Het einde van het keyboard?

Status
Er kan niet meer gereageerd worden.
Lid sinds
14 oktober 2008
Berichten
3.903
Locatie
-
Sinds jaar en dag wordt er muziek gemaakt met keyboards.
Hier bewijst een Engelse wetenschapper dat het ook anders kan.

"Op een kunstfestival in Plymouth in Zuid-Engeland wordt dit weekend een bijzonder optreden gegeven. Een wetenschapper speelt dan samen met schimmels een pianostuk.De schimmels ofwel Physarum polycephalum vormen het belangrijkste onderdeel van een biocomputer die geluidssignalen ontvangt en terugstuurt. Het resultaat is een muzikale samenwerking tussen de schimmels en een hoogleraar van de universiteit van Plymouth. "


http://nos.nl/artikel/2021754-schimmels-spelen-piano-op-festival.html
 
Mind control om muziekinstrumenten mee aan te sturen (of andere vormen van kunst) lijkt me enorm kick. Alleen denk ik niet dat dat 'het einde van het keyboard' betekent (en waarom niet het einde van de gitaar?). Net zo min als dat, ondanks dat veel mensen in de jaren '70 dat riepen, de synthesizer 'het einde van het orkest' was. Nieuwe vormen van muziek maken leidt tot méer vormen van muziek maken, niet tot het vervangen van wat er al was.
 
En als je dan midi zegt heb je het dan nog steeds over een nootafstand zoals op een klavier?
 
Wordt er niet bedoeld: Het einde van de toetsenist?
Wat imo toch al een uitstervend ras is sinds de komst van sequencers en DAW's :)
 
Ach.....synths zijn begonnen zonder klavier....dus echt missen? Het zijn meer de kneuzen die echt een klavier nodig hebben om elektronische muziek te maken..
 
Ach.....synths zijn begonnen zonder klavier....dus echt missen? Het zijn meer de kneuzen die echt een klavier nodig hebben om elektronische muziek te maken..

Dat vind ik net zo kortzichtig als hautain doen over mensen die geen toetsen kunnen spelen. Het zijn verschillende manieren van muziek maken, en ze kunnen beide tot interessante resultaten leiden. In beide gevallen is iemand bezig zien die de techniek goed beheerst een geweldige ervaring.

Als je denkt dat er een enig-zaligmakende manier is van muziek maken, moet je vaker uit je holletje komen.
 
Ik denk dat de definitie tussen "muziek" en "geluid" nogal verschil.
Bij muziek zijn er toch bepaalde elementen waar iets aan moet voldoen, dat hebben we zo afgesproken. Het random triggeren van geluiden maakt het resultaat natuurlijk nog geen muziek.
 
Hier is een foto van een danseres(Marjolein Palthe).
Door haar beweging stuurt ze een patch op de Nord Modular

marjolein20(1).jpg


http://infusionsystems.com/catalog/info_pages.php/pages_id/12
 
Ik denk dat de definitie tussen "muziek" en "geluid" nogal verschil.
Bij muziek zijn er toch bepaalde elementen waar iets aan moet voldoen, dat hebben we zo afgesproken. Het random triggeren van geluiden maakt het resultaat natuurlijk nog geen muziek.

Wel eens van John Cage gehoord?
http://nl.wikipedia.org/wiki/John_Cage
 
Tja, het omslagpunt waar iets nog muziek is of audiotechnisch geleuter is net zoiets als het omslagpunt tussen wat nog kunst is en wanneer we in het domein van de pretentieuze bagger komen. Erg subjectief. Voor mij is een hoop van dit soort 'muziek' het equivalent van stront op een muur smeren en het kunst noemen, maar anderen raken er compleet van in vervoering... Ieder zijn meug zullen we maar denken :okdan:
 
Het wachten is nu op de eerste schimmelsequencer. :P

Het doet me denken aan die installatiekunst die je weleens in musea ziet. Er zit een gedachte achter die het speciaal maakt, maar tegelijkertijd is het niet om aan te zien (vind ik dan). Dat vind ik hierbij ook: ja, leuk hoor met die schimmels, maar klinkt het ook ergens naar?
 
Wel eens van John Cage gehoord?
http://nl.wikipedia.org/wiki/John_Cage
Ja idd Erg goede muziek erg diepe harmonieen. :dubbel: wat een zweverig gedoe.
Johns Cage daagt voor mij helemaal niet het "concept" muziek uit met zijn 4.33 stilte.
Al helemaal niet omdat hij dus ook gewoon piano speelt.

En Brz wat een kortzichtige opmerking. Muziek programeren en spelen zijn toch wel verschillende dingen. Beter nog als je beide kunt.

"That one of the fine arts which is concerned with the combination of sounds with a view to beauty of form and the expression of thought or feeling"
 
Wanneer we kijken naar Igor Stravinsky, nu beschouwd als grondlegger van de moderne Westerse muziek, ontmoette aardig wat tegenstand:
http://www.theguardian.com/music/2013/may/29/stravinsky-rite-of-spring

En meer van toepassing hier is Luigi Russolo
[WIKI]http://nl.wikipedia.org/wiki/Luigi_Russolo[/WIKI]

Het mooie van muziek, net als met beeldende kunst, zijn de zovele manieren hoe je ermee om kunt gaan. Beluisteren/beschouwen/creëren.
De enorme keuze die we hebben aan materialen, instrumenten enz.
Die vrijheid.
Ik zag laatst dit youtube filmpje:


En dit waren zelfs traditonele instrumenten.
Handelingen die voorkomen uit gedachtengoed.
 
John Cage schept een gekaderd toeval.
Handelingen met het bewuste doel klank te ontlokken.
Dit verschilt niets met een bewuste handeling een bas snaar aan te strijken/te plukken.
De stilte die hierboven genoemd werd, was oorverdovend.

Ik ontmoette in Stockholm de componist/pianist Eva Sidén.
In dit filmpje is zij te zien als pianist.
Niet alleen worden de toetsen bespeeld met haar vingers, ze doet ook andere dingen.
En neem maar aan van mij dat ze een heuse pianist is, een goede ook!



De titel van deze draad doelt meer op hoe we maken en beleven.
Daar is natuurlijk iedereen vrij in.
Vrij om voorkeuren te hebben.
Dat is overigens geen niet-afkeur hebben.
Alles bestaat.
 
Tja, het omslagpunt waar iets nog muziek is of audiotechnisch geleuter is net zoiets als het omslagpunt tussen wat nog kunst is en wanneer we in het domein van de pretentieuze bagger komen. Erg subjectief. Voor mij is een hoop van dit soort 'muziek' het equivalent van stront op een muur smeren en het kunst noemen, maar anderen raken er compleet van in vervoering... Ieder zijn meug zullen we maar denken :okdan:

Subjectief? Puur subjectief? Dat vraag ik me af. Er bestaan wel degelijk wat meer objectieve maten. Of je muziek (of geluidskunst of sound design of hoe je het ook noemt) aanduidt als pretentieuze bagger of als iets dat je in vervoering brengt, hangt mede af van de kontekst van presentatie. Ikzelf krijg al gauw kromme tenen bij filmpjes zoals in post #16 en kan me nooit helemaal los maken van het gevoel dat er ergens iets niet klopt: de hele situatie daar in die ruimte, die mensen die er met duidelijk gemengde gevoelens rondstappen, het heeft iets ongemakkelijks. Maar de klanken op zichzelf zouden in een heel andere kontekst misschien heel effectief kunnen zijn en van alles oproepen. Het zou zelfs kunnen zijn dat meer traditionele "notenmuziek" in diezelfde kontekst hopeloos zou falen en juist een zekere suggestie kapot maken. Filmmuziek geeft daar goede voorbeelden van. Ik denk bijvoorbeeld aan de enorm effectieve schichtige, snerpende klank-kreten in de klassieker Escape from Alcatraz (1979, Clint Eastwood). Hoe zou dat werken in een concertzaal, vol keurige dames en heren en krantrecensenten? Ik ben bang dat er weinig van over blijft.

Vooral electronisch gegenereerde klanken kunnen extreem kontekstgevoelig zijn. En er bestaan oneindig veel konteksten, situaties, waarin iets wel of juist niet werkt. Als je dat voor ogen houdt, ga je anders luisteren naar electronische muziek. Bagger kan dan plotseling gaan boeien.
 
Subjectief? Puur subjectief? Dat vraag ik me af. Er bestaan wel degelijk wat meer objectieve maten. Of je muziek (of geluidskunst of sound design of hoe je het ook noemt) aanduidt als pretentieuze bagger of als iets dat je in vervoering brengt, hangt mede af van de kontekst van presentatie. Ikzelf krijg al gauw kromme tenen bij filmpjes zoals in post #16 en kan me nooit helemaal los maken van het gevoel dat er ergens iets niet klopt: de hele situatie daar in die ruimte, die mensen die er met duidelijk gemengde gevoelens rondstappen, het heeft iets ongemakkelijks. Maar de klanken op zichzelf zouden in een heel andere kontekst misschien heel effectief kunnen zijn en van alles oproepen. Het zou zelfs kunnen zijn dat meer traditionele "notenmuziek" in diezelfde kontekst hopeloos zou falen en juist een zekere suggestie kapot maken. Filmmuziek geeft daar goede voorbeelden van. Ik denk bijvoorbeeld aan de enorm effectieve schichtige, snerpende klank-kreten in de klassieker Escape from Alcatraz (1979, Clint Eastwood). Hoe zou dat werken in een concertzaal, vol keurige dames en heren en krantrecensenten? Ik ben bang dat er weinig van over blijft.

Vooral electronisch gegenereerde klanken kunnen extreem kontekstgevoelig zijn. En er bestaan oneindig veel konteksten, situaties, waarin iets wel of juist niet werkt. Als je dat voor ogen houdt, ga je anders luisteren naar electronische muziek. Bagger kan dan plotseling gaan boeien.
Wat zou Freud gezegd hebben over het overdadig gebruik van "kont" :kont: , al dan niet in deze context. :D
 
Wat WaveGuide7 hier neerzet is zeer aanvullend in deze context.
Tijd, plaats en ruimte om muziek/geluid te beleven.
(ik zie hier film hier dan ook als ruimte(s)).

Even simpel, misschien ken je dat wel, muziek die het thuis goed doet, is wat minder in de auto of andersom.
Of niet 's middags maar 's nachts dat het werkt.
Ik heb op veel plekken gespeeld. Van concertzalen tot galeries en musea.
Het is altijd weer anders, de ervaring.
 
Status
Er kan niet meer gereageerd worden.
Back
Top