Muziek die je wil maken, maar niet kan maken?

[Deleted member 34904]

Hoi,

we halen allemaal onze inspiratie ergens vandaan. Ik denk zeker in het begin willen we een idool nastreven, maar misschien is dat altijd wel???

zelf heb ik bijvoorbeeld dat ik met mijn muziek een bepaalde flow wil bereiken, echt die cheesy 80’s flow, hall & oates, tears for fears of net ff wat anders depeche mode,

maar ik kom niet eens in de buurt.

kennen jullie dat, dat je ergens inspiratie vandaan haalt, maar het onmogelijk kan bereiken, omdat je gewoon niet hetzelfde kan klinken en dan uiteindelijk weer “go with the flow” gaat?

 

[klinkske]

Ik merk dat niet echt. Ik klink in de richting. Maar ik doe heel veel huiswerk. Opzoeken wel materiaal wordt gebruikt. En ik ontleed de muziek heel erg.
misschien ben ik sneller tevreden, dat kan natuurlijk ook

 

[Deleted member 34904]

Ik heb het topic een beetje in een waas gemaakt, terwijl ik een docu over tears for fears zit te kijken. Dan zie je echt dat die iets in brengt, en die wat anders, en producers uit de studio die originele opnames laten horen die ze toch hebben geskippt enz. Zo iedereen die zn input heeft. Is toch heel belangrijk denk ik dan

 

[krautrock1958]

Een paar dingen die ik wel zou willen maar (nog) niet ken;

ik heb een aantal weken terug nog een beetje funky track gepost maar ik ben gewoon niet zo'n heel goede instrumentalist dus ik zou wel heel graag iets maken op het level van de ouwe Earth Wind and Fire (yearning learnin', enz) of innervisions van Stevie Wonder of iets van Incognito bijv maar dat zal wel niet gebeuren.
Steely Dan en Gino Vanelli bewonder ik zeer maar dat gaat never nooit niet lukken.
Dan lijkt het me ook wel heel gaaf om iets in de buurt van Beatles, Beach Boys of Abba te maken; een God Only Knows of nog spannender; Strawberry Fields/Tomorrow Never Knows (helemaal top) bijv.
Iets symfonisch ala Kayak of Pink Floyd lijkt me ook wel lekker om te maken en ook een paar stijloefeningen in de richting van de sound van Zero 7 omdat ik die zo mooi vind en iets in de richting van FSOL Lifeforms omdat ik het zo'n bijzondere plaat vind.
Een soort Kruder en Dorfmeister zou ik ook wel willen maken en dat is wellicht op een gegeven moment nog een beetje haalbaar misschien.
Voorlopig heb ik nog zat te oefenen.

 

[Disharmonic]

Een poosje luisteren naar Sky Radio doet vermoeden dat er best veel artiesten zijn die dit probleem hebben.

 

[Nap]

Ik heb het topic een beetje in een waas gemaakt, terwijl ik een docu over tears for fears zit te kijken. Dan zie je echt dat die iets in brengt, en die wat anders, en producers uit de studio die originele opnames laten horen die ze toch hebben geskippt enz. Zo iedereen die zn input heeft. Is toch heel belangrijk denk ik dan

Was een leuke documentaire he? Ik heb ook geboeid zitten kijken.

Er zijn best wat genres die ik graag zou willen beheersen maar waarbij ik echt niet in de buurt kom. Ik vind het ook ontmoedigend dat er in ieder genre al zo verschrikkelijk veel is gemaakt door mensen die dat veel beter kunnen dan ik, dat ik er niet eens aan begin. Dus zoek ik vooral, zo goed en zo kwaad als dat gaat, mijn 'eigen' geluid en niche, want ik weet dat ik de volgende Techno, Psytrance of Synthpop classic sowieso niet voor elkaar ga krijgen.

 

[flyweight]

Jeetje ik ben echt blij als die 80s hype weer over is

Als je iets wil maken maak je dat toch gewoon op je beste manier ?
Als je dan niet tevreden bent dan volgende keer beter.
Stapje voor stapje.
wat ik vaak merk is als je bepaalde muziek heeeeeeel veel luisterd komt het er op een gegeven moment ook uit. Of iig een slap aftreksel daarvan.

Denk toch dat het in de meeste gevallen gaat om gebrek aan muziekaal oor/kunde en zo krijg niet de akkoord progressies die je nodig hebt.
dus vergeet jezelf ook niet muziekaal te ontwikkelen.

 

[Fifth Bot]

Zeker herkenbaar! Net nog aangehaald is een ander draadje: ik hoop ooit de vette syncopated groove met die moddervette dikke basses van Moderat te kunnen benaderen, maar dat blijkt toch best heel lastig! En dan nog even afgezien van de begeleidende vocals van Apparat, aangezien het bloed je uit de oren stroomt als ik zelf iets zou proberen in te zingen , dus dat gaat um sowieso nooit worden!

Maar een beetje dromen mag natuurlijk, en vergeet niet waar het om gaat, het plezier in het moment zelf om er mee bezig te zijn, da’s voor mij al genoeg voldoening.

 

[Bambisk]

Voor nu ben ik nog hartstikke gelukkig met m'n 4x4 techno en early rave, maar ik ben wel van plan om mij nog te gaan verdiepen in IDM a la Squarepusher, Venetian Snares en dergelijke. Heb nog geen poging gewaagd maar denk dat dat een flinke uitdaging word

 

[Disharmonic]

aangezien het bloed je uit de oren stroomt als ik zelf iets zou proberen in te zingen , dus dat gaat um sowieso nooit worden!

Heb het omgekeerde probleem, zang lukt wel, het is het maken van de begeleidende muziek dat best moeilijk is. Vroeger ging het met een band gemakkelijker, nu probeer ik het zelf allemaal te doen en dat valt nog niet mee. Maar er zit toch een beetje vooruitgang is, al zijn het allemaal nog "stukjes" en is niks echt "af" waar ik zelf tevreden over ben. Gewoon doorgaan, lijkt me het beste. Ooit gaat het nog wel wat worden, dat hou ik mezelf maar voor.

 

[bombario]

Weet je wat echt niet kan? Cheesy en Hall & Oates in een zin noemen. Dat is steengoede muziek!

Ik merk dat mijn muziek eigenlijk altijd klinkt als mijn muziek. In welk genre het ook is. Dat is toch het gevolg van de keuzes die ik maak, de geluiden die ik kies en vast ook mijn muzikale opvoeding. Nou ja, dan noem ik het maar mijn trademark sound

 

[andreos]

Hola.
ikzelf heb er ook geen problemen mee.
ik zou toch een beetje noten
leren lezen.
dan kom je al een heel eind.
en met goede oren.
alles is na te maken
groeten van andreos

 

[Sander02]

Hoi,

we halen allemaal onze inspiratie ergens vandaan. Ik denk zeker in het begin willen we een idool nastreven, maar misschien is dat altijd wel???

zelf heb ik bijvoorbeeld dat ik met mijn muziek een bepaalde flow wil bereiken, echt die cheesy 80’s flow, hall & oates, tears for fears of net ff wat anders depeche mode,

maar ik kom niet eens in de buurt.

kennen jullie dat, dat je ergens inspiratie vandaan haalt, maar het onmogelijk kan bereiken, omdat je gewoon niet hetzelfde kan klinken en dan uiteindelijk weer “go with the flow” gaat?

Misschien ben je al op de stoel van de luisteraar gaan zitten, tijdens het proces, zegmaar voordat je klaar was? (herkenbaar voor mij iig). Bedoel ermee, dat eer zo'n classic nummer echt staat hebben er al heel veel mensen hun 'plasje' op gedaan ; en die zitten niet allemaal in de flow, wel in het proces Wellicht jezelf niet toestaan te 'flowen' als je eraan werkt.

Sidenote: Niet meer quantisen, alles met het handje inspelen, drums, bas, etc.. voor je echte authentieke timing. Behalve onvermijdelijke synth Arpegio's e.d. die echt niet anders kunnen, die ook mee "grooven" op de niet-strakke delen die je zelf hebt ingespeeld.

 

[Deleted member 34904]

Weet je wat echt niet kan? Cheesy en Hall & Oates in een zin noemen. Dat is steengoede muziek!

Ik merk dat mijn muziek eigenlijk altijd klinkt als mijn muziek. In welk genre het ook is. Dat is toch het gevolg van de keuzes die ik maak, de geluiden die ik kies en vast ook mijn muzikale opvoeding. Nou ja, dan noem ik het maar mijn trademark sound

Ja ben ik het mee eens, ze hebben echt een paar keigoede tracks


Hmm ja kijk, weetje.... Bij mij is het een beetje zo, dat als ik bijvoorbeeld mn software opstart en tegen mezelf zeg: Nu ga ik deze stijl maken (gewoon een stijl), dan lukt het mij sowieso al niet

Ik moet zegmaar gewoon beginnen met muziek maken, zonder enig idee van wat ik wil maken, want dat werkt voor mij niet

 

[4-Tek]

Het is misschien ook niet helemaal eerlijk om je eigen produceersels te vergelijken met klassiekers van 30 of 40 jaar oud. Dat is niet alleen geweldige muziek, het is niet voor niets na al die jaren nog steeds bekend. Maar het is ook muziek die over de jaren heen in je hoofd associaties heeft opgebouwd. En dat is zeker ook een deel van de 'cheesy flow'. Alle situaties waarin je het gehoord hebt, de feestjes waar het gedraaid is. De keren dat je in de auto zat en je de radio iets harder zette toen dat nummer gedraaid werd.

Een van de redenen waarom jouw muziek ook altijd als jouw muziek zal klinken is dat jij het noot-voor-noot in elkaar hebt gezet. Dezelfde 'foutjes' die in andermans muziek onderdeel van de feel zijn geworden zijn in jouw muziek geklooi omdat dat is wat jouw eerste associatie er mee was. "Oh, kut, verkeerde noot!"

Een van de dingen die je moet leren is daar afstand van te nemen.
En je moet natuurlijk een muzikaal genie worden om echte klassiekers te kunnen maken.

 

[Fifth Bot]

Dezelfde 'foutjes' die in andermans muziek onderdeel van de feel zijn geworden zijn in jouw muziek geklooi omdat dat is wat jouw eerste associatie er mee was. "Oh, kut, verkeerde noot!"

Idd, en dit gaat nog iets verder. je brein is een meester in het oplossen en invullen van foutjes: "wat het zou moeten zijn". Je herkent ut wel: als jij lekker in da flow zit en het klinkt allemaal geweldig, maar dan hoor je je eigen brouwsel de volgende dag terug, dan is het soms toch weer meh. En helaas blijft het daar niet bij, als je iets TE vaak hoort (waarin een "fout" zit) dan hoor je dat op een gegeven moment niet eens meer (tenzij je op een andere manier gaat luisteren). Dus daarom is het goed om het zoveel mogelijk aan andere te laten horen, Synthforum is daarbij een leuk hulpmiddel, maar zeker niet zalig makend. Het is (vind ik zelf) dan soms moeilijk om naar tracks van anderen te luisteren zonder de producers pet op, dus dan ga je weer te kritisch met het nummer om, in plaats van iets lekker op de achtergrond draaien en denken van "hey, leuk nummer!"

In dezelfde lijn: veel pop-nummers die op de radio gedraaid worden zijn helemaal niet zo geweldig, maar omdat ze 3 miljoen keer gedraaid worden gaan je hersenen het op een gegeven moment wel accepteren en een plaatsje geven: maw, da's dus ook niet helemaal eerlijk...

 

[bombario]

Veel pop-nummers die op de radio gedraaid worden zijn helemaal niet zo geweldig, maar omdat ze 3 miljoen keer gedraaid worden gaan je hersenen het op een gegeven moment wel accepteren en een plaatsje geven ...

Dat ben ik niet met je eens. Echte klassiekers zijn wel echt goed. Er is ook veel 13-in-een-dozijn-muziek te horen, maar dat verdwijnt dan weer.

Wat mij opvalt is dat veel artiesten matige liedjes fantastisch presenteren. Geweldig gezongen en tot in perfectie geproduceerd. Dan lijkt het even wat, maar uiteindelijk prik je er toch doorheen. Hoewel... de meeste Sky Radio-luisteraars zal het een worst zijn

 

[Alterex]

Toen ik 14/15 was wilde ik maar al te graag doorbreken in de hardcore/gabber scene. Ik was enorm onder de indruk van de scheurende riffs van ruffneck, zijn dikke tr909s en breakbeats. Dat maakte ik na, althans, op de gefilterde synths dan. Pas 10/15 jaar later, toen ik een docu zag over hem, kwam ik er achter dat hij gewoon de midrange op zijn eq booste en cutte. Dus ja, ik ken jouw gevoel.
Nu volg ik maar mijn gevoel en maak wat in mij opkomt. De illusie dat ik ooit wat uitbreng heb ik allang niet meer. Gewoon lekker freubelen, zonder verwachtingen. En soms hoor ik nog wel eens “dit klinkt als...”, en dat is allemaal wel prima.

 

[Fifth Bot]

Dat ben ik niet met je eens. Echte klassiekers zijn wel echt goed.

daar had ik het ook niet over, misschien niet helemaal on topic, maar wilde de werking van het brein nog een beetje uitdiepen, dat zelfs crap ok gevonden kan worden als het maar vaak genoeg aangereikt wordt....

 

[Alterex]

Toen ik 14/15 was wilde ik maar al te graag doorbreken in de hardcore/gabber scene. Ik was enorm onder de indruk van de scheurende riffs van ruffneck, zijn dikke tr909s en breakbeats. Dat maakte ik na, althans, op de gefilterde synths dan. Pas 10/15 jaar later, toen ik een docu zag over hem, kwam ik er achter dat hij gewoon de midrange op zijn eq booste en cutte. Dus ja, ik ken jouw gevoel.
Nu volg ik maar mijn gevoel en maak wat in mij opkomt. De illusie dat ik ooit wat uitbreng heb ik allang niet meer. Gewoon lekker freubelen, zonder verwachtingen. En soms hoor ik nog wel eens “dit klinkt als...”, en dat is allemaal wel prima.

Ah, en nu ik er over na denk. Laatst dacht ik ook, ik ga techno maken want dat is nu hip. Ik vond het gewoon niet leuk, saai, repetitief en niet inspirerend. Deed het dus niet voor mijn eigen plezier. Wat elementen haal ik altijd wel uit mijn ontdekkingsreizen, die ik dan weer kan verwerken in mijn eigen liedjes en dat is dan wel weer heel fijn.