor delicatesse of ga je voor fastfood?
't is een kwestie van smaak:
bottom line: er is vraag naar muziek voor de massa's dus vind ik het heel erg logisch om daar een graantje aan mee te pikken. Uiteindelijk moet je het in deze wereld toch in je eentje rooien en is geld hét middel om je leven aangenaam te maken.
Als ik een aanbieding krijg om een track te verkopen aan een grote naam zonder dat ik de rest van mijn leven contractueel vastzit aan één of andere foute deal dat alle muziek die ik bloed ingepikt wordt - dus een pér track iets, dan doe ik het wel. Cool underground zijn is leuk, maar de kachel moet ook branden...
-C-
-Je maakt een uniek schilderij of een hele mooie foto, waar er één van is of een zeer beperkte genummerde oplage, je signeert het met je naam en mensen kopen het omdat ze je kunst mooi vinden, het tot de verbeelding spreekt en de zinnen prikkelt. Dit is een beperkte oplage alleen voor de liefhebbers / een selecte groep.
-Je maakt een uniek schilderij of een hele mooie foto, die in zeer grote oplage vermenigvuldigd wordt en in allerlei grote woonwarenhuizen komt te liggen. Ik doel op die schilderijen / foto's bij de ikea (zwartwitfoto van jaren 30 bouwvakkers aan het lunchen op grote hoogte. Zo op een stalen balk met zijn allen). Dit is kunst voor de massa.
Het is nét wat je als doel voor ogen hebt.
Ik denk dat je niet moet vergeten dat de populaire muziekstromingen niet als kunst gezien worden, maar meer als accesoire. Net als trendy kleren, kapsels, schoenen en sieraden is muziek ook een onderdeel van veel mensen hun 'image' / voorkomen.
Het is het verhaal van de snackbar op de hoek met de op ambachtelijke wijze zelfgemaakte croquetten en de macDonalds een paar straten verderop met hun macWeetikhet-burger als tijdelijke actie.
De snackbar op de hoek heeft het allemaal zelf in de hand, kan er van rondkomen en bouwt op een reputatie van goeie producten uit eigen keuken. De macdonalds richt op de massa en gaat voor grote aantallen.
Ga je voor delicatesse of ga je voor fastfood?
't is een kwestie van smaak:
bottom line: er is vraag naar muziek voor de massa's dus vind ik het heel erg logisch om daar een graantje aan mee te pikken. Uiteindelijk moet je het in deze wereld toch in je eentje rooien en is geld hét middel om je leven aangenaam te maken.
Als ik een aanbieding krijg om een track te verkopen aan een grote naam zonder dat ik de rest van mijn leven contractueel vastzit aan één of andere foute deal dat alle muziek die ik bloed ingepikt wordt - dus een pér track iets, dan doe ik het wel. Cool underground zijn is leuk, maar de kachel moet ook branden...
-C-
) juist supercool vind om te doen. Al dat gezeik over orginaliteit. Steengoede liedjes (wat dat zijn het!) in een dikke produktie is ook een kwaliteit. ook al is het dan misschien niet orgineel. Wat die twee voorbeelden die ik gaf in mijn ogen wel degelijk zijn overigens! Het grote publiek is ook niet geintreserd in orgineel en/of vernieuwend. Men "luistert" naar 96 kb mp3'tjes door het speakertje van hun telfoon!!!
