Een maat voor de subjectieve informatie-inhoud van geluiden?

Het is aan de geïnteresseerde om heel precies aan te geven van welk type geluiden hij/zij de psychoakoestieke informatie-inhoud wil weten. Je kunt van een maat geen exact resultaat verwachten als je niet aangeeft waarvan die maat dan precies genomen moet worden. Maar als de geïnteresseerde zelf niet in staat is precies aan te geven om welk type geluiden het gaat zie ik twee uitwegen:

1. Iemand anders dan de geïnteresseerde hakt de knopen door waar de geïnteresseerde niet uitkomt, waardoor we toch met een scherpe definitie van het te meten type geluiden kunnen werken.

2. We gaan werken met fuzzy logic waarin ook plaats is voor grensgevallen. Maar deze tweede optie lijkt mij in dit prille stadium nog wat te hoog gegrepen.
 
Het blijft zo een beetje vaag wat in dit verband dan bijvoorbeeld witte ruis precies is. Hoe zou jij dat heel precies definiëren? Hoe weet je dat ruis dat buiten deze definitie valt niet binnen het psychoakoestieke model wel als zodanig moet worden opgevat? Zijn er ook nog andere manieren om die witte ruis heel precies te definiëren? Als dat zo is, waarom dan kiezen voor het ene en niet voor het andere?

Het zal wel duidelijk zijn dat ik het opdelen van geluiden in typen eigenlijk niet zo zie zitten. ;) Ik denk dat een methode waarbij je een gegeven geluid rechtstreeks kunt toetsen aan een psychoakoestiek model en waar een bruikbare maat uitrolt beter is. Een klein verschil tussen geluiden kan bij het opdelen in typen grote gevolgen hebben, want het hangt sterk af van de selectiecriteria. Met "fuzzy logic" oid. los je het niet op, hooguit dat je verschillen iets gladstrijkt, wat waarschijnlijk ten koste gaat van de nauwkeurigheid.
 
Probleem is dat een enkel geluid nauwelijks informatie bevat, dat is net zoiets als een enkele letter. Zo'n geluid/letter is wel of niet aanwezig, en daarmee heb je het dan gehad. Meer kan je er (voor het overbrengen van informatie) niet mee. Let wel dat zaken als toonhoogte, luidheid, etc. op zich in mijn maat geen rol spelen. Het gaat om de kale kwantitatieve informatie-inhoud, en die wordt volgens mij bepaald door het aantal hoorbaar verschillende berichtjes dat je met geluiden van een bepaald type kunt versturen. De feitelijke (semantische) inhoud van de verzonden berichtjes doet daarbij ook niet ter zake, net zo min als hoe de betreffende geluiden de luisteraar in de oren klinken. Enkel het aantal voor het gehoor te onderscheiden geluiden telt.

Wat een zeker geluid betekent hangt helemaal af van de codering die door de zender en ontvanger gehanteerd worden. Daarom heeft het volgens mij ook geen zin om afzonderlijke hoorbaar verschillende geluiden een verschillende informatie-inhoud te geven.
 
Maar de vraagt blijft, hoe wil je een bepaald type precies definiëren? Zoals je het omschrijft moet dat wel, want je neemt het aantal voor het gehoor te onderscheiden geluiden van dat type. Hoe weet je dat die methode om dat type te definiëren geldig is voor de hele geluidsruimte? Wat die methode ook mag zijn en wellicht werkt voor een zeker type geluid, het is maar de vraag of dit ook het geval is voor andere typen. Dan loop je het risico dat bepaalde geluiden buiten de boot vallen die eigenlijk wel tot dat type behoren en dan klopt het niet meer.
 
Lekker heen en weer praten is dit :D Als we face-to-face zouden zitten ging het vast allemaal wat sneller. ;) Maar goed, toch mooi dat dit mogelijk is met een forum, dat wel.
 
Er is een probleem, maar dat zit hem volgens mij niet in de definitie zelf maar meer in de vage uitdrukkingen en formuleringen die onder musici gangbaar zijn. Men is het veelal niet gewend zich met wiskundige precisie uit te drukken, en menigeen zal dat ook eenvoudigweg vertikken. Aan zulke mensen is de psychoakoestieke informatie-inhoud dus niet besteed. Ongetwijfeld zijn er ook meerdere definities voor 'witte ruis' mogelijk, en voor ieder van die definites zal de psychoakoestieke informatie-inhoud dan ook apart moeten worden berekend. En niet alleen dat, er zal ook nog voor iedere compressiemethode een bijbehorende psychoakoestieke informatie-inhoud bestaan. Zolang er niet één compressiemethode (voor ons doel) met kop en schouders boven de andere uitsteekt, zal de theorie dus langs meerdere sporen moeten worden uitgewerkt.

Al met al hebben we hiermee een enerverende speeltuin geschapen waarin ondernemende wiskundigen hun acrobatische kunsten kunnen vertonen. Wellicht is het een idee te zijner tijd ook een speciaal aan de psychoakoestieke informatie-inhoud geweid Journal te starten waarin op geregelde tijden de recente vorderingen in de berekening van de psychoakoestieke informatie-inhoud van typen geluiden gepubliceerd kunnen worden. Of loop ik nu te hard van stapel? :D
 
Ja, dat is misschien een beetje veel van het goede. :D (op dit moment, maar wie weet ;) )
Het idee is goed en de moeite waard om het verder uit te werken. Zoals ik er tegenaan kijk, het kan zijn dat we inderdaad niet het psychoakoestieke model vinden dat de compressiemethode geeft wat met kop en schouders boven andere uitsteekt. Daarom zou ik graag zien dat er een formele methode tegenover staat dat het type geluid nauwkeurig kan afbakenen. Ik zal hier nog 'ns verder over nadenken, ik heb wat (vage) ideetjes.
 
Aangezien het een ieder vrij staat om wat voor typen geluid dan ook te definiëren kan zo'n definitie eigenlijk niet fout zijn. De enige eis die vanuit de psychoakoestieke informatie-inhoud wordt gesteld is dat de definitie van het betreffende type geluid dermate exact moet zijn dat je - in principe - voor ieder wav-bestandje met 1 sec aan geluid van CD-kwaliteit kunt uitmaken of dat wel of niet het gedefinieerde type geluid bevat. Verder is het handig als je definities de mogelijkheid bieden om de voornaamste geluidstypen zoals die op vage wijze door musici worden benoemd door scherp gedefinieerde varianten te vervangen, die vervolgens voor het bepalen van de psychoakoestieke informatie-inhoud gebruikt kunnen worden.
 
Bij de fotografie kijk je bijvoorbeeld naar lijnparen per mm als maat voor scherpte. Misschien kun je iets vergelijkbaars optuigen voor muziek: een spectraaldiagram analyseren op hoogteverschillen en onderlinge afstand van pieken. Ruis zal namelijk in een spectraalanalyse een nagenoeg vlakke lijn geven, terwijl zuiver tonen en harmonischen een reeks mooie pieken geven. Hoe meer van die pieken, hoe rijker het geluid.
 
blanka

Dat zou kunnen en bij die aanpak heb je dan ook voor witte ruis en stilte vrijwel hetzelfde beeld (enkel ligt witte ruis boven de nullijn en stilte er precies op). Bovendien zou je bij jouw aanpak - in principe - ook voor afzonderlijke signalen de informatie-inhoud kunnen bepalen. Omdat een dergelijke maat iets heel anders is dan in mijn definitie stel ik dan wel voor er ook een andere benaming voor te bedenken.
 
Back
Top