Interessante uitspraak over sampling

Het Europese Hof heeft een belanghebbende uitspraak gedaan omtrent sampling:

https://3voor12.vpro.nl/update~45cd...zaak-voor-de-toekomst-van-samplegebruik~.html

Bottom line: samples mag je zonder toestemming gebruiken, tenzij het nog te herkennen is. Kortom: als je het manipuleert zodanig dat het op het oor niet meer te herkennen is, hoef je je niet druk te maken.

De vraag in volgende zaken wordt nu natuurlijk: waar ligt de precieze grens? Moet de rechter het herkennen? Een groep willekeurige personen wellicht?
 
Is alleen maar zodat Ed sheeran nog meer hits kan scoren
Dat had meer te maken met zelfde akkoordenschema's, tempo en ritmes toch?? Hij maakt iig wel authentieke begeleiding en sampelt zichzelf.. :)

Ook hij is trouwens net als Thicke en Pharrel voor de rechters gedaagd door de erven van Marvin Gaye (Let's get it on vs Thinkin' out loud) ook hier weer wat vage overeenkomsten.. maar kostte em 100 miljoen dollar.. doen ze goed die familie..

Het probleem met pakkende songs is vaak ook dat er maar 4 of hooguit 5 akkoorden inzitten.. de kans dat je een dergelijke akkoordopvolging ergens aleens gehoord hebt is groot.. en misschien zijn het daarom wel pakkende song ofzo..

Het liedje hieronder is dan bv wel dubieus veel gelijkend.. maar dit alles staat natuurlijk los van sampelen en dit soort rechtzaken zijn de States ook wel behoorlijk berucht om.

https://www.youtube.com/watch?v=U9YdCWGW2Dc
 
om het voor jullie ff duidelijk te maken
auteursrecht bestaat uit 2 delen
tekst 50% en muziek 50%
dus akkoorden zeggen maar de helft
het is vooral de melodie of zang die het onderscheid maakt
dus hoewel dezelfde akkoordreeks lijkt op iets
kan door de melodie /zang van een originele compositie gesproken worden
dus dat oordeel van blurred lines is niet ok
Amerika he
 
Katy Perry is nu aan de beurt:
https://www.digitalmusicnews.com/201...gement-guilty/

Aangeklaagd door een Christlijke band die claimt dat haar nummer lijkt op iets wat ze zelf ooit gebrouwen hebben. Ook gaat het hier net zoals bij Blurred Lines niet op sampling maar om het jatten van en idee.

Hou maar op met muziek maken dan. Als het al verboden is om inspiratie te hebben.. Heb het geckeckt maar lijkt in de verste verte niet op elkaar.
 
Die wetgeving kan geen stand houden lijkt mij. In elk genre zijn er duizenden miljarden liedjes en er komen er elk jaar honderden miljoenen meer bij. Je kan nu al niet meer iets maken wat een beetje lijkt op iets dat al eens eerder gemaakt is. Totale gekte dit.
 
Laten we het eens hebben over 'auteursrechten'. Die hebben dus wel een houdbaarheidsdatum vooraleer die na verloop van tijd in het publiek domein vallen. Dat varieert tussen de 75 of 100 jaar en dan verliest de auteur zijn eigendomsrecht op het werk.
Echter geld dit enkel voor het auteursrecht, nadat die verlopen is kan gelijk wie het nummer gaan coveren zonder enige rechten te moeten betalen.
MAAR dat geldt dus niet voor het reproduceren in mechanische vorm (en dat is wat sampling in technische termen inhoud)!
Raar maar waar, maar op die 'mechanische rechten' is er dus GEEN houdbaarheidsdatum, die blijven dus onbeperkt bestaan.

Met andere woorden, de componist zelf verliest na verloop van tijd het recht op zijn eigen werk, maar de uitgever blijft onbeperkt eigenaar van de opnames!

Daardoor is er tot op heden nog geen enkele opname of plaat of wat dan ook van geluidsdrager dat in het publiek domein gevallen is, ook niet die 78-toeren platen van voor 1919.

Het ergste is dat er waarschijnlijk een heleboel artiesten gewoonweg niet op de hoogte zijn gebracht geweest dat de opnames van hun werk voor eeuwig de eigendom gingen blijven van die uitgevers.
 
Laten we het eens hebben over 'auteursrechten'. Die hebben dus wel een houdbaarheidsdatum vooraleer die na verloop van tijd in het publiek domein vallen. Dat varieert tussen de 75 of 100 jaar en dan verliest de auteur zijn eigendomsrecht op het werk.
Echter geld dit enkel voor het auteursrecht, nadat die verlopen is kan gelijk wie het nummer gaan coveren zonder enige rechten te moeten betalen.
MAAR dat geldt dus niet voor het reproduceren in mechanische vorm (en dat is wat sampling in technische termen inhoud)!
Raar maar waar, maar op die 'mechanische rechten' is er dus GEEN houdbaarheidsdatum, die blijven dus onbeperkt bestaan.

Met andere woorden, de componist zelf verliest na verloop van tijd het recht op zijn eigen werk, maar de uitgever blijft onbeperkt eigenaar van de opnames!

Daardoor is er tot op heden nog geen enkele opname of plaat of wat dan ook van geluidsdrager dat in het publiek domein gevallen is, ook niet die 78-toeren platen van voor 1919.

Het ergste is dat er waarschijnlijk een heleboel artiesten gewoonweg niet op de hoogte zijn gebracht geweest dat de opnames van hun werk voor eeuwig de eigendom gingen blijven van die uitgevers.

Vergeet vooral niet dat ze een paar jaar geleden de grens hebben opgerekt van 40 jaar naar 75 jaar. Waren een paar mensen heel bang dat ze iets minder gingen verdienen. Je mag simpelweg niet meer creatief zijn tegenwoordig.
 
Vroeger heette dat covers, nu samples.
De muziekmaatschappijen verliezen hun invloed en kunnen daardoor minder graaien. Dankzij Philips en Sony werd het digitaal.
Philips zag het al aankomen en verkocht al hun muziek labels.
Als je een half uurtje de tijd hebt moet je hier even naar kijken en luisteren.
Zit een stukje in zonder geluid, een graaiende moest zijn plasje er over laten gaan.
https://www.youtube.com/watch?v=O9G6mVo_AbQ
 
Laten we het eens hebben over 'auteursrechten'. Die hebben dus wel een houdbaarheidsdatum vooraleer die na verloop van tijd in het publiek domein vallen. Dat varieert tussen de 75 of 100 jaar en dan verliest de auteur zijn eigendomsrecht op het werk.
Echter geld dit enkel voor het auteursrecht, nadat die verlopen is kan gelijk wie het nummer gaan coveren zonder enige rechten te moeten betalen.
MAAR dat geldt dus niet voor het reproduceren in mechanische vorm (en dat is wat sampling in technische termen inhoud)!
Raar maar waar, maar op die 'mechanische rechten' is er dus GEEN houdbaarheidsdatum, die blijven dus onbeperkt bestaan.

Met andere woorden, de componist zelf verliest na verloop van tijd het recht op zijn eigen werk, maar de uitgever blijft onbeperkt eigenaar van de opnames!

Daardoor is er tot op heden nog geen enkele opname of plaat of wat dan ook van geluidsdrager dat in het publiek domein gevallen is, ook niet die 78-toeren platen van voor 1919.

Het ergste is dat er waarschijnlijk een heleboel artiesten gewoonweg niet op de hoogte zijn gebracht geweest dat de opnames van hun werk voor eeuwig de eigendom gingen blijven van die uitgevers.

Ik denk dat dit niet een probleem kan zijn (of juist wel voor wie het wil pikken), de artiest maakt na 50j snel een gewijzigt arrangement van het nummer met een licht gewijzigde titel en opgelost.
 
Ik denk dat dit niet een probleem kan zijn (of juist wel voor wie het wil pikken), de artiest maakt na 50j snel een gewijzigt arrangement van het nummer met een licht gewijzigde titel en opgelost.

Dat klopt en dat is dan ook wat ze meestal doen.

Het probleem ligt echter in het feit dat auteursrechten vervallen na verloop van tijd maar dat de rechten op de opnames (mechanische rechten) nooit vervallen. Met andere woorden, vijftien generaties verder en de achterkleinkinderen van de componist zijn al verschillende keren het recht op de compositie en de herwerkingen kwijt terwijl de uitgever of wie dan ook die de rechten van de originele uitgever hebben overgekocht nog altijd doodleuk geld kunnen verdienen op die originele opnames.
 
Dat klopt en dat is dan ook wat ze meestal doen.

Het probleem ligt echter in het feit dat auteursrechten vervallen na verloop van tijd maar dat de rechten op de opnames (mechanische rechten) nooit vervallen. Met andere woorden, vijftien generaties verder en de achterkleinkinderen van de componist zijn al verschillende keren het recht op de compositie en de herwerkingen kwijt terwijl de uitgever of wie dan ook die de rechten van de originele uitgever hebben overgekocht nog altijd doodleuk geld kunnen verdienen op die originele opnames.

Ik ben er vrij zeker van dat men dit niet zomaar laat gebeuren als het niet gewenst is in een overeenkomst en dat er specifieke regels dan worden opgemaakt,een afwijkend contract zeg maar,als de uitgever dit tekend is het gedaan.
 
Dat klopt en dat is dan ook wat ze meestal doen.

Het probleem ligt echter in het feit dat auteursrechten vervallen na verloop van tijd maar dat de rechten op de opnames (mechanische rechten) nooit vervallen. Met andere woorden, vijftien generaties verder en de achterkleinkinderen van de componist zijn al verschillende keren het recht op de compositie en de herwerkingen kwijt terwijl de uitgever of wie dan ook die de rechten van de originele uitgever hebben overgekocht nog altijd doodleuk geld kunnen verdienen op die originele opnames.

Dat is niet waar. Het recht van de fonogrammenproducent vervalt na 70 jaar. Die termijn gaat in principe lopen nadat het fonogram vervaardigd is en herstart zodra het fonogram rechtmatig in het verkeer is gebracht. Dat betekent dat een fonogram waarvoor de termijn vanaf 1948 is gaan lopen inmiddels onbeschermd is. (Maar voor de duidelijkheid: een remaster of heropname van de in dat fonogram vervatte geluid/muziek levert weer een nieuw fonogram - met een weer nieuwe termijn - op! Het fonogram uit 1948 blijft echter onbeschermd en kan dus door iedereen gebruikt/bewerkt worden.) [Is alleen als voorbeeld: In de praktijk zal het fonogram uit 1948 al in het publieke domein zijn gevallen aangezien de termijn eerst op 50 jaar was gesteld - zie hieronder.]

Origineel was in de Conventie van Rome overigens een termijn van 'minstens 20 jaar' (!) opgenomen en werd door de Nederlandse wetgever bij de invoering van de naburige rechten (onder druk van lobbyende platenmaatschappijen - o.a. uit de VS) een duur van 50 jaar toegekend aan de bescherming van de fonogrammenproducent. In 2013 is dat verhoogd naar 70 jaar...
 
Laatst gewijzigd:
Dat is niet waar. Het recht van de fonogrammenproducent vervalt na 70 jaar. Die termijn gaat in principe lopen nadat het fonogram vervaardigd is en herstart zodra het fonogram rechtmatig in het verkeer is gebracht. Dat betekent dat een fonogram waarvoor de termijn vanaf 1948 is gaan lopen inmiddels onbeschermd is. (Maar voor de duidelijkheid: een remaster of heropname van de in dat fonogram vervatte geluid/muziek levert weer een nieuw fonogram - met een weer nieuwe termijn - op! Het fonogram uit 1948 blijft echter onbeschermd en kan dus door iedereen gebruikt/bewerkt worden.) [Is alleen als voorbeeld: In de praktijk zal het fonogram uit 1948 al in het publieke domein zijn gevallen aangezien de termijn eerst op 50 jaar was gesteld - zie hieronder.]

Origineel was in de Conventie van Rome overigens een termijn van 'minstens 20 jaar' (!) opgenomen en werd door de Nederlandse wetgever bij de invoering van de naburige rechten (onder druk van lobbyende platenmaatschappijen - o.a. uit de VS) een duur van 50 jaar toegekend aan de bescherming van de fonogrammenproducent. In 2013 is dat verhoogd naar 70 jaar...

Ik vraag me af hoe dat vertaald wordt naar de praktijk? Koop ik een plaatje dat geperst is voor 1948, kan ik dan naar hartenlust samplen?
Maar in de VS is het nog niet Publiek domein (daar wordt alles opgenomen voor 1967 nog beschermt tot 2067), hoe gaat dat dan in z'n werk?
 
Dat is niet waar. Het recht van de fonogrammenproducent vervalt na 70 jaar. Die termijn gaat in principe lopen nadat het fonogram vervaardigd is en herstart zodra het fonogram rechtmatig in het verkeer is gebracht. Dat betekent dat een fonogram waarvoor de termijn vanaf 1948 is gaan lopen inmiddels onbeschermd is. (Maar voor de duidelijkheid: een remaster of heropname van de in dat fonogram vervatte geluid/muziek levert weer een nieuw fonogram - met een weer nieuwe termijn - op! Het fonogram uit 1948 blijft echter onbeschermd en kan dus door iedereen gebruikt/bewerkt worden.) [Is alleen als voorbeeld: In de praktijk zal het fonogram uit 1948 al in het publieke domein zijn gevallen aangezien de termijn eerst op 50 jaar was gesteld - zie hieronder.]

Origineel was in de Conventie van Rome overigens een termijn van 'minstens 20 jaar' (!) opgenomen en werd door de Nederlandse wetgever bij de invoering van de naburige rechten (onder druk van lobbyende platenmaatschappijen - o.a. uit de VS) een duur van 50 jaar toegekend aan de bescherming van de fonogrammenproducent. In 2013 is dat verhoogd naar 70 jaar...

En wat als men een exclusiviteitscontract tekend,blijft het termijn dan ook beperkt?
 
Back
Top