CS80
Stamgast
Ha mensen,
er is alweer een nieuwe download verkrijgbaar van ons ouder werk. Deze keer gaat het om het album "oughtibridge" dat live werd opgenomen tijdens een concert bij het vermaarde Britse radiotelescoop Jodrell Bank in 2001. De cd kreeg in 2005 -- toen ie verscheen -- zelfs een hele positieve recensie in Muziekkrant Oor, geschreven door Roy Mantel:
„[..] waarom zou een ambientband in godsnaam een live-cd uitbrengen en wat moet de luisteraar met een plaat van vier jaar geleden? [...] In ruim 73 minuten neemt men je mee in een geïmproviseerde donkere trip met gewiekste spanningsbogen. De betekenis van de door Stephen Parsick en Frank Makowski gebezigde term doombient wordt allengs duidelijk: Ramp leidt je niet langs schilderachtige landschappen waarbij de stuifsneeuw of de klaterende beekjes uit de speakers rollen. Nee, het zijn eerder verontrustend donkere soundscapes, afgewisseld met korte uitstapjes naar electro, techno en triphop. Soms klinkt het duo ‘conventioneel,’ als de klanken aan Pink Floyd en Tangerine Dream refereren, maar men versnijdt het met modernere opvattingen van elektronische muziek en is duidelijk schatplichtig aan de (experimentele) dance van de jaren negentig. Een mooie geluidstrip voor de donkere februari-avonden.“
Ook Paul Rijkens was er heel positief over in het muziekblad I/O Pages:
"Liet men op "Nodular" uit 1998 nog een vrij traditioneel geluid horen, op
"Frozen Radios" uit 2000 mengde men dit met invloeden uit ambient en
industriële muziek. "Oughtibridge" [...] gaat verder in de ambientsfeer. Hun
geïmproviseerde muziek is intrigerend en spannend [...] en lijkt wel wat op
"Planetary Unfolding" en "Encounter" van Michael Stearns. Stukken als
"Fibre" en "Tool", met heftige sequences, stuwen de muziek meer in de
richting van retro. De duisternis komt tot een climax in "Lovell".
"Spinegrinder" kent een fantastische sequence, welke terugkeert in "No Hard
Shoulder". Hier soleert men naar een schitterend einde. Deze prima mix
tussen ambient en retro verdient een vervolg op een nieuw studioalbum."
Wij gebruikten toen nog een heleboel oude spullen op het podium, ondermeer een Roland Jupiter-8, een Mini Moog, een Rhodes 73 Mk. 1, Yamaha YC-30, Korg Polyphonic Ensemble 2000, maar voor de sequencer-backings waren er ook ondermeer een ARP 2600, PPG 1020, EKO Compute Rhythm -- ja, die! --, Roland TR-808, Moog Prodigy en diverse effectapparatuur te horen (ondermeer Roland PH-830, Mutron Biphase, MXR Pitch Transposer en Flanger/Doubler, Dynacord TAM-19, Roland RE-201/301/501 tape delays en ga zo door).
Je kunt het hier downloaden:
http://www.musiczeit.com/album.php?album=1173&['ramp]+Oughtibridge+-+The+Full+Monty
Als je niet van downloads houdt, kan je ook een originele cd direct bij mij bestellen (stuur me gewoon maar een PM). Ik heb er nog een paar exemplaren dus wees er vlug bij!
Bedankt voor jullie attentie,
Stephen.
er is alweer een nieuwe download verkrijgbaar van ons ouder werk. Deze keer gaat het om het album "oughtibridge" dat live werd opgenomen tijdens een concert bij het vermaarde Britse radiotelescoop Jodrell Bank in 2001. De cd kreeg in 2005 -- toen ie verscheen -- zelfs een hele positieve recensie in Muziekkrant Oor, geschreven door Roy Mantel:
„[..] waarom zou een ambientband in godsnaam een live-cd uitbrengen en wat moet de luisteraar met een plaat van vier jaar geleden? [...] In ruim 73 minuten neemt men je mee in een geïmproviseerde donkere trip met gewiekste spanningsbogen. De betekenis van de door Stephen Parsick en Frank Makowski gebezigde term doombient wordt allengs duidelijk: Ramp leidt je niet langs schilderachtige landschappen waarbij de stuifsneeuw of de klaterende beekjes uit de speakers rollen. Nee, het zijn eerder verontrustend donkere soundscapes, afgewisseld met korte uitstapjes naar electro, techno en triphop. Soms klinkt het duo ‘conventioneel,’ als de klanken aan Pink Floyd en Tangerine Dream refereren, maar men versnijdt het met modernere opvattingen van elektronische muziek en is duidelijk schatplichtig aan de (experimentele) dance van de jaren negentig. Een mooie geluidstrip voor de donkere februari-avonden.“
Ook Paul Rijkens was er heel positief over in het muziekblad I/O Pages:
"Liet men op "Nodular" uit 1998 nog een vrij traditioneel geluid horen, op
"Frozen Radios" uit 2000 mengde men dit met invloeden uit ambient en
industriële muziek. "Oughtibridge" [...] gaat verder in de ambientsfeer. Hun
geïmproviseerde muziek is intrigerend en spannend [...] en lijkt wel wat op
"Planetary Unfolding" en "Encounter" van Michael Stearns. Stukken als
"Fibre" en "Tool", met heftige sequences, stuwen de muziek meer in de
richting van retro. De duisternis komt tot een climax in "Lovell".
"Spinegrinder" kent een fantastische sequence, welke terugkeert in "No Hard
Shoulder". Hier soleert men naar een schitterend einde. Deze prima mix
tussen ambient en retro verdient een vervolg op een nieuw studioalbum."
Wij gebruikten toen nog een heleboel oude spullen op het podium, ondermeer een Roland Jupiter-8, een Mini Moog, een Rhodes 73 Mk. 1, Yamaha YC-30, Korg Polyphonic Ensemble 2000, maar voor de sequencer-backings waren er ook ondermeer een ARP 2600, PPG 1020, EKO Compute Rhythm -- ja, die! --, Roland TR-808, Moog Prodigy en diverse effectapparatuur te horen (ondermeer Roland PH-830, Mutron Biphase, MXR Pitch Transposer en Flanger/Doubler, Dynacord TAM-19, Roland RE-201/301/501 tape delays en ga zo door).
Je kunt het hier downloaden:
http://www.musiczeit.com/album.php?album=1173&['ramp]+Oughtibridge+-+The+Full+Monty
Als je niet van downloads houdt, kan je ook een originele cd direct bij mij bestellen (stuur me gewoon maar een PM). Ik heb er nog een paar exemplaren dus wees er vlug bij!
Bedankt voor jullie attentie,
Stephen.
