Wat is er aan de hand in synthland
- Thread starter JohnDoe24
- Start date
onrust nv
Onrust industriëele audio
- Lid sinds
- 12 november 2008
- Berichten
- 3.034
Wat ik nou echt nuttig zou vinden is: als Korg weer gewoon De MS-serie en de mono/poly+poly 6 zou uit brengen. ipv al die opgewaardeerde rekenmachines. Waarom een goed concept laten vallen?
Waarom een goed concept laten vallen?
Geld.
teluur
Te|
- Lid sinds
- 9 december 2005
- Berichten
- 4.098
Ik denk dat een 'nieuwe oude' korg monopoly eerder duurder dan goedkoper zal uitvallen dan een tweedehansje, dus voor welke markt moet hij (zij) geproduceerd worden, daarnaast zal het geluid volgens de puristen anders zijn dan de classic (al was het alleen maar omdat bepaalde componenten niet gemaakt mogen/kunnen worden). Is synthland niet gewoon 'volwassen' (= 'massa product') net zoals altijd ontstaat er dan een soort van recycling van ideeen, verzadiging van de markt en het ontstaan van een standaard (qua geluid/mogelijkheden en design).
onrust nv
Onrust industriëele audio
- Lid sinds
- 12 november 2008
- Berichten
- 3.034
Ik zou best wat meer voor een nieuwe mono/poly betalen, en de curtis chips zijn nog verkrijgbaar.
Hooihuis
Acta est fabula
Ik zie het voor de verandering een keer positief: er komt, naast een hoop (voor mij) oninteressant spul ook heel veel moois op de markt. Het eerste negeer ik gewoon en het laatste heeft mijn aandacht, simple as that.
Zoiets als een Little Phatty vind ik toch een mooi product hoor: een redelijk eenvoudige maar goed klinkende analoge synth met midi, Moog-sound, geheugen, goed uitgekiende bedieningsinterface en een redelijke prijs. Ik heb zelf aardig wat vintage bakken waar ik heel blij mee ben, maar toch vind ik het fijn dat ik tenminste 1 synth heb die mijn patches kan opslaan
Ik moet wel zeggen dat ik de mooiste spullen meestal van de kleinere fabrikanten vind komen, vaak 1-mans bedrijfjes. Tenori-on lijkt mij trouwens ook wel interessant, vooral als sequencer uiteraard.
Waar ik het wel aan heb gemerkt is bijvoorbeeld de Sound on Sound, die ik nog steeds elke maand trouw koop (voor hoe lang nog weet ik niet). Vroeger las ik alles en vond ik minstens 80% boeiend, nu staat er bijna alleen nog maar software (en gerelateerde producten) in. Toevallig viel het vorige maand en nu in december, met de review van de Voyager OS, een keer mee. Maar al die controllers e.d., daar krijg ik echt
van.
Zoiets als een Little Phatty vind ik toch een mooi product hoor: een redelijk eenvoudige maar goed klinkende analoge synth met midi, Moog-sound, geheugen, goed uitgekiende bedieningsinterface en een redelijke prijs. Ik heb zelf aardig wat vintage bakken waar ik heel blij mee ben, maar toch vind ik het fijn dat ik tenminste 1 synth heb die mijn patches kan opslaan
Ik moet wel zeggen dat ik de mooiste spullen meestal van de kleinere fabrikanten vind komen, vaak 1-mans bedrijfjes. Tenori-on lijkt mij trouwens ook wel interessant, vooral als sequencer uiteraard.
Waar ik het wel aan heb gemerkt is bijvoorbeeld de Sound on Sound, die ik nog steeds elke maand trouw koop (voor hoe lang nog weet ik niet). Vroeger las ik alles en vond ik minstens 80% boeiend, nu staat er bijna alleen nog maar software (en gerelateerde producten) in. Toevallig viel het vorige maand en nu in december, met de review van de Voyager OS, een keer mee. Maar al die controllers e.d., daar krijg ik echt
van.
synthiaks
Gepokt en gemazeld
Ik vind eigenlijk dat Korg prima bezig is. etriton draait hier nog steeds op volle toeren en de Radias en R3 doen het ook prima. Net weer wat anders dan de meeste analoge emulaties.
De Nanokey heeft nu ook een plekje in de studio (en notebooktas) gevonden.
De Nanokey heeft nu ook een plekje in de studio (en notebooktas) gevonden.
Jij en 40 anderen, en da's geen markt
Er zijn een hele hoop redenen te verzinnen waarom dit niet gebeurt. Tijd dat ik ze ergens in een sticky mik.
1) Gebrek aan analoge engineers. Analoog ontwerp is een kunst en als je alle mensen ontslaat omdat je laatste analoge product uit je selectie is verdwenen is het lastig om ze terug te halen. Tel daarbij op dat analoog ontwerp niet meer zo in trek is als vak en je kunt niet zomaar een mengpanelen-ontwerper overplaatsen naar de synth-afdeling.
2) Niet wat de markt vraagt. Zoals ik al zei zijn Tritons veel harder in trek dan VAs, laat staan analoge hardware.
3) Productiekosten. Assemblage en QC kost geld. Als je gezien hebt wat de budgetlijnen nu doen (alles plastic, niks weegt nog iets) dan is een stalen bak met houten zijkantjes te duur. Vroeger niet (of beter gezegd, vroeger ook), maar er was gewoon geen andere keuze. Had je Roland/Korg/Yamaha toen verteld dat ze de mogelijkheid hadden om met een DSP een synth van onder de $1000 te maken die meer kon dan een CS80 maar niet zo goed klonk, dan waren ze er op gesprongen totdat ze je geheim hadden ontfutseld.
4) Featurelist. Een monster als een Andromeda kan alles. Een Polysix was daarentegen magertjes - de reden dat mensen achter 1-oscillator chorus budgetbakken aanrennen is omdat die tenminste nog wel voor stervelingen te betalen zijn. Maak een 6-voice 1 osc synth die betaalbaar is en hij kan niet genoeg - maak een monofone 2- of 3-osc synth en hij is beperkt want je kunt er geen akkoorden op spelen.
5) Vintage. Wat Korg ook maakt, het is niet goed - als je de reviews van de Moog Voyager hebt gelezen zitten er vast wel een aantal mensen tussen die zeggen dat 't ding toch niet zo vet is (of zelfs helemaal niet vet!) als de originele Mini model D. Op dezelfde manier kan ik je garanderen dat je geklaag krijgt omdat een theoretische PolySeven toch niet zo romig is als de PolySix. Dit heeft te maken met de verschillende opvattingen tussen een ontwerper (zuiverheid en stabiliteit van het ontwerp, bang for the buck) en een purist (ontstemmen en oversturen is charmant en het mag wat kosten).
6) Economie. Als ze een nieuwe bak zouden willen uitbrengen zijn er duizenden mensen die gelijk beloven het ding te kopen - en dat doen ze dan niet. Het apparaat is te duur, kan te weinig, klinkt niet lekker, of ze hebben nu even geen geld. Enthousiasme op internetforums is goedkoop, geld inleggen zoals bij die Taurus-pedalen van Moog niet.
7) Concurrentie. Je hebt nu een stel "kleine" fabrikanten die modules bouwen en synthesizers maken. Als een gigant als Yamaha zich daar in zou wagen is dat gelijk aan een baksteen in een vijver gooien. Als Yamaha daarna bedacht "mhm, toch niet wat we willen" heb je een stel geruineerde kleine fabrikanten, en het ecosysteem is momenteel juist al zo interessant. Vergeet niet dat de Japanse bakken in die tijd ook als goedkope aftreksels (ik heb de woorden "klinkt als plastic" zelfs gehoord) werden gezien van Arp, Moog, Oberheim en Sequential.
Met andere woorden: koop modules. Steun de zelfbouwers die de PS3100 reverse-engineeren en MS-20 filters nabouwen die weer 50 jaar meegaan. Ga even op bezoek in Italië. Het enige nadeel is dat er geen Roland, Korg of Yamaha opstaat - maar is dat dan zo'n groot verlies?
Maar vergeet ook een ander aspect niet: de mate waarmee mensen steeds meer zelf muziek maken en/of in handen hebben. Ieder n00b met een Mac heeft tegenwoordig wel eens met Garageband gespeeld. Het aantal "freaks" dat thuis op een PC of in een studiootje house-trackjes maakt wordt steeds groter, kijk maar naar het giga-aanbod van cheape midi-controllers en instap-synthesizers en dergelijken. Die dingen worden massaal verkocht, hoor. Vergis je niet.
Platen en CD's sterven gestaag uit, want je kan alles downloaden. Maar voor de genres in de electronische muziek geldt dat je het tegenwoordig bijna net zo makkelijk zelf kan maken. Til je dit verhaal op een maatschappelijker niveau, dan zie je dat de individualisering van de samenleving ook is doorgedrongen tot muziek (maken.)
Daar spelen fabrikanten op in. Dus zie je een markt die overspoeld wordt met allerlei "prosumer" producten die de aandacht van duurdere en ingewikkelde machines als de Evolver een beetje afleiden. Maar dat geeft niet, die wordt toch enkel gekocht door echte liefhebbers. Alles wat er te zeggen is over nieuwe synths is in deze thread eigenlijk al gezegd. En dan sluit ik me aan bij synthiaks: die Radias is prachtig! Ook de move naar Ninetendo DS vind ik prima. Ik heb ook Syntrax op mijn Nokia, is misschien geen geweldige kwaliteit, maar het is hetzelfde principe. En het is gewoon fun. Je houdt het toch niet tegen. Door (informatie-) technologie kunnen mensen steeds meer zelf: denk ook aan YouTube. Zelf TV maken. Dat geldt ook voor muziek.
Dus wees gerust: er is niets aan de hand in synthland an sich. Alleen de manier waarop we ermee omgaan en benaderen wordt anders. (Individueler en zelfstandiger.)
Platen en CD's sterven gestaag uit, want je kan alles downloaden. Maar voor de genres in de electronische muziek geldt dat je het tegenwoordig bijna net zo makkelijk zelf kan maken. Til je dit verhaal op een maatschappelijker niveau, dan zie je dat de individualisering van de samenleving ook is doorgedrongen tot muziek (maken.)
Daar spelen fabrikanten op in. Dus zie je een markt die overspoeld wordt met allerlei "prosumer" producten die de aandacht van duurdere en ingewikkelde machines als de Evolver een beetje afleiden. Maar dat geeft niet, die wordt toch enkel gekocht door echte liefhebbers. Alles wat er te zeggen is over nieuwe synths is in deze thread eigenlijk al gezegd. En dan sluit ik me aan bij synthiaks: die Radias is prachtig! Ook de move naar Ninetendo DS vind ik prima. Ik heb ook Syntrax op mijn Nokia, is misschien geen geweldige kwaliteit, maar het is hetzelfde principe. En het is gewoon fun. Je houdt het toch niet tegen. Door (informatie-) technologie kunnen mensen steeds meer zelf: denk ook aan YouTube. Zelf TV maken. Dat geldt ook voor muziek.
Dus wees gerust: er is niets aan de hand in synthland an sich. Alleen de manier waarop we ermee omgaan en benaderen wordt anders. (Individueler en zelfstandiger.)
Toch blijf ik bij mijn stelling: de synth is klaar, hij is volwassen.
Kijk maar naar andere instrumenten, piano's, drumkits etc. Misschien eens eentje van plexiglas of in zebrakleuren maar daar is ook niet de Bosendorfer 6 mk6 XS met kleurenscherm toch?
Het ding is gewoon uitgevolueerd (na de minimoog zijn er wat toevoegingen gedaan maar daar houdt het ook mee op). Met of zonder toetsen zelf een geluid in elkaar sleutelen. Is voor mijn idee niets mis mee, het blijven prachtige dingen, die synthjes.
Kijk maar naar andere instrumenten, piano's, drumkits etc. Misschien eens eentje van plexiglas of in zebrakleuren maar daar is ook niet de Bosendorfer 6 mk6 XS met kleurenscherm toch?
Het ding is gewoon uitgevolueerd (na de minimoog zijn er wat toevoegingen gedaan maar daar houdt het ook mee op). Met of zonder toetsen zelf een geluid in elkaar sleutelen. Is voor mijn idee niets mis mee, het blijven prachtige dingen, die synthjes.
- Lid sinds
- 11 juli 2001
- Berichten
- 5.439
Volwassen, natuurlijk, maar klaar...? Als er één muziekinstrument is dat zich bijzonder goed kan anpassen aan de vraag is dat de synthesizer, dus klaar, zoals de viool... never!
Wout
Volgens mij is het van alle tijden om bestaande succes-nummers te blijven verbeteren en heruitbrengen. Er is immers zeker een grote "customer-base" dus grote winst mogelijk en R&D kosten zijn minimaal. En als het product succesvol is wordt er liefst niet te hard afgeweken van de naam (brand awareness).
Je ziet dat ook in andere industrietakken (bvb VW Golf I, II, III, IV, V & VI). Dit hoeven daarom perse geen slechte producten te zijn.
Iedere generatie wordt (volgens de meesten) een beetje beter en vaak ook betaalbaarder. Niche producten, worden vaak in kleinere oplagen gemaakt, vaak ook meer handwerk, de R&D kost weegt vaak ook meer door... en zijn dus vaak ook duurder.
Grote merken doen dus vaak aan massa-productie (Juno's Triton's,...) om hun inkomsten te verzekeren maar kunnen daardoor anderzijds ook al eens sneller een risico-voller productje uitbrengen. Voor Yamaha bvb MIDI, mLAN, Tenori, ... Er is duidelijk nog altijd veel meer vraag naar standaard off-shelf synths met piano&trompet klanken dan naar exotische, analoge synths.
Meer specifiek vind ik de Moog LP wel een goed initiatief. Nu kan de doorsnee slaapkamercomponist hier ook het Moog-geluid in huis halen voor rond de 1000 euro ipv 3000 euro. Voor de DS en de Nano-controllers is er zeker een markt. Ben bvb vaak licht gepakt "onderweg": hotel, vliegtuig. Een DS of Nano-controller kunnen zo in de laptoptas mee de vlieger in.
Kortweg: Niemand verplicht je om de VW Golf VI te kopen. Je kan even goed een verweerde old timer cabrio kopen die je helemaal terug opkallefaterd en die ongetwijfeld beter klinkt & blinkt dan het "Golfje met ESP/ABS/Airbags/MP3/GPS/...". Maar als ik iedere dag 3 uur moet pendelen van/naar het werk door regen en wind zou ik toch eerder voor het Golfje gaan...
Stabby
Ouwe rot
Hierdoor ben ik juist enorm fan van Korg, ze komen met iets nieuws op de markt. De Kaoss Pad 3 is een heel andere ervaring dan de meeste effectenbakken, ik heb hopen plezier met dit ding.
Je moet natuurlijk beseffen dat het niet voor iedereen is, maar je ziet dat de funfactor van de Kaoss Pad en ook Yamaha Tenori-on de belangrijkste factor is. Je hoeft het niet als professionele apparatuur te beschouwen. Ik beschouw het zelf als speelgoed, maar dat spreekt me juist aan.
De Korg DS-10 is simpelweg een ideetje van enkele Japanners. Korg heeft er zelf niet zoveel mee te maken (ze zijn zelf niet de uitgever noch ontwikkelaar). De reden dat Korg dit project heeft gesteund is dat dit de perfecte introductie is voor een gamer die niet weet of het wat voor hem is. In plaats van dan enkele honderden euro's uit te geven, betaal je gewoon de prijs van een spel. En ik kan je zeggen dat het werkt. Ik heb hierdoor een Microkorg en niet veel later Kaoss Pad 3 gekocht.
Nu zou ik ook dolgraag ook een Tenori-On aanschaffen, gemaakt door de bedenker van Electroplankton voor de DS, maar de prijs weerhoudt me.
Laatst gewijzigd:
Daar ben ik het niet mee eens. Volwassen ja, maar klaar nee. Volgens mij moet het mogelijk zijn om synths te maken die veel dieper en uitgebreider te programmeren zijn dan wat nu op de markt is. Alleen denk ik niet dat er een grote markt voor zal zijn omdat het wellicht te complex is. Maar een synth met een ingebouwde scripttaal die je echt kunt programmeren ipv alleen aan wat parameters draaien lijkt me helemaal te gek.
Op zich klopt die stelling ook wel. Een typische synthesizer heeft namelijk de volgende elementen:
-oscillators of operators
-envelope
-filter
-klavier (om op te spelen, al dan niet extern)
-sync mogelijkheden (cv gate, midi, usb)
-geheugen voor patches (vanaf jaren '80)
-tenminste 1 audio-output
-handleiding
Of je dat nou in hout, plastic, metaal of plexiglas verpakt, dat maakt niet zoveel uit. Dus de synthesizer is een volwassen instrument, maar dat is het al sinds de jaren '70. Kenmerkend is namelijk dat vanaf die tijd musici (in bands en formaties) die synths bespeelden, steevast apart werden genoemd in de credits op albumhoezen. En je kreeg toen de eerste dedicated synthesizer-muzikanten natuurlijk.
Dus ja... de synth is een volwassen instrument, de beweging is er een beetje uit, het apparaat dan, hè. Want in een DS of een Tenori zitten ook iets van oscillators en dergelijken. De beweging zit nu in ons, en de manier waarop we synthesizers en eigenlijk de hele electronische muziek benaderen. Synthesizer applicaties in een Wii, in een GSM-toestel, Garageband, MySpace... enzovoorts. Was je vroeger stoer als je een Walkman had, nu is een iPod zonder eigen sequencer en sampler eigenlijk al ouderwets.
Het instrument "synthesizer" is in beginsel hetzelfde gebleven, alleen de toepassing ervan wordt steeds veelzijdiger. Straks download niemand meer een track, je maakt er gewoon eentje zelf!
